Jezus Chrystus Nikołaja Notowicza pt. „The Unknown Life of Jesus Christ”,

Ten wpis należy do grupy wpisów opartych na readingach „śpiącego proroka” (pozostałe to: 67 oraz 70-78; wpis 66 opisuje życie samego E.Cayce’ego). Zwroty wzięte w cudzysłów są dosłownymi wypowiedziami Cayce’ego. Teksty w cudzysłowie i napisane kursywą są moimi refleksjami lub uzupełnieniami, które wplatam w trakcie opisu. W ten sposób, jeśli ktoś nie jest zainteresowany moimi wywodami, może je  pominąć. Oprócz tego będę korzystać z informacji zawartych w książce Nikołaja Notowicza pt. „The Unknown Life of Jesus Christ”, która została przetłumaczona na j. polski przez Jerzego M. Łataka i wydana w Polsce pod tytułem „Nieznane życie Jezusa” (Wyd. AQUARIUS, Zakopane 2011).

I) Życie Jezusa według buddyjskich manuskryptów

Notowicz opisał losy Jezusa na podstawie treści manuskryptów znajdujących się w buddyjskim klasztorze (zał. w 1630 roku) w miasteczku Hemis (3630 m.n.p.m.). Dzisiaj znajduje się ono na terenie Dżammu i Kaszmir (kraina Ladakh, północne Indie). Wówczas, kiedy N. Notowicz dotarł tam w końcowym okresie swoich wieloletnich podróży po wielu krajach Azji pod koniec XIX wieku, Hemis znajdowało się na terytorium wtedy wciąż niezależnego królestwa Ladakh (zachodnia część Wyżyny Tybetańskiej). Na terenie Tybetu  główne manuskrypty dotyczące życia Jezusa i zawierające relacje spisane w różnych okresach, zarówno w Indiach jak i w Nepalu, zostały sprowadzone później z Indii do Nepalu, a z Nepalu do Tybetu, przetłumaczone z języka pali na język tybetański i znalazły się w klasztorze na terenie miasta Lhasa. Następnie mnisi sukcesywnie sporządzali dalsze liczne kopie owych pierwotnych kopii tybetańskich z Lhasy, przechowując je w różnych klasztorach tybetańskich oraz m.in. w klasztorach na terenie Ladakh. I właśnie tam, w Hemis, ladakhijski mnich buddyjski przeczytał treść manuskryptów, które na żywo z tybetańskiego tłumaczył Notowiczowi jego tłumacz, a Notowicz wszystko notował. W związku z tym chciałabym od razu sprostować to, co napisane jest w Wikipedii. Cyt z: wikipedia.org/wiki/Jezus_w_Indiach: ” Pseudonaukowe rewelacje Notowicza pełne są anachronizmów, nie uwzględniają zupełnie faktu, że buddyzm dotarł do Tybetu dopiero w VII wieku, wobec czego Jezus nie mógł pobierać nauk w tamtejszych „klasztorach buddyjskich”. Otóż mógł, ponieważ do innych części tego regionu (Indie, Nepal, Bhutan, Ladakh) buddyzm dotarł jeszcze przed naszą erą, a Jezus studiował sutry buddyjskie w j. pali właśnie na terenie Nepalu! Buddyzm to nie tylko Tybet, do którego wiara buddyjska w porównaniu z innymi regionami świata dotarła stosunkowo późno. Niestety bardzo dużo osób rozwinęło tego typu postrzeganie, ponieważ Tybet ze względu na okupację chińską jest obecnie bardzo znany i modny, a urzędujący Dalaj Lama popularny i lubiany na całym świecie. Fakt istnienia manuskryptów i przekonanie o autentyczności ich treści potwierdziły niezależnie od siebie dwie inne osoby: Hindus Swami Abhedananda oraz Mikołaj Roerich. Abhedananda rozmawiał nawet  z tym samym lamą, co Notowicz. Lama potwierdził, że Notowicz u niego był i uzyskał tłumaczenie. Swami Abhedananda opisał historię Jezusa Chrystusa w swojej książce (zredagowanej w j. bengalskim)pt. „In Kashmir and Tibet”. Mikołaj Roerich, inspirowany w swojej działalności kulturowo-duchowej przez Mistrzów Mądrości  (=Wzniesionych Mistrzów, którzy również otaczają Jezusa Chrystusa wielką czcią) i mający  z nimi bezpośredni kontakt, także dotarł do Hemis i innych klasztorów, i zrobił to samo, co Notowicz i Abhedananda –  opisał życie Chrystusa w swoich książkach „Altai – Himalaya” i „Himalaya. Roerich uzyskał również wgląd w Księgę Szambali. Jego atutem było to, ze w podróży towarzyszył mu syn, który znał wszystkie dialekty tybetańskie. Manuskrypty o życiu Jezusa (w j. tybetańskim Jezus to „Issa”) powstały między innymi na podstawie relacji naocznych świadków na terenach Azji, które przemierzył Jezus, oraz osób, które miały z nim głębszy kontakt. Według Mikołaja Roericha Jezus wędrował  nie tylko po Indiach, Ladakhu  i Persji, ale dotarł również do Tybetu, gdzie z „wielką radością” został przywitany przez mędrca  Ming-Tse, który przebywał w klasztorze znajdującym się w pobliżu Lhasy . Jezus przeprowadził z mędrcem osobistą rozmowę oraz dostał pełny dostęp do dokumentów znajdujących się w świątyni.  Natomiast treści manuskryptów dotyczące działalności Mistrza po jego powrocie do Palestyny  opierają się na relacjach nie żydowskich kupców (m.in. tybetańskich) powracających z Palestyny.  Opublikowanie książki N Notowicza było prawdziwą sensacją i wywołało ostra polemikę wśród chrześcijańskich teologów. A oto życie Jezusa w dużym skrócie od 13 roku życia (okres od narodzin do opuszczenia Palestyny jak i całą resztę opisał w swoich readingach E. Cayce) i bez uwzględnienia początkowej części manuskryptu, która zawiera elementy historii narodu żydowskiego (niezależnie od tego polecam książkę, która ma 140 stron, a którą czyta się jednym tchem, jeśli ktoś interesuje się tym tematem i tamtym rejonem świata):

Issa zstąpił  na Ziemię, aby pokazać w jaki sposób ludzka dusza może zjednoczyć się z Bogiem. Przyjmując ludzką postać, zaświadczył swoim własnym życiem, że człowiek może stać się prawy i przezwyciężyć swoją śmiertelność. „Pojawił się jako niepokalane dziecko w kraju Izraela. Już jako mały chłopiec zasłynął tym, że przejawiał w sobie naturę Boga i stał się „orędownikiem Ojca Wszechświata”.

Więcej, oraz ciekawe komentarze:  https://monamornak.wordpress.com/2014/12/23/80-jezus-chrystus-zycie-i-przeslanie-na-podstawie-manuskryptow-buddyjskich-i-readingow-e-cayceego-czesc-11/