3 sierpnia 2020 r., Steve Beckow
Wezuwiusz uspokaja się.
Pozwól mi zrobić sekcję zwłok.
Nienawiść ojca pozostawia mnie płaską, nie reagującą, płytką w moim współczuciu. Hinduiści nazywają ten stan umysłu thamasic, letargic.
W mojej codziennej świadomości odczuwam to tylko subtelnie, jako nieco negatywny stosunek do wszystkiego - nie sceptyczny, ale pesymistyczny. Niedowiarstwo, rozpacz, depresja.
Jak już wcześniej powiedziałem, w moim życiu zachodzą w tej chwili dwa ruchy: (A) Wyjście z mojej skorupy i uwolnienie wewnętrznych zdolności, które pozwolą mi wykonać pracę, o którą mnie poproszono, oraz (B) wykorzenienie tej pierwotnej wazany (lub kluczowej kwestii) nienawiści do ojca, która powstała w opozycji do mojego zamiaru wyjścia.
Te dwie kwestie są ze sobą powiązane.
Zacząłem iść do środka w odpowiedzi na wewnętrzną presję, aby uwolnić niektóre możliwości, które ja i my wszyscy przywieźliśmy ze sobą. Podejmując te kroki, wbiegłem w głaz ojcowskiej nienawiści, uniemożliwiając mój dalszy postęp. Nie ma rzeczy niemożliwych do zrobienia przeze mnie.
Więc te dwie rzeczy są ze sobą powiązane, ponieważ nienawiść ojca blokuje moją próbę uwolnienia się od sił opadających. To ochrona własnej egzystencji, co jest zrozumiałe.
Ale po zidentyfikowaniu go, poprosiłem o jego usunięcie i oczekuję, że duchowa technologia zadziała. Przekonałem się również, że jestem zwycięzcą konkursu z tatą, aby zobaczyć, kto może dominować z nienawiścią. Wygrałem.
Jestem zdumiony, jak ważne było zamknięcie, aby ogłosić siebie zwycięzcą. Najbardziej nienawidziłam. Bzdurne stwierdzenie, co? Kto powiedział, że wazany są logiczne?
I z tą deklaracją, mogłem odłożyć miecz. Vasany są idiosynkratyczne. Nie mają innej racji bytu niż umysł łączący wydarzenia w pewien sposób. Pies mnie kiedyś ugryzł. Boję się psów.
Nawet po wyplenieniu vasany, praca pozostaje.
Nadal będą nawykowe wzorce zachowań i pociągi myślowe, od których będę musiał się odstawić.
Ale ta vasana musi odejść. Z przeprosinami dla wszystkich dotkniętych przeze mnie zmaganiem się z tym. Mniej więcej odciąłem się od świata.
Zwykłymi pociągami myślowymi mogę je po prostu zatrzymać, gdy je zobaczę. Po prostu pozwól im spaść. Koniec historii. To jest ta łatwa część.
Bezsłowne, nawykowe wzorce zachowań są trudniejsze, ale im łatwiejsze, tym bardziej jestem ich świadomy. Mogą przywrócić mnie do wazany poprzez zwykłe, powtarzające się reakcje.
Mogą wymagać naprawy pacjenta. Wszystko do zrobienia, z Wezuwiuszem cicho.
Jeśli nie wyeliminuję też nawykowych wzorców, nadal mogę stać się kartonowym mężczyzną, wałęsającym się po czymś, jego świadomość stępiona przez dekady i dekady nienawiści do ojca. Przechodził, przechodził, przechodził.
Przypisy
(1) Pesymistyczny widok jest, nie, to tylko najnowsza wazana na powierzchni. Więcej na pewno przyjdzie. Pesymistycznym widokiem jest to, że mój gniew wydaje się nie mieć końca. Tak to się czuje, gdy jestem w jego głęb
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz