Chronologia Chrześcijaństwa pochodzi w dużej mierze
z dzieł Karlheinza Deschnera, a także z opracowań historycznych polskich
własnowierców oraz historii inkwizycji.
Część poniższych
informacje łącznie z cytatami pochodzi z dzieł Karlheinza Deschnera. Utworzona
chronologia jest jedynie zestawieniem informacji podczas czytania i
przeglądania książek powyższego autora i jej celem jest przypomnienie
podstawowej wiedzy z zakresu historii chrześcijaństwa w tym szczególnie z
historii katolicyzmu. Część pochodzi z popularnego w Internecie w dwóch
wersjach opracowania "O czym 90% katolików nie wie" - stara wersja,
oraz wersja II - poprawiona merytorycznie i rozbudowana przez portal
własnowierców. Poprawki merytoryczne i rozbudowa: Redakcja
"Własnowiercy" - pierwotne Źródło: maryja.org
Prezentowany tutaj
materiał jest jednak znacząco uzupełniony, szczególnie o wybrane, lepiej znane
historie osób spalonych na stosie oraz fakty z zakresu tzw. reakcji pogańskiej",
powrotu do wiary przodków w Polsce, działalności zakonu krzyżackiego.
Podzielono także materiał na sekcje wedle kolejnych stuleci, celem ułatwienia
analizy materiału faktograficznego.
"Najostrzejszy
przebieg miały polowania na czarownice odbywające się na terenach Niemiec,
Szwajcarii, Francji, Polski i Szkocji (...)." (cytat z H. Ellerbe, op.
cit., powołującej się na: Levack, „The Witch-Hunt in Early Modern Europe",
s. 105).
Historia Kościoła –
krok po kroku do Inkwizycji.
XVIII - XIV wieku p.e.ch.,
postać i kult solarnego Mitra Boga (Mithra) są poświadczone na terenach Azji
Mniejszej, Persji i Indii.
XIV w. p.n.e. –
krystalizuje się pojęcie grzechu i ideał monoteizmu za panowania egipskiego
faraona Echnatona (Amenofisa IV), które to pojęcia zostają przejęte przez
Hebrajczyków ostatecznie około VII w. p.e.ch.
VI wiek p.e.ch. - Mitra
(Mithra) zwany Sol iviktus (bóg niezwyciężony), albo Deus Sol Invictus Mithra
to bóstwo słoneczne religii urzędowej Sassanidów. Mitra zrodził się ze skały
(Petra Genetrix) i bardziej przypominał herosa niż boga. Mitra to Bóg
reprezentujący wartości humanistyczne, stanowi siłę opiekuńczą ładu, porządku i
bezinteresownej przyjaźni.
12 p.e.ch. - 5 rok p.e.ch.
- narodził się Jezus (hebr. Jeszua), syn Miriam (Maryji, wychowanicy
świątynnej) i rzymskiego legionisty Ben Panthera (Pandera), który będąc z
nieprawego łoża musiał opuścić dom rodzinny. Źródła żydowskie podają, że Miriam
(Maryja) była fryzjerką (trefnis) i zarabiała na rzecz swojej świątyni. Gdy
okazało się, że jest w ciąży kapłani byli zmuszeni natychmiast wydać ją za mąż.
Idealnym kandydatem był Józef - miejscowy cieśla, rzemieślnik, człowiek w
podeszłym wieku, wdowiec. Józef usynowił Jezusa, chociaż miał kilkoro własnych
dzieci.
Wiek Pierwszy - I - Lata 1-100
I wiek - legioniści
rozpowszechniają przywieziony z Persji kult Boga Mitra w Cesarstwie Rzymskim,
który początkowo istnieje jako rodzaj tajemnego Bractwa Rycerskiego wśród
legionistów i ich przyjaciół.
30 lub 33 rok - w
Jerozolimie ukrzyżowano Jeszua, Jezusa Chrystusa, uznawanego przez niektórych
Żydów za długo oczekiwanego Mesjasza, a podejrzanego o wzniecanie waśni
religijnych, obrazę uczuć wyznawców religii żydowskiej, sekciarstwo i
wszczynanie powstania przeciwko okupantom Rzymskim.
33/34 rok - pierwsza
egzekucja publiczna w zborze chrześcijańskim dokonana przez apostoła Piotra na
Ananiaszu i Safirze. Zostali zamordowani za rzekome ukrycie części swojego
majątku przed świeżo powstałym kościołem chrześcijańskim w Jerozolimie.
Egzekucja została przeprowadzona z pomocą chrześcijańskiej czarnej magii. Modły
chrześcijan wedle zapisu z Dziejów Apostolskich mogą być bardzo szkodliwe dla
otoczenia i nowo nawróconych! Zdarzenie to jest uważane za historyczny archetyp
mrocznej strony chrześcijaństwa, w szczególności katolicyzmu i papiestwa.
66 rok - wybuch
żydowskiego powstania antyrzymskiego kierowanego w dużej mierze przez wyznawców
Jezusa. Najważniejszym momentem było oblężenie Jerozolimy w 70-tym roku. Miasto
padło 11 września 70 roku. Tacyt podaje, że w walkach zginęło 600 tysięcy
ludzi. Całe miasto zostało zamienione w ruinę. Zniszczeniu uległa Świątynia
Jerozolimska, tzw. Druga Świątynia, a wszyscy pozostali przy życiu Żydzi, w tym
chrześcijanie uważani za jedno ze stronnic żydowskiej religii zostali wygnani z
terenu miasta.
70 r. – Zauważalne
zjawisko odsuwania się od siebie społeczności wczesnochrześcijańskich i
żydowskich.
Wiek Drugi - II - Lata 101-200
II wiek - Najstarsze znane
mitrea, miejsca sprawowania kultu Mitra, Boga Słońca — pochodzą z połowy II
wieku, najnowsze z połowy V wieku e.ch.
120 r. - Pierwsze wzmianki
o używaniu wody święconej do "wypędzania duchów" nieczystych.
132 rok - Rzymski cesarz
Hadrian postanowił odbudować Jerozolimę jako miasto hellenistyczne ze świątynią
Jowisza i nazwą Colonia Aelia Capitolina. Wywołało to wybuch kolejnego
powstania żydowskiego pod wodzą Bar-Kochby (lata 132-135). Żydzi, wśród których
dominowali chrześcijanie, odzyskali przejściowo Jerozolimę, jednak w 135 roku
ich opór został złamany. Jerozolima została doszczętnie zniszczona, a na jej
miejscu założono rzymskie miasto o nazwie Aelia Capitolina. Plac, na którym
stała świątynia żydowska oraz jej otoczenie, został zaorany. Rzymianie zmienili
nazwę kraju z Judei na Syria Palestina (Syria palestyńska, czyli filistyńska).
Zakazano Żydom wstępu do miasta, a w miejscu ich dawnej świątyni powstała
okazała Świątynia Boga Jowisza.
156 (lub 167) r. - Po
męczeńskiej śmierci biskupa Polikarpa i jedenastu wiernych z kościoła w Smyrnie
(Turcja) zainicjowano praktykę czczenia zmarłych "świętych" i ich
relikwii.
II w. - Święty Klemens z
Aleksandrii pisał: "Każda kobieta powinna być przepełniona wstydem przez
samo tylko myślenie, że jest kobietą".
II w. - Pod koniec II
wieku wyznawcy chrystianizmu zaczynają głosić nauki o dziewictwie Maryi.
Wcześniej nikt tego nie twierdził.
II w. – chrześcijanie w
dalszym ciągu nie uważali Jezusa za współistotnego-równego Bogu. Przyznawali mu
drugie miejsce po „niezmiennym i wiecznym Bogu, Stwórcy świata”.
Ok. 180 – po raz pierwszy
w kontekście chrześcijańskim pojawia się słowo „mnich” (monos – samotny) u
ebonity Symmacha.
II i III w. – Tertulian
głosi, że nigdy nie jest za późno na chrzest.
200 r. - Ustanowiono
"stan duchowny" przez wprowadzenie ordynacji. Chrześcijanie zostali
podzieleni na duchownych i laików - przedtem wszyscy byli na równi,
jednocześnie będąc braćmi i kapłanami przed Bogiem.
II/III wiek - Mitraizm
podbija Imperium Rzymskie pod koniec II i w III wieku e.ch., gdy wyznawcą
mitraizmu został cesarz Kommodus (180-192). Bóg Mitra jako (łac.) Sol Invictus
(„Słońce Niezwyciężone”) czczony był przede wszystkim od czasów Aureliana przez
cesarzy rzymskich, wśród których znalazł się także młody Konstantyn I
(306-337), zanim nie przystąpił do chrześcijaństwa.
Przełom II i III w. – „(…)
Klemens Aleksandryjski, który jako pierwszy użył słowa asceci w stosunku do
żyjących w skrajnej wstrzemięźliwości chrześcijan, zabronił stosowania szminki
i noszenia ozdób, a nawet uczestnictwa w tańcach i zalecał wstrzymywanie się od
spożywania mięsa i picia wina aż do starości”.
Wiek Trzeci - III - Lata 201 -300
III w. – pierwsze wzmianki
na temat odbywania przez księży stosunków z tzw. świętymi dziewicami (duchowa
małżonka, poświęcona Bogu dziewica). Przed III wiekiem żaden Ojciec Kościoła
nic nie wiedział na temat dziewictwa Maryi. „Do IV wieku nie słyszano też o jej
cielesnym wniebowzięciu; zamieniona później w dogmat wiara w Niepokalane
Poczęcie była zwalczana jako zabobon przez największych luminarzy i Ojców
Kościoła, takich jak Bernard, Bonawentura, Albert Wielki i Tomasz z
Akwinu”.
III w. – Biskup Rzymu
Hipolit w statucie kościelnym zakazuje kategorycznie wstępowania chrześcijan do
wojska: „Jeśli katechumen albo człowiek ochrzczony chce być żołnierzem, to
trzeba go odtrącić, sprzeniewierzył się bowiem Bogu!”.
III w. – powstają
traktaty, celebrujące dziewictwo „pod niebiosa”.
220 r. - Przyjęto dogmat o
konieczności pewnych czynności kościelnych, niezbędnych do zbawienia.
225-230 r. - Papież Urban
I zaleca używanie do ceremonii mszy kielichów wykonanych ze złota lub srebra.
Nie była to jeszcze koncelebracja, ani nawet msza w obecnym rozumieniu tego
słowa. Kościół już jednak przejmował ceremoniał mitraizmu i powoli proste
spotkania modlitewne przekształcał w ceremoniał. Po raz pierwszy zamiast greki
użyto łaciny w ceremoniach kościelnych.
249 r. – salezjanie
zostają wyklęci przez synod. „(…) którzy nie tylko kastrowali swych
zwolenników, ale i każdego, kto miał pecha znaleźć się w ich mocy (…)”.
250 r. - Wprowadzono naukę
o wiecznych mękach.
253 r. - Umiera podczas
tortur Orygenes oskarżony o wprowadzanie zmian do ewangelii Mateusza i
tworzenie tzw. apokryfów (przed V Soborem Powszechnym). Cesarz Justynian
nakazuje zmiany w niektórych pismach Orygenesa.
265 r. - Włączenie do
nabożeństw chrześcijańskich części celebracji mitrańskiej.
270 r. - św. Antoni
Pustelnik zamieszkuje na górze Kolzim. Podejmuje walkę z szatanem jako pierwszy
pustelnik. Wkrótce dołączają do niego inni.
270-275 rok - Cesarz
Aurelian za swego panowania wynosi mitraizm do rangi religii państwowej, a jej
wyznawcy stanowią większość religijną w Imperium Romanum. Wszystkie najstarsze
kościoły w Imperium Rzymskim, w tym w Niemczech wzdłuż Dunaju, to dawne
świątynie, kultu Mitry i innych religii. W Niemczech, w tym w okolicach
Monachium odkryto już ponad 40 dawnych świątyń religii mitraickiej!
297 r. - Drugi precedens
uznania męczenników za osoby święte. Rozpoczęcie mordowania przedstawicieli
innych wiar. Pierwsza uroczystość Wszystkich Świętych Męczenników zainicjowana
przez kościół w Antiochii.— Początek okresu mordowania pogan i plądrowania ich
świątyń przez chrześcijan podjudzanych przez biskupów, opatów i mnichów.
Przełom III i IV w. –
powstawanie chrześcijańskiego monastycyzmu.
Czwary Wiek - IV - Lata 301-400
IV w. – Konstytucje
Apostolskie opowiadały się (nadal) za małżeństwem duchownych.
IV w. – Kościół na
synodzie w Elwirze wyznaczył karę dla małżeństw mieszanych
(chrześcijańsko-żydowskich), a także zakazał duchownym i ludziom świeckim kontaktów
z Żydami pod groźbą pozbawienia komunii.
IV w. – Ojciec Kościoła
Bazyli ustala piętnastoletnią pokutę za małżeństwo kazirodcze.
IV w. (II połowa) – Już
wtedy pospolity lud uważał urząd biskupi za siedlisko ludzi chciwie bogacących
się. Znamienne są słowa Ammianusa Marcellinusa, historyka z IV w., który
uważał, że „(…) ktokolwiek zostaje biskupem Rzymu, ten łatwo dochodzi do
bogactwa i może wieść żywot feudała”.
IV w. - Pierwsza
uroczystość Wszystkich Świętych Męczenników zainicjowana przez kościół w
Antiochii.
IV w. - Początek okresu
mordowania pogan i plądrowania ich świątyń przez chrześcijan podjudzanych przez
biskupów, opatów i mnichów. Jest to faktyczny wiek zapoczątkowania zbrodniczej
Inkwizycji Katolickiej i Chrześcijańskiej. W 347 r. Ojciec Kościoła Firmicus
Maternus zachęca władców: "Niechaj ogień mennicy albo płomień pieca
hutniczego roztopi posągi owych bożków, obróćcie wszystkie dary wotywne na swój
pożytek i przejmijcie je na własność. Po zniszczeniu świątyń zostaniecie przez
Boga wywyższeni".
IV wiek - chrześcijanie
wszędzie prześladowali czcicieli Mitry, mitrea zagrabiali, a kapłani kultu
Mitry byli zabijani i grzebani w zrównanych z ziemią świątyniach. W ruinach
mitreum w Saalburgu znaleziono szkielet spętanego pogańskiego kapłana. Chrześcijaństwo
w IV i V wieku wymordowało nawet 5 milionów wyznawców mitraizmu, nieomalże
wymazując tę swoją konkurencję z kart historii. Palono masowo woluminy klasyków
i filozofów mitraistycznych.
306 r. – Synod w Elwirze
(Elvira) „dokonał rozróżnienia między świętymi dziewicami, które spółkowały
tylko raz (semel), a takimi, które czyniły to stale (libidini servierint)”. Ten
sam synod zaznaczał w sprawie celibatu: „Biskupi, księża i diakoni, w ogóle
wszyscy duchowni, sprawujący świętą posługę przy ołtarzu, muszą się wstrzymać
od obcowania ze swymi żonami pod karą zawieszenia”. Zakaz ten obowiązywał
początkowo tylko część kościoła hiszpańskiego. Na tym samym synodzie mówiło się
o „rozpustnych biskupach, księżach i diakonach, „cudzołożnych żonach księży”,
„katechumenach dzieciobójcach” i „deprawatorach chłopców”.
312 r. - Bitwa pod mostem
mulwijskim, w której Konstantyn zwyciężył i zabił Maksencjusza. Z powodu wizji
sennej, którą ujrzał przed bitwą Konstanty (miał wygrać dzięki symbolowi
krzyża), rok później wydał edykt zrówujący religię chrześcijańską z religiami
pogańskimi. Odtąd, z roku na rok, dzięki prochrześcijańskim nastawieniom
Konstantyna, pozycja chrześcijaństwa będzie się umacniać, a inne religie będą
wypierane. Polityka ta w ostateczności doprowadziła do prześladowania i
mordowania niechrześcijan przez fanatyków religijnych. Prześladowani stali się
prześladowcami.
314 r. – Synod w Arelate
uchwalił ekskomunikowanie dezerterów. Uchwalono ekskomunikę dla dezerterów.
Dotąd Kościół zabraniał zabijania w obronie koniecznej.
317 r. – Po tym jak
chrześcijaństwo staje się oficjalną religią imperium, biskupi zaczynają
towarzyszyć wojskom jako kapelani i tego roku pojawia się prawdopodobnie
pierwsza chorągiew z inicjałami Chrystusa.
318 r. – Za sprawą Konstantyna
jurysdykcja duchowna została zrównana z państwową, co ostatecznie doprowadziło
do strasznych nadużyć. Odebrano zatem władzę sądowniczą biskupom na Wschodzie w
398 r., na Zachodzie w 408 r.
320 r. – w Tabennis
(Egipt) powstaje klasztor założony przez byłego rzymskiego żołnierza –
Pachomiusza. Stworzył on również pierwszą regułę zakonną (iście wojskową),
która wpłynęła na reguły Bazylego, Kasjana i Benedykta.
321 r. – Konstantyn
zezwala wszystkim na darowizny na rzecz Kościoła.
321 r. - Cesarz Konstantyn
nakazuje oficjalnie święcić niedziele zamiast dotychczasowej soboty. Dekret
Konstantyna brzmi następująco: "Czcigodny dzień Słońca winien być wolny od
rozpraw sądowych i od wszelkich zajęć ludności miejskiej; natomiast mieszkańcy
wsi mogą w tym dniu swobodnie uprawiać rolę" (Codex Justinianus, III, 12).
325 r. - Sobór nicejski. W
wyniku głosowania 250 biskupów sprowokowanego naukami Arrio, księdza heretyka z
Aleksandrii, który głosił że Jezus nie jest Bogiem, tylko bóstwem niższej
klasy, 248 biskupów głosowało za uznaniem, że "Syn Boga został zrodzony, a
nie stworzony, współistotny Ojcu czyli, że Bóg Syn jest tak samo Bogiem, jak
Bóg Ojciec i że Bóg jest jeden, ale w różnych Osobach".
347 rok -
"Ojciec" Kościoła Firmicus Maternus zachęca władców: "Niechaj
ogień mennicy albo płomień pieca hutniczego roztopi posągi owych bożków,
obróćcie wszystkie dary wotywne na swój pożytek i przejmijcie je na własność.
Po zniszczeniu świątyń zostaniecie przez Boga wywyższeni". Jest to wyraźny
początek inkwizycji, w tym faszyzmu, nazizmu i masowego ludobójstwa
dokonywanego przez chrześcijan i katolików na innowiercach.
356 rok - chrześcijaństwo
rozpoczyna masowe ofensywne zamykanie innych niż chrześcijańskie świątyń, w tym
likwidowanie i przejmowanie największych mitreum.
360 r. - Wprowadzenie
zwyczaju czczenia aniołów.
364 r. - Na synodzie w
Laodycei Kościół zabronił świętowania soboty. W Kanonie XXIX tegoż Soboru
widnieje następujący zapis: "Chrześcijanie nie powinni judaizować i
próżnować w sobotę, ale powinni pracować w tym dniu; powinni szczególnie uczcić
Dzień Pański będąc chrześcijanami, i jeśli to możliwe, nie pracować w tym dniu.
Jeśli jednak będą judaizować w tym dniu zostaną odłączeni od Chrystusa"
(C. J. Hefele, History of the Councils of the Church).
380 r. – Teodozjusz I
wydaje 27 lutego tegoż roku okrutnie krzywdzący tolerancję edykt religijny,
który czynił przyjęcie wiary katolickiej obowiązkiem dla każdego obywatela
Imperium Rzymskiego – „pod groźbą kar niebiańskich i doczesnych”.
381 r. – Duch Święty
zyskuje na mocy synodu ekumenicznego w Konstantynopolu pełnię „jestestwa
Bożego”. Wcześniej m.in. Orygenes zabraniał wręcz okazywania czci trzeciej
osobie Boga. Takiego samego zdania był zresztą Ojciec Kościoła Klemens. To
właśnie od 381 r. pełnoprawnie istnieje dogmat o Trójcy Świętej. W tym samym
roku ukonstytuowano na II-gim soborze powszechnym ortodoksyjny (prawosławny)
katolicki Kościół państwowy.
382 r. - Synod w Rzymie
zwołany przez Damazego ustanawia zwierzchnictwo Kościoła rzymskiego nad
pozostałymi. Uchwała głosi: "Choć kościoły katolickie rozsiane na ziemi są
jedną komnatą ślubną Chrystusa, święty kościół rzymski jednak został wywyższony
ponad wszystkie kościoły nie uchwałami żadnych synodów, lecz otrzymał prymat
słowami Pana i Zbawiciela naszego". Dotąd nie istniał jeden, wielki
Kościół katolicki, tylko wiele pomniejszych i nieraz konkurujących ze sobą.
385 r. - Po raz pierwszy
katoliccy biskupi polecili ściąć innych chrześcijan z powodów wyznaniowych.
Miało to miejsce w Trewirze.
390 i 393 r. - Synody w
Hipponie i Kartaginie ratyfikują kanon "Pisma Świętego".
390/391 rok - cesarz
Teodozjusz I uznał chrześcijaństwo za religię państwową, a praktykowanie innych
kultów, w tym mitraizmu zagrożone zostaje karą śmierci. Rozpoczyna się trwająca
dwa wieki rzeź wyznawców mitraizmu i przejmowanie ich świątyń oraz niektórych
obrzędów przez chrześcijaństwo.
391 rok - podjudzany przez
katolickich hierarchów, w szczególności przez patriarchów Teofila i Cyryla,
motłoch chrześcijański wdziera się do budynków Biblioteki Aleksandryjskiej,
niszcząc wszelkie jej dzieła. Dorobek ludzkości, bezcenne skarby literatury,
ginie bezpowrotnie w płomieniach. Ludzkość na Zachodzie utraciła 700 tysięcy
bezcennych dzieł z zakresu architektury, filozofii, matematyki, astronomii i
innych nauk. Jest to początek masowego niszczenia dorobku nauki i kultury oraz
światłej cywilizacji starożytnej, początek prześladowania ludzi uczonych, a
propagowania ciemnoty i zabobonu pod sztandarami chrześcijaństwa. Watykan
usiłuje później czyn spalenia Biblioteki przypisać kalifowi Omarowi I
zapominając, że w tym czasie nie było już czego niszczyć. Wkrótce zamknięto
starożytne akademie, skończyło się nauczanie kogokolwiek poza murami kościołów
ich katechezą. Zastój spowodowany działaniami kościoła zahamował rozwój
cywilizacji i opóźnił postęp naukowy o setki lat. Proces walki księży z prawdą
naukową, w tym z medycyną, nadal trwa.
394 r. – za ogromnym
wpływem ówczesnych chrześcijan (prawdopodobnie odłamy katolickie) mają miejsce
ostatnie igrzyska olimpijskie. Pada także m.in. z tej samej przyczyny antyczny
uniwersytet ateński z racji propagowania filozofii pogańskiej (po prostu
niezgodnej z chrystianizmem) w 529 r.
400 r. – Synod Toledański
postanawia: „Jeśli poświęcona Bogu córka biskupa, księdza lub diakona upadnie
albo wyjdzie za mąż, ani ojciec, ani matka nie mogą jej przyjąć ponownie;
ojciec będzie musiał odpowiedzieć przed soborem; kobieta owa nie będzie
dopuszczana do komunii, jeśli po śmierci męża nie uczyni pokuty, jeśli jednak
opuści go i zapragnie pokuty, to po jej zakończeniu może przystąpić do stołu
świętego”.
Piąty Wiek - V - lata 401-500
V w. – Synod w Arles
groził klątwą każdemu chrześcijaninowi, który zgodziłby się na zagranie roli w
teatrze. Od V w., co poświadczają liczne, nie tylko Deschnerowskie źródła,
biskup Rzymu jest właścicielem największej ilość dóbr ziemskich w całym
imperium.
V w. - W połowie V wieku
dzień 15 sierpnia staje się świętem Matki Bożej, a cesarz Maurycjusz ustanawia
ten dzień świętem dla całego Cesarstwa Rzymskiego. Jest to odtąd Święto
poddaństwa pod władzę Imperium Romanum i jako takie należy je traktować.
404 r. – Usunięto Żydów z
armii (dotyczyło to imperium rzymskiego).
415 rok - w drodze do
pracy, Hypatia, córka Teona z Aleksandrii, ostatniego dyrektora Biblioteki
Aleksandryjskiej, została zaatakowana przez rozjuszony tłum parafian
„proboszcza" Cyryla nazywanego patriarchą. Bojówkarze Cyryla wyciągnęli ją
z wozu którym jechała, podarli jej szaty, na żywca wyłupili jej oczy, porżnęli
jej ciało i obdarli je do kości wielkimi ostrymi muszlami. Następnie jej zwłoki
spalono, jej dzieła zniszczono, a pamięć po niej starano się wszelkim sposobem
zatrzeć. Zbrodniarza Cyryla z Aleksandrii ogłoszono "świętym".
Rozpoczęto mordowanie uczonych.
416 r. – Teodozjusz wydaje
edykt nakazujący spalenie wszystkich pism antychrześcijańskich.
419 r. – Synod w
Kartaginie pozbawia niewolników uczestnictwa w sądach, jako świadka lub powoda,
co wcześniej nie budziło większej opozycji.
423 r. – Papież Celestyn I
zarządza, iż nie wolno wznosić żadnej synagogi bez zgody Kościoła.
431 r. - Sobór w Efezie
przyjmuje zasadę wiary w boską naturę Jezusa i uznaje Maryję za "Bożą
Rodzicielkę".
449 r. - Leon I wprowadza
prymat biskupa Rzymu nad innymi biskupami i tym samym staje się pierwszym
papieżem w dzisiejszym rozumieniu tego słowa. Dotąd istniało wiele
rozproszonych tez o prymacie, a każdy biskup większego miasta nazywany był
papieżem, czyli "papa".
475 r. – Gmina rzymska od
tej pory musiała oddawać czwartą część dochodów kościelnych biskupowi. Druga
ćwierć wędrowała do kleru, trzecią rozdzielano między biednych, ostatnią zaś
przeznaczano na utrzymanie budynków kościelnych.
476 r. – Cesarz Bazylisk
(nie Bazylii, po prostu Bazylisk) potępia uchwały soboru powszechnego w
Chalcedonie, a poparło go w tym ok. 500 biskupów orientalnych. Jest to kolejny
dobitny przekład tego, że od V w., wraz z rozpoczęciem ery cezaropapizmu, to
monarchowie podejmowali decyzje dotyczące wiary (!) bez zasięgania opinii
„duchownych”.
Wiek Szósty - VI - Lata 501-600
VI w. – aż do VI w. w
Hiszpanii synody nie podejmowały sprawy abstynencji seksualnej księży żonatych.
VI w. – zgodnie ze
spisanym przez mnichów „prawem salickim” „liczba razów przewidywanych dla
dziewki służebnej wahała się od stu dwudziestu do dwustu czterdziestu”.
VI w. – Czasy panowania
Justyniana I (zwanego nawet pobożnym), który to stworzył podstawy co do tego
jak: nawracać przemocą, przeprowadzać przymusowe chrzty, wprowadzić karę
śmierci czy uznać pogan za niezdolnych do aktu prawnego.
VI w. - Za sprawą mnichów
irlandzkich spowiedź "na ucho" rozprzestrzenia się w całej Europie.
Do tego czasu spowiedź na ogół odbywano publicznie i to bardzo rzadko w ciągu
całego życia.
VI w. - Na mocy
cesarskiego dekretu, wszyscy poganie zostali uznani za ludzi bez majątku i
praw: "iżby ograbieni z mienia, popadli w nędzę". Dekret ten pozwalał
traktować innowierców jako podludzi nie mających żadnych praw majątkowych i
bezkarnie ich ograbiać.
528 r. – cesarz Justynian
rozporządził, że nie mógł zostać biskupem ten, kto miał dzieci (”Nie: kto był
żonaty!”). Ten często cytowany dekret miał źródła natury
prawnomajątkowej.
539 r. - Ustanowiono
władzę papieży oraz ofiarę mszy świętej. Wcześniej chrześcijaństwo nie
sprawowało ofiary mszy świętej.
553 r. – Justynian wydaje
zakaz korzystania z Talmudu – w dalszym ciągu nasilała się wyraźnie antysemicka
(czy też bardziej antyżydowska) tendencja pośród cesarzy imperium.
567 r. – Synod w Tours
postanawia: „Ponieważ bardzo wielu dziekanów na wsi, jak też diakonów i
subdiakonów, jest podejrzanych o niezaprzestanie obcowania z żonami, dziekan
winien mieć zawsze koło siebie kleryka, który będzie mu wszędzie towarzyszył i
miał z nim łóżko w jednej celi”. „Siedmiu subdiakonów lub też świeckich (!)
miało (w cotygodniowym systemie zmianowym) pilnować dziekana. W wypadku odmowy
groziła kara chłosty”.
583 r. – Trzeci synod
lyoński groził złożeniem z urzędu (duchownego) „w razie przyjścia na świat
dziecka”. Małżeństwo nie groziło w tym wypadku sankcją, jeśli duchowny zawarł
je przed święceniami.
585 r. – Synod w Macon,
gdzie zastanawiano się nad takim oto dylematem duchowym: „czy zasłużona
niewiasta, w trakcie zmartwychwstania ciała nie będzie musiała przeistoczyć się
najpierw w mężczyznę, nim wejdzie do raju”. Podczas synodu jeden z biskupów
błysnął oświadczeniem, że kobiety nie są ludźmi.
589 r. – Podczas trzeciego
soboru w Toledo zakazano Żydom posiadania niewolników (chrześcijańskich), do
czego chrześcijanie mieli prawo.
600 r. - Wprowadzenie
"godzinki" do Matki Bożej oraz łacinę do liturgii. Wcześniej
nabożeństwa oprawiano często po hebrajsku, aramejsku lub grecku.
Przełom VI-VII wieku.
Papież Grzegorz I (590-604) i Kościół katolicki przyjęli politykę eksterminacji
rodzimych wierzeń, która sprzyjała mieszaniu się różnych elementów i
wchłanianiu niektórych zwyczajów i wierzeń „pogańskich" przez Kościół
katolicki. Dla skuteczniejszego wytępiania pamięci o dawnych kultach papież ten
zalecał budowę kościołów chrześcijańskich w tych samych miejscach co dawne
świątynie „pogańskie", w tym mitraickie.
Wiek Siódmy - VII - Lata 601-700
VII w. – odnośnie mnichów
– Jan Klimak: „Mnich powinien być posłusznym, obdarzonym rozumem zwierzęciem”.
VII w. – Synod w Rouen
„(…) za złamanie ślubów czystości orzekał karę odosobnienia i surowej chłosty”.
Ilość batów zależna od wagi czynu.
VII w. – Synod Trullański
stwierdział: „(…) że w Afryce, Libii i innych miejscach najbardziej bogobojni
biskupi obcują ze swymi żonami”. Ów synod był przeciw małżeńskim stosunkom u
biskupów, jednak zezwalał na nie subdiakonom, diakonom oraz książom, „jeśli
związali się małżeństwem przed święceniami na subdiakonów”.
VII w. – zaczyna dominować
spowiedź indywidualna.
638 r. - Szósty sobór w
Toledo nakazuje przymusowe ochrzczenie wszystkich Żydów zamieszkałych w
Hiszpanii.
653 r. – Synod w Toledo:
„przewidywał nie tylko sprzedaż kobiet podejrzanych lub okrytych niesławą, lecz
także legalnych żon, jeśli wyszła na jaw ich „niewstrzemięźliwość”.
655 r. – Synod w Toledo
postanawia: „że wszystkie dzieci osób duchownych „nie tylko nie mogą
dziedziczyć po rodzicach, lecz mają na zawsze pozostać niewolnikami Kościoła, w
którym sprawowali urząd ojcowie, okryci hańbą ich spłodzenia”.
675 r. – Synod w Bradze
„(…) zakazał duchownym jakichkolwiek spotkań z kobietami (z wyjątkiem matki)
bez towarzystwa godnego zaufania szpicla”.
693 – Synod w Toledo
proponuje zadośćuczynienie tym, którzy oddawali cześć drzewom, ustroniom
leśnym, źródłom i skałom: „jeśli szlachetny urodzony – trzy funty złota, jeśli
mizerny – sto uderzeń rózgą”.
694 r. – Siedemnasty sobór
toledański w Toledo uznaje, że wszyscy Żydzi są niewolnikami – pretekstem była
zaś działalność (ponoć rzekoma) antypaństwowa oraz znieważanie krzyża (dziś za
znieważanie krzyża funkcjonują zdecydowanie łagodniejsze kary). Ich kapitały
ulegają konfiskacie, zostają im też odebrane dzieci od siódmego roku życia
wzwyż celem przymusowej katolicyzacji w rodzinach zastępczych,
katolickich.
Wiek Ósmy - VIII - Lata 701-800
715 r. - Wprowadzono
modlitwy do świętych uznawanych przez Kościół.
721 r. – Synod rzymski
zagroził „klątwą każdemu, kto wejdzie w związek małżeński z osobą, z którą
trzymał do chrztu dziecko”. Rodzicom chrzestnym odtąd nie wolno ze wchodzić w
związek małżeński, o ile razem trzymali czyjeś dziecko do chrztu.
726 r. -z Dziesięciu Boskich
Przykazań usunięto drugie, które brzmi:
"Nie uczynisz sobie obrazu rytego ani żadnej podobizny tego, co jest na niebie w górze i co na ziemi nisko, ani z tych rzeczy, które są w wodach i pod ziemia. Nie będziesz się im kłaniał ani służył" Otwarło to drogę do handlu obrazami, szkaplerzami, krzyżami, posagami itp. Przykazań jednak musiało pozostać dziesięć. Kościół podzielił wiec ostatnie przykazanie, mówiące o niepożądaniu ani zony, ani osła, ani wolu, na dwie części.
"Dopóki nie przeminie niebo i ziemia, ani jedna litera, ani jedna kreska nie może być zmieniona w Prawie" [Jezus]
"Nawet gdybym ja przyszedł i próbował wprowadzić małą zmianę do tego, co podałem pierwotnie, niechaj będę przeklęty' [św. Paweł]
"Nie uczynisz sobie obrazu rytego ani żadnej podobizny tego, co jest na niebie w górze i co na ziemi nisko, ani z tych rzeczy, które są w wodach i pod ziemia. Nie będziesz się im kłaniał ani służył" Otwarło to drogę do handlu obrazami, szkaplerzami, krzyżami, posagami itp. Przykazań jednak musiało pozostać dziesięć. Kościół podzielił wiec ostatnie przykazanie, mówiące o niepożądaniu ani zony, ani osła, ani wolu, na dwie części.
"Dopóki nie przeminie niebo i ziemia, ani jedna litera, ani jedna kreska nie może być zmieniona w Prawie" [Jezus]
"Nawet gdybym ja przyszedł i próbował wprowadzić małą zmianę do tego, co podałem pierwotnie, niechaj będę przeklęty' [św. Paweł]
726 r. - W Rzymie zaczęto
czcić obrazy, adoracje obrazów.
742-743 r. – pierwszy
niemiecki sobór narodowy za złamanie ślubów czystości „(…) przez służebnicę
Chrystusa nakazywał karę „więzienia o chlebie i wodzie”, a ponadto trzykrotną
chłostę i ogolenie głowy” – karę w średniowieczu bardzo poniżającą, stanowiącą
ponadto symbol kastracji”.
747 r. – Papież Zachariasz
„wyróżniający się przede wszystkim dobrocią” „(…) kazał wtrącić do więzienia
mnichów i mniszki, którzy złamali śluby, dla czynienia tam stałej pokuty aż do
śmierci”.
753 r. – Na synodzie w
Metz wydano rozporządzenie: „Gdy duchowni uprawiają nierząd z zakonnicami,
matkami, siostrami itd. Winni zostać pozbawieni urzędu, o ile są to osoby z
wyższymi święceniami; tych zaś z niższymi należy poddać chłoście”. Była to
reakcja władzy kościelnej na masową niemoralność kleru, zarówno biskupów jak i
zwykłych duchownych.
783 r. - Nastał zwyczaj
całowania nóg papieża. W owym czasie papież kąpał się, w tym mył nogi, zwykle
nie częściej niż raz w miesiącu.
785 r. – Synod w
Paderborn, podobnie jak synod w Toledo (proponuje zadośćuczynienie tym, którzy
oddawali cześć drzewom, ustroniom leśnym, źródłom i skałom): „ukarać
szlachetnie urodzonego – sześćdziesięcioma, wolnego – trzydziestoma, niewolnego
– piętnastoma solidami. Jeżeli grzywny nie może spłacić, ma służyć Kościołowi
do czasu uiszczenia opłaty”.
Wiek Dziewiąty - IX - Lata 801-900
816 r. – „w Niemczech
wielki synod w Akwizgranie zezwalał na wyświęcenie żonatych mężczyzn”.
829 r. – Synod Paryski:
„kapłanowi nie wolno zdradzić grzechu biskupa, gdyż jest on ponad nim”. Na tym
samym synodzie ogłoszono: „liczne nieszczęścia, jakie spadły na Kościół i
państwo, są karą za powszechnie uprawianą rozpustę, pederastię, bestiofilię,
zażyłe obcowanie wiernych nawet ze zwierzętami”.
835 r. - Papież Jan XI
ustanawia osobne święto ku czci Wszystkich Świętych, wyznaczając na dzień im
poświęcony 1 listopada.
888 r. – Synod w Moguncji
„przyznawał, że popełniono „bardzo wiele zbrodni”, polegających na tym, że
„księża spółkowali z własnymi siostrami i płodzili z nimi dzieci”.
Wiek Dziesiąty - X - Lata 901-1000
X w. - Odo z Cluny głosi:
"Obejmować kobietę to tak, jak obejmować wór gnoju..."
X w. – Na początku tegoż
wieku niejaki Regino z Prum „(…) zabronił wszystkim kobietom śpiewu w
kościele”.
966 r. - książe Mieszko I,
z pomocą Czechów i Niemieckich biskupów, rozpoczął brutalną i krwawą
chrystianizację Polski, w której od kilku wieków kwitła wspaniała cywilizacja
oparta na tradycjach indoeuropejskich. W masowym ludobójstwie Słowian na
ziemiach Polskich w X i XI wieku zginęło nawet do dwóch milionów ludzi.
983 r. - Biskup Thietmar
opisuje pierwsze wielkie powstanie słowiańskich ludów niedawno siłą i terrorem
nawróconych na chrześcijaństwo, które miało wybuchnąć w 983 roku na północy
Połabia.
993 r. - Papież Leon III
zaczął kanonizować zmarłych czyniąc z nich formalnie świętych Kościoła.
997 r. - W bestialskim
tłumieniu kolejnego powstania Słowian przeciwko chrześcijańskiej okupacji
w 997 roku wyróżnił się bohaterstwem biskup Ramward.
X i XI w. – szanowani (do
dzisiaj) książęta Kościoła: św. Bruno, arcybiskup Kolonii oraz Adalbert,
arcybiskup Bramy, (wciąż) nie uznawali kąpieli. Cudowny zatem aromat
"czarciej woni" roznosił się od wielu arcybiskupów i ich
podwładnych!
Wiek Jedenasty - XI - Lata 1001-1100
XI w. – Leon IX „uczynił
niewolnicami wszystkie kobiety w Rzymie, które współżyły z duchownymi”.
XI w. – Wielki Synod w
Pawii „oddawał na zawsze w niewolę synów i córki księży, „niezależnie od tego, czy
zostali zrodzeni z wolnych czy niewolnych żon albo konkubin”.
XI w. – Papież Grzegorz
VII dekretuje, że tylko papieże są zdolni do wybierania i kwestionowania
cesarzy, cesarstw i królestw, a także majątków wszystkich ludzi, oraz że tylko
papieże mogą dawać i odbierać państwa i wszelkie bogactwo.
1008-1015 r. - Pomorze
broniło się dzielnie przed brutalną chrystianizacją i nie zamierzało poddać się
łatwo. Już w 1008 roku wygnany został biskup kołobrzeski, Reinberg, który
"niszczył i palił świątynie z posągami bożków". Reakcja słowiańska
obaliła biskupstwo kołobrzeskie w roku 1015.
1015 r. - Wprowadzono
przymusowy celibat dla duchownych, aby rozwiązać problem przejmowania spadków
przez ich rodziny. Dotąd duchowni zwykle mieli żony i dzieci.
1019 r. – Synod w Goslarze
„groził ekskomuniką za utrudnianie sprawowania urzędu żonatym duchownym”.
1022 r. - Poważniejsze
wystąpienie, jak podaje kronikarz Długosz (ks.2), miało miejsce w roku 1022,
kiedy to wybuchła "straszliwa zawierucha", bunt przeciwko płaceniu dziesięcin.
Czeski Kosmas napisał, że w roku tym "w Polsce nastało prześladowanie
chrześcijan". Po ujarzmieniu buntu, jego przywódcy zostali ścięci.
1029-1040 - Reakcja
Słowiańska w Polsce odbija większą część władzy i gontyn, likwiduje kler
katolicki i powraca do starej wiary przodków. Trawa ogólnopolskie powstanie
przeciwko okupacji sumień przez imperium papieskie. Niestety po około
dziesięciu latach walk powstanie się wykrwawia, a wiele dawnych miejsc kultu i
kultury Słowian zostaje bezpowrotnie zniszczonych.
1034-1038 - w tych latach
umiejscawia się panowanie „pogańskiego" księcia polskiego, zwanego
Bolesławem Mieszkowic lub Bolesławem Zapomnianym, który obalał chrześcijaństwo,
przywracał rodzimą wiarę. Jak podają niemieckie roczniki: "Po śmierci Mieszka
II (1034) w Polsce całkowicie wyginęło chrześcijaństwo". W XIII-wiecznej
Kronice wielkopolskiej (która wszelako ma być oparta na jakichś wcześniejszych
zaginionych źródłach) pojawia się informacja o tym Bolesławie, pierworodnym
synu Mieszka II, który objął rządy po śmierci ojca. Kronikarz jest wyraźnie
wrogo nastawiony do Bolesława. Wspomina, że z powodu jego „okropnych
zbrodni" nie odnajdujemy go w liczbie królów i książąt polskich, gdyż
został skazany przez Kościół na wieczne zapomnienie. Największe nasilenie
„reakcji" odnotowano w Wielkopolsce i na Śląsku. Trzy lata powstania
zniszczyły budowaną mozolnie dotąd organizację kościelną w Polsce. Zburzono
katedrę wrocławską, stolice biskupie, szereg kościołów i klasztorów.
1039 r. - Chrześcijaństwo
w Polsce zaczyna się przywracać przez siły zewnętrzne. Przez papieża i cesarza,
mieczami wojska niemieckiego. Podjęta po 1040 roku zmasowana akcja niszczenia
pogańskich ośrodków kultowych tudzież nowopowstałych świątyń rodzimowierczych
oraz posągów — konsekwentnie pogrążają polskie „pogaństwo". W masowym
ludobójstwie Słowian na ziemiach Polskich zginęło nawet do dwóch milionów
ludzi.
1054 r. - W skutek schizmy
w Konstantynopolu, Michał Ceruliusz, patriarcha kościoła wschodniego i Leon IX
(pośrednio) obrzucili się nawzajem klątwami. Powstały zatem dwa przeklęte
wzajemnie przez siebie kościoły, katolicko-papieski, zachodni i wschodni zwany
ortodoksyjnym, prawosławnym.
1077 r. - Papież Grzegorz
VII ustanowił formalną "klątwę", czyli wyklęcie przez instytucję
Kościoła (nie mylić ze stosowaną zwykłą klątwą).
1089 r. – Synod w Melfi
„wydał rozporządzenie, na mocy którego kobietę można było sprzedać władzom
świeckim, jeśli jej małżeństwo z księdzem wbrew wszystkim zakazom
trwało”.
1095 r. - Papież Urban II
krytykuje prześladowania pielgrzymów przez Turków. W efekcie rycerze Europy i
prości ludzie ruszyli na Jerozolimę.
Zainicjował w ten sposób
pierwszą inkwizycyjną wyprawę krzyżową.
1098 r. – Król Filip I
wynosi swojego homoseksualnego kochanka do godności biskupa Orleanu.
1099 r. - Ludobójcza
masakra Muzułmanów i Żydów w Jerozolimie (w tym około 70 000 Saracenów).
Kronikarz Rajmund d'Aguilers pisał: "Na ulicach leżały sterty głów, rąk i
stóp. Jedni zginęli od strzał lub zrzucono ich z wież; inni torturowani przez
kilka dni zostali w końcu żywcem spaleni. To był prawdziwy, zdumiewający wyrok
katolickiego "Boga" nakazujący, aby miejsce to wypełnione było krwią
niewiernych" ("Historia Francorum qui ceperunt
Jeruzalem").
Wiek Dwunasty XII - Lata 1101-1200
XII w. – „Wedlug relacji
opata Ailreda z Revesby, w klasztorze Wattun, w którym ciąża jednej z zakonnic
stała się trudna do ukrycia, kilka sióstr doszło do wniosku, że nieostrożną
należałoby obedrzeć ze skóry, inne wypowiedziały się za jej spaleniem, jeszcze
inne za położeniem jej na rozpalonych węglach”.
XII w. – „kler zezwolił
położnicom, przynajmniej teoretycznie, na wstęp do kościoła”. – temat w
kontekście czystości kobiety przy porodzie.
XII w. – w połowie wieku
papież Eugeniusz III zalecał, a właściwie nalegał, na zorganizowanie kolejnej
krucjaty, zaś jej uczestnikom obiecywał życie wieczne.
XII w. – coroczna spowiedź
stała się obowiązkiem.
XII w. - Uczony i filozof,
święty Tomasz z Akwinu głosił, że zwierzęta nie mają życia po śmierci ani
wrodzonych praw, oraz że "przez nieodwołalny nakaz Stwórcy ich życie
i śmierć należą do nas".
1135 r. – Synod pizański –
„(…) zgromadzenie podjęło decyzję o anulowaniu małżeństw księży”.
1139 r. – II Sobór
Laterański – ogłosił „wszystkie małżeństwa księży za nieważne, a zrodzone w nich
dzieci za nieślubne i nielegalne”. Warto wiedzieć, że jeszcze w VII i VIII
wieku Kościół groził klątwami, jeśli ktoś nie chciał brać udziału we mszy
sprawowanej przez żonatego księdza.
1140 r. - Ułożono i
przyjęto listę 7 sakramentów świętych. Do tego czasu udzielano sakramentów w
sposób nieuporządkowany (np. słowiańscy księża od Cyryla i Metodego za jeden z
sakramentów uznawali postrzyżyny).
1179 r. – Uchwalono na
trzecim soborze laterańskim, iż chrześcijanie „którzy ośmielą się współżyć z
Żydami, podlegają ekskomunice”.
1182 r. – Król Filip
August wypędza wszystkich Żydów z Francji, konfiskując jednocześnie ich mienie.
Ta sama sytuacja miała miejsce w 1394 roku.
1184 r. – Synod w Weronie
nakazuje biskupom ścinanie kacerzy (odstępców od wiary, heretyków). W zasadzie
prawo to ciągle biskupów obowiązuje, bo nikt go nie zniósł!
1190/1191 - nieformalne
powstanie Niemieckiego Zakonu Krzyżackiego NMP służącego krucjatom i podbojom
ziem oraz ludów niechrześcijańskich. Zakon formalnie zatwierdził papież w 1198
roku. Znany z podboju ziem pruskich, czarnego krzyża oraz później z symboliki
niemieckiego hakenkreutza.
Wiek Trzynasty - XIII - Lata 1201-1300
XIII w. – „inkwizytor
Robert le Bourge groził stosem kobietom, które nie chciały być mu powolne.
Foulques de Saint-George, także inkwizytor, zamykał oporne pod zarzutem
herezji”.
XIII w. – „statut miasta
Villefranche najspokojniej w świecie pozwalał na karanie żony, pod warunkiem,
by „z tego powodu nie umarła”.
XIII w. – Kodeks Szwabski
(sporządzony w oparciu o Kodeks Niemiecki) orzekał: „Mąż jest w prawie sprzedać
swoje dziecko, jeśli prawdziwa bieda go do tego przymusza”.
1204 r. - Zaczęła działać
oficjalnie znana z ludobójstwa Święta Inkwizycja służąca eliminacji,
wymordowaniu innowierców oraz kacerzy (heretyków, odstępców). Słudzy Kościoła
zamęczyli lub spalili żywcem miliony ludzi.
1202-1204 r. - IV krucjata
zainicjowana przez Innocentego III, by wesprzeć krzyżowców w Palestynie. Na
skutek polityki Henryka Dandolo, żołnierze Chrystusa zwrócili się przeciwko Bizancjum
i zdobyli Konstantynopol, z zaciekłością grabiąc i wyżynając mieszkańców. Na
koniec spalili miasto. Zrabowano niesłychane ilości złota i srebra a skala
przemocy przekroczyła wszelkie ówczesne normy wojenne. Na zdobytym terenie
utworzono efemeryczne państewko nazwane Cesarstwem Łacińskim, co ostatecznie
przypieczętowało rozłam między chrześcijaństwem wschodnim a zachodnim.
1208 r. - Innocenty III
zaoferował każdemu, kto chwyci za broń, oprócz prolongaty spłat i boskiego
zbawienia, również ziemię i majątek heretyków oraz ich sprzymierzeńców.
Rozpoczęła się krucjata, której celem było wymordowanie Katarów. Szacuje się,
iż krucjata pochłonęła ponad milion istnień ludzkich, nie tylko Katarów, ale
dotknęła większą część populacji południowej Francji.
1212 r. – Synod Paryski
głosi: „Podejrzane drzwi i pomieszczenia w opactwach, przeorstwach i wszelkich
miejscach pobytu zakonnic, winny być zabarykadowane przez biskupów, aby diabłu
nie dawać okazji”. W tym samym roku biskup Strasburga kazał spalić żywcem około
100 przeciwników celibatu.
1216 rok - formalnie
papież zatwierdził powstający od 1206 roku katolicki zakon dominikanów (psy
pańskie) założony w 1216 przez Dominika Guzmána, oparty na naukach Augustyna,
którego celem pierwotnym była langwedocka misja nawrócenia lub zlikwidowania
Katarów. Zakon powstał w celu likwidacji ruchu albigensów. W późniejszym
okresie dominikanie zwykle sprawowali urzędy inkwizytorów, zajmowali się
likwidacją mniejszości religijnych i kacerzy. Dominikanie stanowią rodzaj
policji religijnej, stąd do policji przylgnęła nazwa "psy".
1222 rok - dominikanie
zostali sprowadzeni do Polski przez biskupa krakowskiego Iwo Odrowąża, aby
likwidować kacerzy, heretyków oraz pogan.
1226 r. - książę
mazowiecki Konrad zaprosił, za namową Jadwigi Śląskiej, Zakon Krzyżacki NMP
zwany także maryjnym Zakonem Niemieckim, na swoje ziemie, przyznając mu w 1228
roku w dzierżawę ziemię chełmińską oraz ziemię michałowską. Konrad zachował
jednak całość swoich prerogatyw książęcych. Ziemia chełmińskia i michałowska
stanowiła dla zakonu bazę do rozpoczęcia walk z plemionami Prusów, które
rzekomo zagrażały północnym rubieżom Mazowsza, a w rzeczywistości nie chciały
się dać schrystianizować. Powstaje państwo zakonne krzyżaków czyli Prusy
Zakonne.
1228 r. – Synod w Valladolid
– ogłosił „niezdolność dziedziczenia po ojcu wszystkich zrodzonych po IV
Soborze Laterańskim (1215 r.) dzieci księży. Jednocześnie wykluczał je ze stanu
kapłańskiego”.
1229 r. – Synod w Tuluzie
postanawia: „Ludzie świeccy nie mogą posiadać ksiąg Starego i Nowego
Testamentu”. Na tym samym synodzie postanowiono w odniesieniu do Świętej
Inkwizycji, że biskupi mają obowiązek posiadać w każdej parafii ludzi
świeckich, którzy by ścigali heretyków (odstępców). Jeśli ktokolwiek udzielał
schronienia heretykowi jego dom należało zburzyć, majątek zabrać a samą osobę
poddać karze cielesnej.
1229 r. - Z powodu
potajemnych zebrań wiernych dla czytania Biblii i interpretowania jej w sposób
godzący w nauczanie i praktykę kościelną, papież Grzegorz IX zakazał czytania
"Biblii" pod sankcją surowych kar inkwizycyjnych.
1230-1249 r. - Zakon
Krzyżacki, dzięki stale napływającemu wsparciu i posiłkom przysyłanym przez
Fryderyka II, całkowicie zajął i spacyfikował dawne tereny Prusów aż do rzeki
Pasłęki (Pomezania). System walki Krzyżaków to stopniowe eliminowanie
rozproszonych "gniazd oporu" Prusów i umacnianie zdobytej władzy
terrorem z systemu błyskawicznie budowanych fortyfikacji.
1231 r. - Nakaz papieski
zalecał palenie żywcem heretyków (odstępców) na stosie. Pod względem
technicznym pozwalało to uniknąć rozpryskiwania się krwi. Kościół wciąż chwali
się, że nie przelewał krwi, gdyż nakazywał palić ludzi żywcem.
1234 r. - Papież Grzegorz
IX nakłania do krucjaty przeciw chłopom ze Steding, którzy odmawiają
arcybiskupowi Bremy nadmiernej daniny. Pięć tysięcy mężczyzn, kobiet i dzieci
ginie z rąk krzyżowców, a zagrody owych chłopów zajmują osadnicy obdarzeni nimi
przez Kościół katolicki.
1244 r. - Na soborze w
Narbonne zdecydowano, aby przy skazywaniu heretyków (odstępców) nikogo nie
oszczędzano. Ani mężów ze względu na ich żony, ani żon ze względu na męża, ani
też rodziców ze względu na dzieci. "Wyrok nie powinien być łagodzony ze
względu na chorobę czy podeszły wiek. Każdy wyrok powinien obejmować biczowanie".
Tych katolickich praw i zaleceń jak dotychczas nigdy nie odwołano ani nie
zniesiono.
1252 r. - W bulli "Ad
extripanda" papież Innocenty IV przyrównał wszystkich
chrześcijan-niekatolików do zbójców i zobowiązał władców do tego, by winnych
heretyków (odstępców) zabijano w ciągu pięciu dni.
1260 r. - wybuchło dobrze
zorganizowane II powstanie Prusów pod wodzą Herkusa Monte, które zakończyło się
niemal sukcesem, jednak ponowne, szybkie wsparcie cesarza rzymskiego dla zakonu
oraz sprawdzona technika budowania twierdz i stosowanie terroru spowodowała, że
w 1283 roku powstanie upadło. Przywódca został pojmany przez katolickich
Krzyżaków i powieszony, a Prusowie wycięci w pień w wielkich rzeziach lub
zamienieni w niewolników. Szacunkowo wymordowano kilkaset tysięcy Prusaków.
1263 r. - Zatwierdzono
przyjmowanie komunii pod jedną postacią, chleba.
1264 r. - Ustanowiono
uroczystość Bożego Ciała.
1275 r. - Pojawiły się
dyskusje na temat płacenia daniny. W odpowiedzi papież ekskomunikował całe
miasto - Florencję.
1281 r. – Synod w Telge
głosił: ”choroba rozwiązłości wśród sług Bożych jest tak rozpowszechniona, „iż
niewielu, a może żaden nie jest od niej wolny”.
1283-1325 rok - Krzyżacy
75 razy wtargnęli na Żmudź, Litwę i Ruś Czarną. Litwini odpowiedzieli 44
atakami na ziemie zakonu w Prusach i Inflantach. W wyniku konfliktu pogranicze
żmudzkie uległo wyludnieniu, ale Żmudzi nie udało się Krzyżakom podbić. Ilości
wymordowanych doprawdy trudno zliczyć.
1298 r. – „Wówczas to
pewien katolicki szlachcic, Rindfleisch, powołał się na rozkaz otrzymany od
Pana Boga i zebrał grupę współwyznawców, z którymi nie tylko wymordował
wszystkich Żydów z Rottingen, ale także – do jesieni tego roku – zniszczył
prawie 140 osad żydowskich”.
Wiek Czternasty - XIV - Lata 1301-1400
XIV w. – Jan Columbini
(błogosławiony) zakłada bractwo „Świętych Głupców” – jezuitów. „Udawajcie
głupich, jak tylko potraficie, z miłości do Chrystusa, wtedy będziecie
mędrcami”.
XIV w. – „(…) kiedy w
sprawach o cudzołóstwo władza karania należała prawie wyłącznie do kleru, mąż,
który złapał żonę na gorącym uczynku, mógł zabić zarówno ją, jak i jej
partnera, bez obawy o karę wyższą niż kościelna pokuta”.
XIV w. - Wybucha epidemia
czarnej śmierci, czarnej ospy. Kościół wyjaśniał, że winę za ten stan rzeczy ponoszą
Żydzi, zachęcając przy tym do napaści na nich. Kary Bożej za własną
niemoralność i swoje zbrodnie Kościół jakoś nie zauważył.
1308 r. - własnymi siłami
Zakon Krzyżacki NMP zajął i okupował bezprawnie Pomorze Gdańskie, co wywołało
protest Władysława Łokietka i pozwanie przed sąd papieski w Inowrocławiu, który
10 lutego 1321 roku nakazał zakonowi zwrot Pomorza, do którego jednak wyroku
zakon się nie zastosował.
1310 rok - Małgorzata
Porete, Marguerite Porete lub też Marguerite Porète/ Porrette/ Poirette/
Marguerite z Hainaut (ur. ok. 1260), francuska mistyczka należąca do beginek,
autorka dzieła Zwierciadło dusz prostych czyli Speculum simplicium animarum
(znane też jako Zwierciadło dusz unicestwionych). Prześladowana i skazana na
śmierć przez Inkwizycję. Wykonanie wyroku (spalenie na stosie) przekazano
władzom świeckim, co wykonano 1 czerwca 1310 roku w Paryżu.
1311 r. - Papież Klemens V
jako pierwszy ukoronował się potrójną koroną władcy.
1313 r. - Sobór w Zamorze
ponownie zarządza zniewolenie Żydów i pod groźbą ekskomuniki żąda wykonania
postanowienia przez władze świeckie. Antysemickie dekrety kościelne pojawiają
się aż do XIX w.
1314 rok - Jacques de
Molay - ur. ok. 1243 – ostatni wielki mistrz zakonu templariuszy w latach
1293-1312. Oskarżony o herezje, stosowanie magii i czarów, homoseksualizm,
dzieciobójstwo, wyrzeczenie się Chrystusa, bezczeszczenie krzyża, czczenie
demona o imieniu Baphomet. Poddany w twierdzy Temple, w której został zamknięty
w lochach, torturom, przyznał się do zarzucanych zbrodni. Gdy następnie odwołał
swoje zeznania, katolicki król Francji Filip IV Piękny nakazał spalić go na
stosie. Wyrok został wykonany w Paryżu 18 marca 1314.
1321 r. – Księga praw
miejskich Rupprechta z Freisingu „przewidywała ukaranie męża, który zabił żonę,
lecz tylko wtedy, gdy zatłukł ją „niezasłużenie”.
1322 r. – Synod w
Valladolid postanawiał: „ksiądz, który nie oddaliłby swej „konkubiny” w ciągu
dwóch miesięcy, tracił trzecią część swych dochodów, po dwóch dalszych
miesiącach znów tracił ich część, a po następnych dwóch – całość”.
1327 r. - niemiecki Zakon
Krzyżacki NMP zaatakował Kujawy oraz Wielkopolskę, przeprowadzając wiele
łupieżczych najazdów, terroryzując mieszkańców, paląc wsie i mordując ludność.
Wtedy stoczono w 1331 roku nierozstrzygniętą bitwę pod Płowcami, która mimo że
nie zmusiła zakonu do oddania Pomorza, obaliła mit, o niezwyciężonych
Krzyżakach i niezwyciężonej Maryji.
1349 r. - W ponad 350
niemieckich miastach i wsiach giną niemalże wszyscy Żydzi, na ogół paleni
żywcem na stosach inkwizycji za wyznawanie "innej wiary", za herezję.
W ciągu jednego roku chrześcijanie wymordowali więcej Żydów niż niegdyś, w
ciągu dwustu lat prześladowań, poganie wymordowali chrześcijan. To tylko jeden
z wielu epizodów pogromów Żydów, gdyż podobne zdarzenia miały miejsce przez
cały okres panowania chrześcijaństwa.
1377 r. - Robert z Genewy
wynajął bandę najemników, którzy po zdobyciu Bolonii ruszyli na Cessnę. Przez
trzy dni i noce, począwszy od 3 lutego 1377 roku, przy zamkniętych bramach
miasta, żołnierze dokonali rzezi jego mieszkańców. W 1378 roku, Robert z Genewy
został papieżem i przyjął imię Klemensa VII. W tym samym roku papieżem Urbanem
VI został Bartolomeo Prignano i Kościół miał dwóch zwalczających się papieży.
Klemensa VII uznano później za anty papieża.
Wiek Piętnasty - XV - Lata 1401-1500
XV w. – Mniej więcej w tym
wieku powstało pierwsze getto żydowskie.
1403 r. – „Mateusz z
Krakowa, (…) po półrocznym pobycie w Rzymie, pisał swój nadzwyczaj ostry
traktat „O nieporządkach Kościoła rzymskiego”.
1415 rok - Jan Hus, ur.
1370 w Husincu, spalony żywcem na stosie ktolickiej inkwizycji 6 lipca 1415 w
Konstancji, poza murami miasta to czeski duchowny i bohater narodowy, filozof,
reformator Kościoła, twórca ruchu religijnego husytyzmu, prekursor
protestantyzmu, profesor Uniwersytetu Praskiego. Na miejscu kaźni znajduje się
dziś pomnik upamiętniający jego śmierć. Śmierć Husa stała się powodem do
wybuchu powstania w Pradze, które ogarnęło całe Czechy i stało się początkiem
wojen husyckich.
1427 r. – powstaje
„Bractwo Napletka Świętego”. Kult napletka Jezusa był bardzo rozpowszechniony w
późniejszym średniowieczu.
1431 rok - Joanna d'Arc,
francuska bohaterka narodowa, została schwytana przez Burgundczyków i
przekazana Anglikom, osądzona przez sąd kościelny i spalona na stosie w wieku
19 lat. Spalona z oskarżenia o herezję za mistyczne wizje uwolnienia Francji
spod angielskiej okupacji i działalność partyzancką dla wolności. Później
beatyfikowana przez papiestwo.
1439 r - Ogłoszono dogmat o istnieniu Czyśćca, co w następstwie tego
pojawiła się sprzedaż odpustów, która przerodziła się w obecne intencje
mszalne za zmarłych. Idei tej przeciwstawił sie Marcin Luter w 1517
roku.
1450-1750 r. - Okres
polowania na czarownice. Straszliwymi torturami zamęczono setki tysięcy kobiet
posądzanych o czary.
1476 r. – wprowadzenie
Święta Niepokalanego Poczęcia przez papieża Sykstusa IV, fundatora Kaplicy
Sykstyńskiej oraz burdelu, z którego pobierał rocznie podatek w wysokości 20
tysięcy dukatów. Papież Sykstus IV utrzymywał intymne stosunki ze swą siostrą i
dziećmi.
1484 r. – zostaje
oficjalne sformułowana „bulla o czarownicach” przez papieża Innocentego VIII.
Jak pisał: „Nie bez wielkiego smutku (…) dowiedzieliśmy się niedawno, że w
niektórych częściach Górnych Niemiec, w miastach i wsiach, jest wiele osób płci
obojga, które obcują cieleśnie z lubieżnymi nocnymi duchami, czarodziejskimi
sposobami, z pomocą diabła, udaremniają porody niewiast, niweczą płodność
zwierząt i niszczą owoce ziemi (…), a ponadto potrafią uniemożliwić mężczyźnie
spłodzenie, niewieście zaś wydanie dziecka na świat, potrafią przeszkadzać
obojgu w spełnianiu ich małżeńskich obowiązków”.
1484 r. - Papież Innocenty
VIII oficjalnie nakazał palenie na stosach kotów domowych razem z czarownicami.
Zwyczaj ten był praktykowany przez trwający setki lat okres polowań na
czarownice (kapłanki rodzimowiercze, znachorki).
1487 rok - wydano Malleus
Maleficarum (Młot na czarownice), tekst na temat magii i czarów, spisany przez
dominikańskiego inkwizytora Heinricha Kramera, we współpracy z innym
inkwizytorem z tego zakonu Jacobem Sprengerem. Tekst ten został po raz pierwszy
opublikowany w 1487 i stał się znany jako podręcznik łowców czarownic od XV do
XVII wieku. Był uważany za jedno z podstawowych kompendiów wiedzy o czarach,
czarownicach i ich związkach z Szatanem. Dzieło to było wielokrotnie wydawane.
Do 1520 roku ukazało się jego 13 edycji, a w latach 1574 - 1669 było ono
wydawane aż 16 razy zarówno w krajach katolickich, jak i protestanckich.
1492 r. - Żeglarz
Krzysztof Kolumb odkrył dla europejczyków Amerykę. Inkwizycja katolicka szybko
postępuje śladami odkrywców. Tubylców, którzy nie chcieli nawrócić się na nową
dla nich wiarę chrześcijańską brutalnie mordowano. Gdy była taka sposobność,
przed zabiciem oporni Indianie byli przymusowo chrzczeni. Indian w Ameryce
nazywano "Czerwonymi Małpami" i generalnie nie uważano za ludzi, ale
za dzikie zwierzęta człekopodobne.
1493 r. - Bulla papieska
uprawomocniła deklarację wojny przeciwko wszystkim narodom w Ameryce
Południowej, które odmówiły przyjęcia chrześcijaństwa. W praktyce kobiety i
mężczyzn szczuto psami karmionymi ludzkim mięsem i ćwiartowanymi żywcem
indiańskimi niemowlętami. Wbijano ciężarne kobiety na pale, przywiązywano
ofiary do luf armatnich i puszczano je z dymem. Mordowano, gwałcono, ucinano
ręce, nosy, wargi, piersi. Gdy katoliccy "misjonarze" zawitali do
Meksyku, żyło tam około 11 milionów Indian, a po stu latach już tylko półtora
miliona. Szacuje się, że w ciągu 150 lat zabito, co najmniej 30-50 milionów
Indian w Ameryce Łacińskiej.
1498 rok - zamordowany i
spalony na stosie Gieronim Savonarola (Girolamo Savonarola) z Ferrary,
florencki reformator religijno-polityczny, dominikanin, bohater wiary wielu
wspólnot protestanckich, święty Kościoła anglikańskiego i mariawickiego. W dniu
22 maja 1498 w obecności dwóch komisarzy papieskich władze Florencji wydały
wyrok śmierci na Savonarolę i jego dwóch współtowarzyszy wiary: braci Domenica
Buonvicini i Silvestra Maruffi. Uznano ich za heretyków i schizmatyków,
zdegradowano i przekazano Signorii, która skwapliwie zatwierdziła i wykonała
wyrok 23 maja 1498 roku na placu publicznym, gdzie skazańców najpierw
powieszono na szubienicy, a potem ich ciała spalono na stosie, aby nie
pozostała po nich żadna relikwia.
XV i XVI w. - Na soborze
Florenckim i Trydenckim wprowadzono dogmat o nieistniejącym wcześniej czyśćcu.
Kwitnie praktyka sprzedaży odpustów od kar czyśćcowych.
Wiek Szesnasty - XVI - Lata 1501-1600
XVI w. – do tegoż wieku, a
konkretnie do Soboru Trydenckiego uważano za ważne małżeństwo bez udziału
księdza. Nie oznacza to jednak, że wcześniej nie udzielano ślubów bez książy.
1520 r. – w „100
zażaleniach narodu niemieckiego” odnotowano: „Podobnie w wielu miejscach biskupi
i ich oficjałowie nie tylko tolerują konkubinat księży, o ile zostanie wpłacona
określona suma, ale jeszcze zmuszają wstrzemięźliwych księży, żyjących bez
konkubinatu, by uiszczali grosz konkubin owy, mówiąc im, że biskup potrzebuje
pieniędzy: jeśli pieniądze zostały wpłacone, ksiądz może wybierać, czy chce żyć
wstrzemięźliwie, czy też weźmie sobie konkubinę”.
1521-1525 rok - upadek
krzyżackiego państwa zakonnego, przejście wielkiego mistrza zakonu na
luteranizm, przeniesienie siedziby zakonu do zamku Mergentheim w
Wirtembergii. Zakon staje się wspólnotą trzech wyznań po przejściu cześci braci
na luteranizm i kalwinizm. Wielki mistrz musi być jednak katolikiem. Zakon w
XVI wieku stał się ideową i militarną siłą Rzeszy Niemieckiej, a trzy wyznania silnie
współpracują dla potęgi Niemiec stając się maryjnym Zakonem Niemieckim
NMP.
1523 r. – papież Klemens
VII „zażądał połowy majątku wszystkich prostytutek na budowę konwentu Santa
Maria Della Penitenza”.
1542 r. - Papież Paweł III
wzmacnia pozycję Inkwizycji. Inkwizycja otrzymuje nad całym katolickim
terytorium taką samą władzę, jaką wcześniej cieszyła się w Hiszpanii.
1543 rok - sprawami o
czary jako problemem karnym zajął się Sejm Rzeczpospolitej, oddając te sprawy
pod jurysdykcję duchowieństwa. To prawo obowiązywało aż do konstytucji sejmowej
z roku 1776. W razie czyjejkolwiek szkody wynikającej z czarów, sądy świeckie
miały prawo mieszania się do rozpoznawania przestępstwa.
1545-1563 r. - Na Soborze
Trydenckim ogłoszono, że prawdę religijną wyraża w równym stopniu Biblia, co
tradycja, a jedyne i wyłączne prawo interpretacji Pisma Świętego spoczywa w
rękach Kościoła. Uznano, że sakramenty są niezbędne do uzyskania zbawienia.
Utworzono indeks ksiąg zakazanych, który przez 400 lat będzie krępować wolność
myśli, sumienia i naukę.
1554 r. – papież Juliusz
III zwalnia z celibatu żonatych księży angielskich.
1556 rok - spaleny na
stosie w Anglii został Thomas Cranmer, przywódca reformy anglikańskiej i
arcybiskup Canterbury za Henryka VIII Tudora, Edwarda VI Tudora i przez krótki
czas królowej Marii I Tudor, z rozkazu której został stracony. Kiedy skrajnie
katolicka Maria I Tudor została królową Anglii w 1553 roku, w ramach akcji
obrony katolicyzmu został on uwięziony pod zarzutem zdrady. W 1556 roku skazano
go na śmierć przez spalenie żywcem na stosie.
1561 r. — król Zygmunt
August nakazał władzom miejskim oddawać pod sąd kościelny wszystkich
innowierców.
1567 r. – ukazało się
zarządzenie „zabraniające pochówku księży i ich synów w tym samym miejscu i
nakazujące wymazanie z nagrobków jakichkolwiek słów wzmiankujących potomstwo”.
1568 r. - Hiszpański
trybunał inkwizycji wydaje nakaz śmierci na trzy miliony Niderlandczyków,
którzy - jak brzmi hasło wypisane na kapeluszach "gezów" - wolą być
"raczej Turkami niż papistami".
1569 r. – „arcybiskup
Salzburga przyznawał, że dekrety o celibacie „tylko rzadko odnosiły sukces… tak
że kler gnije w najobrzydliwszych nieczystościach lubieżności, iże stały mu się
one opacznym (!) przyzwyczajeniem”.
1572 r. - We Francji 24 sierpnia
w masakrze znanej pod nazwą Dnia Świętego Bartłomieja zamordowano 10 000
protestantów. Papież Grzegorz XIII napisał potem do króla Francji Karola IX:
"Cieszymy się razem z tobą, że z Boską pomocą uwolniłeś świat od tych
podłych heretyków".
1574 r. — biskup Stanisław
Karnkowski sprowadza jezuitów do Kalisza i Poznania w celu walki z innowiercami
w Wielkopolsce.
1580 r. — pierwsze w
Kaliszu procesy o czary - Barbara z Radomia skazana na spalenie żywcem.
1584 r. - Papież Grzegorz
XIII w bulii "In coena Domini" zrównuje protestantów na równi z
piratami i zbrodniarzami.
1585-1590 r. - Krótka
kadencja Sykstusa V zaowocowała zakazem wstępu do watykańskich archiwów dla
świeckich uczonych. Na rozkaz papieża wyryto przed wejściem napis: "Kto
tutaj wejdzie, będzie natychmiast ekskomunikowany". 1 czerwca 1846 r.
zakaz ten zostanie rozszerzony nawet na kardynałów, a wstęp będzie możliwy
tylko za specjalną zgodą papieża.
1591 r. – „luterańscy
teologowie roztrząsali w Wittenberdze problem, czy kobiety są ludźmi”.
1593 rok - "Nie wiem,
nie wiem, przebóg, już tu umrę na tym krzyżu, nie powiem nic więcy” – krzyczała
przypiekana Apolonia Porwitowa z Glinek, przesłuchiwana 23 kwietnia 1593 roku z
powodu oskarżenia o czary. „Więcej ja cierpię niż Pan Bóg!” – dodawała w
trakcie dalszych tortur.
1600 r. - W dniu 17 lutego
spalono na stosie Giordano Bruno, lat 52, który głosił, że wszechświat jest
nieskończony i jednorodny, z czego wynikał także pogląd, że ludzie nie są
jedynymi inteligentnymi istotami w kosmosie. Religię uznawał za uproszczoną
wersję filozofii a liturgię za wynik zabobonu. Kościół skazał go za herezję
doketyzmu. Giordano, a właściwie Philippo Bruno to włoski filozof hermetyczny,
okultysta, humanista, początkowo dominikanin (imię zakonne Giordano). Zajmował
się filozofią, okultyzmem i mnemotechniką. W 1889 na placu Campo di Fiori, w
miejscu gdzie został spalony, postawiono pomnik Giordana Bruna.
Wiek Siedemnasty - XVII - Lata 1601-1700
XVII wiek - w miasteczku
Vardo w Norwegii w XVII wieku spalono na stosie około 80 domniemanych czarownic
oskarżonych o kontakty z diabłem.
XVII w. - Eskalacja
polskich procesów o czary przypada na ten wiek kontrreformacji. W samej
Wielkopolsce i w okolicach stosy płonęły często w Rydzynie, Tomyślu, Bedlewie,
Opalenicy, Srocku, Trzemesznie, Witkowie, Wągrowcu, Poznaniu, Zbąszyniu.
1611 r. – Synod w Tyrnau:
„Wszelka złość jest mała wobec złości kobiety. Lepsza jest bezbożność mężczyzny
niż dobroczynność kobiety”. – synod pod kierownictwem kardynała Forgatsa i w
obecności nuncjusza papieskiego.
1614 rok - polskie
ukazało się tłumaczenie podręcznika inkwizycji „Młot na czarownice",
dokonane przez Stanisława Ząbkowica z Krakowa. Tłumaczenie to było szeroko
znane, a księża chętnie i masowo się nim posługiwali w kazaniach.
1615 r. - Trybunał
inkwizycyjny zabrania głoszenia naukowej teorii heliocentrycznej Mikołaja
Kopernika. Utrzymuje, że ziemia jest płaska i stanowi centrum Wszechświata
wokół którego wszystko krąży.
1616 r. — spalenie
znachorki Reginy ze Stawiszyna, za czary i leczenie ludzi z chorób oraz
wyznawanie dawnych bogów słowiańskich.
1619 rok - Wolde Albrechts
nazwana później „Grubą” Wolde Albrechts to zielarka i wróżbiarka, która 28
lipca została 1619 roku została aresztowana. 18 sierpnia 1619 roku została
oskarżona o czary i kontakty seksualne z diabłem. Podczas procesu, na torturach
musiała wyznać, iż wspólnie z Sydonią von Bork i z pomocą diabła uśmierciły
marianowskiego pastora i furtiana. W pobliżu Marianowa, nieopodal wsi
Wierzchowo, znajduje się Diabelska Góra. To na jej szczycie, 9 października
1619 roku żywcem spłonęła na stosie Wolde Albrechts z Brzeziny, samotna matka
nieślubnego dziecka. Dokumentacja z tej rozprawy o czary ma ponad tysiąc
stron!
1620 rok - Sydonia von
Borck (ur. 1545, Strzmiele, w zamku "Wilcze Gniazdo") pomorska
szlachcianka, torturami zmuszona do przyznania się do winy, ścięta i spalona na
stosie jako jasnowidząca czarownica i medium obcujące ze złymi duchami w 1620
roku za to, że zajmowała się zielarstwem. Większość z jej przepowiedni i klątw,
w tym na rodzinę książąt pomorskich się sprawdzało, co przysparzało jej wielu
wrogów.
1620 r. — szantaż wobec
pewnego mieszczanina z Kalisza, że jeśli w ciągu 2 tygodni nie przejdzie z
protestantyzmu na katolicyzm zostanie wygnany z miasta.
1627 rok - Kathariny
Henoth, skazana w Kolonii za czary na spalenie na stosie. Wyrok wykonano.
1628 r. - Skazany na
śmierć za czary w Bambergu Johannes Junius opuchniętymi po torturach
palcami pisał do swojej córki w pożegnalnym liście z więzienia: „Dobranoc, moja
kochana córko. Jestem niewinny. Byłem torturowany i muszę umrzeć. Możesz mi
wierzyć: jestem niewinny. W tym więzieniu ludzie są torturowani, aż wyznają
rzeczy, które nigdy nie miały miejsca. Gdy zostaliśmy sami w celi, kat namawiał
mnie do wyznania prawdy lub wymyślenia czegoś, bym mógł uniknąć dalszych
tortur. Miałbym wyznać, że jestem czarownikiem. Miałbym zaprzeczyć Bogu – nie
zrobiłem tego nigdy w swoim życiu”.
1631 rok - w Rheinbach w
Niemczech spalono żywcem 130 czarownic.
1633 r. - Trybunał inkwizycyjny
skazuje 70-letniego naukowca, astronoma i przyrodnika Galileusza za to, iż
głosił zasady heliocentryzmu rzekomo nie potrafiąc ich udowodnić. Gdyby nie
zawarta z Inkwizycją ugoda polegająca na publicznym wyrecytowaniu formuły
odwołującej i przeklinającej swoje "błędy", zostałby skazany na
spalenie żywcem na katolickim stosie. Galileusz do końca życia znajdował się
pod nadzorem katolickiej Inkwizycji.
1648 r. - Na fali
antysemityzmu, wymordowano w Polsce około 200.000 Żydów. Tak, dwieście tysięcy
wyznawców religii Mojżeszowej i narodowości żydowskiej! Był to taki jednorazowy
mord czyszczący Polskę z Żydów, taki Holocaust o którym historia nie powinna
zapominać.
1649 rok - W Aachen w
Niemczech 13-letnia Cyganki została zamordowana za wróżenie, czyli za uprawianie
czarów. Zabijanie wróżących Cyganek rzadko odnotowywano w kronikach.
1650 r. - W Nowej Anglii
prawnie zakazano noszenia ubrań z "krótkimi rękawami, gdyż mogłyby zostać
odsłonięte nagie ramiona". Chrześcijanie zaczęli uważać, że wszystko, co
zwraca uwagę na świat fizyczny jest bezbożne.
1651-1652 rok - na stosach
spłonęło około 250 kobiet, na terenie samego Księstwa Nyskiego czyli w Jeseníku
(Jesionik), Nysie i innych miejscowościach tego księstwa. Księstwo Nyskie
(niem. Fürstentum Neisse, czes. Nisské knížectví) to biskupie księstwo
feudalne na Dolnym Śląsku z ośrodkiem w Nysie. Pokazuje to ilość palonych
czarownic rocznie na około 125 w regionach wielkości Księstwa Nyskiego.
1652 r. - Opalenicki sąd
miejski uznał Maruszę Staszkową z Jastrzębnik za czarownicę i skazał na
spalenie na stosie.
1660 r. - to kolejne
procesy czarownic, a spalone żywcem na stosie zostają: Ewa Kałuszyna, Dorota
Mielkowa, Jadwiga Rybaczka, Katarzyna Moskwina, Agnieszka Odrobina.
1664-1669 rok - stracono
poprzez spalenie żywcem na stosie 39 osób oskarżonych o czary w Kolsku (Śląsk)
i w najbliższej okolicy. Wiedźmy na nocne sabaty, który odbywały się na
pobliskiej świętej dla rodzimej wiary Słowian Górze Lipce dojeżdżały na
koniach, nie na miotłach. Sabatowy grajek relacjonował, że w pląsach brało
udział kilkaset osób, jednka nie wszystkie znał.
1670 rok - Barbara Królka,
mieszkanka Wizny lub najbliższych okolic, oskarżona o bycie czarownicą i
spalona na stosie przez tamtejszego burmistrza dekretem sądu wójtowskiego zapisanym
w łomżyńskiej księdze miejskiej z roku 1670 nr 15 fol. 143-144. Barbara Królka
była oskarżona o rzucenie czarów na poborcę ziemi wiskiej, Wacława
Jeziorkowskiego i jego rodzinę. Przypisywano jej: oczarowanie Zygmunta Augusta,
spowodowanie śmierci królowych: Elżbiety Habsburżanki (1545) i Barbary
Radziwiłłówny (1551) oraz przyniesienie do Łomży morowej zarazy, która w 1624
roku w ciągu 2 miesięcy spowodowała śmierć 5021 mieszkańców.
1672 r. – W Wittenberdze
ukazuje się rozprawa zatytułowana „Femina non Est homo”. „Była to ta sama
dekada, kiedy w tej samej Wittenberdze dysputowano temat „Możliwości, że
wielbłąd rzeczywiście może przejść przez ucho igielne” i opublikowano
„Naukowo-przyrodniczą rozprawę na temat łez czarownic”.
1678 r. – Arcybiskup
Salzburga kazał osobiście spalić 97 kobiet, jakoby odpowiedzialne były za
zarazę bydła.
1681 rok - w tym roku
odbyło się w Zbąszyniu na Wielkopolsce posiedzenie sądu, w trakcie którego
kilkunastu osobom, miedzy innymi Krystynie Flanderce ze Starej Kramnicy i Jadwidze
Ciemnej z Pierszyna zarzucano udział w sabacie czarownic na Łysej Górze, jak
również to "że przyczynili narodowi wiele szkód w bydle i koniach oraz za
pomocą czarów swoich robili żywe koniki polne z koniczyny". Oskarżone
oczywiście spalono żywcem na stosach.
1690 - lincz oskarżonych o
czary w Gnieźnie, których sąd chciał uniewinnić. Wściekli wyznawcy katolicyzmu
doprowadzili do rozruchów, gdy sąd odmówił skazania oskarżanych o czary.
Ludność podburzona przez księży doprowadziła do rozruchów oraz samosądów,
zarówno na oskarżonych jak i ich rodzinach.
1700 rok - Reginę Frakową
postawiono przed sądem w Obrażejowicach, bo „zbierała coś, a potem bydło
chorowało”, a sąsiad widział, jak „nago, tylko w koszulce przez swój ogród
biegła bardzo prędko do swojej chałupy”.
Wiek Osiemnasty - XVIII - Lata 1701-1800
XVIII w. – Jeszcze u
schyłku XVIII wieku zdarzało się, że przełożonymi klasztorów byli ludzie (na
przykład opat Trauttmannsdorff w czeskim Tepl), których noga przez lata nie
postała w prezbiterium czy konwencie, a kościół zaszczycali tylko w największe
święta, za to w klasztorze, obsługiwani przez lokajów w błyszczących liberiach,
wydawali wystawne przyjęcia i bale”.
1701 rok - spaleno żywcem
na stosie najsłynniejszą czarownicę ze Słupska Trinę Papisten, znaną z
nazwiska po drugim mężu jako Katarzyna Zimmermann.
1728 r. – Papież Benedykt
XIII pielgrzymuje do napletka Abrahama – jeszcze wtedy była to dość ważna
relikwia… Kult świętych napletków w średniowieczu – powstawały wtedy nawet całe
zakony poświęcone danemu napletkowi, danego świętego.
1737 rok - Obrońca w
procesach o czary i rzucanie uroków pojawił się dopiero w 1737 roku, a gdy 40
lat później (w 1776 r.) zakazano karania śmiercią za czary, nadal nie
rozwiązano głównego problemu. Wbrew temu, że lubimy myśleć o Polsce jako o
oazie tolerancji, za domniemane czary skazano w Polsce, a także zlinczowano w
ramach licznych samosądów setki tysięcy osób.
1749 rok - Walentyn hrabia
Potocki, znany także jako Abraham ben Abraham (ur. około 1720,) to jedyny polski
arystokrata, który oficjalnie zmienił wyznanie z katolicyzmu powracając na
judaizm. W tradycji żydowskiej uznawany jest za męczennika za wiarę - zginął
spalony żywcem na stosie 24 maja.
1749 w Wilnie. Herbarze
arystokratyczne na polecenie Kościoła wymazały nawet jego metrykę urodzenia,
nie tylko status arystokraty.
1771 rok - w Brześciu
Kujawskim, Zofia Marchewka, polska kobieta, uznana za czarownicę, skazana
została na spłonięcie na stosie. W 1771 roku została oskarżona przez
ustosunkowanego mieszkańca Brześcia, Kwiatkowskiego, o rzucenie uroku na jego
żonę, zamordowana na stosie po dwóch seriach tortur.
1775 r. - W Polsce w
Doruchowie k. Ostrzeszowa odbył się proces 14-tu czarownic. Trzy z nich zmarły
zakatowane podczas bestialskich tortur, resztę zaś spalono na stosie w
obecności kilku tysięcy bezmyślnych katolickich gapiów. Szczegółową relację
naocznego świadka tego procesu oraz tortur i egzekucji tych niewinnych kobiet
(takiego określenia wobec nich używał w swojej relacji autor) wydrukowano w 1835
roku w gazecie "Przyjaciel Ludu" (nr 16, 17 i 18). Józef Siemek w
książce "Śladami Klątwy" informuje, iż "wiadomość o tej zbrodni zmobilizowała,
co śmielsze i uczciwsze umysły do walki z pokutującymi tak długo upiorami
średniowiecza. W wyniku tego na najbliższym Sejmie w roku 1776 podjęta została
uchwała, która zabraniała sądom stosować tortury i rozpatrywać sprawy o
czary".
1776 rok - uchwałą Sejmu
zniesiono w Polsce tortury i karę śmierci za czary, a właściwie zakazano
rozpatrywać spraw o czary.
1789 r. - Papież Grzegorz
XVI gani wolność sumienia jako "szaleństwo", "zaraźliwy
błąd" i wypowiada się przeciwko wolności handlu książkami.
1791 r. – „Podstawowe
prawa zagwarantowane w Deklaracji Praw Człowieka – powszechne równouprawnienie
oraz wolność myśli, słowa i prasy, zwłaszcza w kwestiach religijnych – zostały
już w brewe Piusa VI Quod aliquantum z 10 marca 1791 roku potępione jako
„potworności”. „Czyż można wymyślić coś bardziej absurdalnego – pisze ów papież
– niż zadeklarowanie takiej wolności i równości dla wszystkich?”. Kościół nigdy
nie odwołał swojego potępienia dla wolności myśli, słowa i prasy.
Wiek Dziewiętnasty - XIX - Lata 1801-1900
XIX w. – (I-sza połowa)
Grzegorz XVI zakazuje wszelkiej obrony niewolników – w całej znanej historii
Kościoła pokonstantyńskiego niewolnicy byli traktowani co najmniej na równi z
„towarem”.
1801 r. – Papież Pius VII
decyduje się uznać małżeństwo francuskich księży. Decyzja była skutkiem
Rewolucji Francuskiej oraz decyzji francuskiego Zgromadzenia Narodowego.
1806 r. – „salzburski
konsystorz zauważał, że „od pewnego czasu w tutejszej diecezji jest więcej niż
kiedykolwiek rozwiązłych i moralnie upadłych księży”.
1811 r. - Ostatni na
dzisiejszych ziemiach polskich (jednocześnie ostatni w Europie) przypadek
spalenia domniemanej czarownicy na stosie miał miejsce w miejscowości Reszel na
Warmii 21 sierpnia 1811 roku na terenie ówczesnego Królestwa Prus włądanego
przez Zakon Niemiecki NMP (Maryji). Ofiarą zbrodni kaolickiej religii była
Barbara Zdunk. Przed spaleniem skazaną duszono i podtapiano. Miała rzekomo
czarami wywołać pożar na zamku. Inkwizycja w Polsce trwała najdłużej w Europie,
skoro ostatnią spaloną czarownicą, w swej istocie SŁowianką, rodzimowierczą
Poganką, była Polka. O czary były oskarżane głównie osoby potajemnie wyznające
tradycje dawnej wiary, wiary ojców!
1832 r. – Grzegorz XVI
uznaje wolność sumienia za „szaleństwo”. (Podobne są w tej kwestii poglądy
Leona XIII).
1836 r. - Grzegorz XVI w
nowym wydaniu indeksu ksiąg zakazanych uzależnia czytanie Biblii w językach
narodowych od zgody katolickiej Inkwizycji. Zakaz obowiązywał do 1897 r.
1846 r. - 1 czerwca wydano
zakaz wstępu do watykańskiego archiwum nawet kardynałom, bez specjalnego
zezwolenia papieża.
1846 r. – „Po kolejnym
wsparciu Watykanu przez Rothschildów nastąpiło w roku 1846 decyzją Piusa IX
uwolnienie Żydów od konieczności cotygodniowego wysłuchiwania kazań
chrześcijańskich. I już w
1850 roku otrzymał Pius IX
od Rothschildów nową pożyczkę w wysokości aż 50 milionów franków, dzięki której
mógł powrócić z Gaety, dokąd uciekł po rewolucji 1848 r”. Również w tym roku
Pius IX odrzuca indyferentyzm, a więc pogląd i możliwość uznania dla siebie
takiej religii, która nam odpowiada.
1852 r. - Wprowadzono
nabożeństwo majowe do N.M.P., czyli do Maryji, żydowskiej matki Jezusa.
1854 r. - Wprowadzono
dogmat o tzw. Niepokalanym Poczęciu N.M.P., czyli o Niepokalanym Poczęciu
Maryi.
1855 r. - Sprzeciw
Kościoła wobec Konstytucji Stanów Zjednoczonych. Kościół głosił: "Wolność
to bluźnierstwo, wolność to odwodzenie innych od prawdziwego Boga. Wolność to
mówienie kłamstw w imię Boga". Wcześniej, do Kongresu Stanów
Zjednoczonych, Kościół katolicki wniósł projekt ustawy zabraniającej
wydobywania z łona ziemi ropy naftowej, którą Bóg tam umieścił, aby czarci w
piekle mieli czym pod kotłami palić.
1864 r. – salezjanka
Marguerite Marie Alacoque (1647-1690) została świętą. Z autopsji życia kobiety:
„(…) wycięła sobie na piersi monogram Jezusa, a następnie, gdy zbyt szybko się
goił, przypalała go płomieniem świecy”. ”(…) w swej autobiografii opisała
uczucie szczęścia, jakiego doznała, gdy wypełniła usta fekaliami człowieka,
który cierpiał na biegunkę”. Za podobne przypadki kanonizowano również
Katarzynę z Genui w 1737 r. Również w 1864 r. Pius XI odrzucił indyferentyzm, „pozwalający
każdemu uznać za swoją tę religię, która danemu człowiekowi wydaje się
prawdziwa”.
1866 r. – Pius IX wyraża
sprzeciw wobec powstania styczniowego z lat 1863-1864 podczas Tajnego
Konsystorza w Watykanie. Dało to podstawę do dalszych represji powstańców przez
carski reżim w okupowanej Polsce.
1868 r. - Pius IX nazywa
przyjętą rok wcześniej konstytucją austriacką „ohydną ustawą”. W tej
konstytucji: „zostaje ustanowiona wolność poglądów, prasy, wyznania, sumienia i
nauczania oraz zostają zrównane i uzyskują akceptację ze strony państwa
wszelkie wspólnoty religijne”.
1870 r. - Wprowadzono
dogmat o nieomylności papieża.
1897 r. - Papież Leon XIII
w swej nieomylności dopisuje "Biblię" do "Indeksu ksiąg
zakazanych"!
Wiek Dwudziesty - XX - Lata 1901-2000
Początek XX w. - Papież
Leon XIII uzasadnia karę śmierci: "Kara śmierci jest niezbędnym i
skutecznym środkiem dla osiągnięcia celu Kościoła, gdy buntownicy wystąpią
przeciw niemu i naruszą jedność duchową".
początek XX w. - Pius X
oświadczył dosłownie: "Religia żydowska była podstawą naszej religii,
została jednak zastąpiona nauką Chrystusa i nie możemy uznać dalszej racji
istnienia tamtej".
1903-1914 rok - pontyfikat
papieża Piusa X (Sarto), który był synem polskiego emigranta, Jana Krawca z
okolic Toszka i włoszki Margherity. Jako pierwszy będąc jeszcze kardynałem
Wenecji wprowadził do seminariów studia biblijne, historię Kościoła i ekonomię
społeczną. Surowo potępiał modernizm katolicki, agnostycyzm i immanentyzm. 1
września 1910 Pius X nakazał księżom składanie "Przysięgi
antymodernistycznej", którą sam napisał w 1908. Wprowadził wczesną komunię
dzieci od wieku 7 lat. Pius X był prekursorem faszystowskiej Akcji Katolickiej
i duchowym ojcem faszyzmu. W 1906 wyniósł do godności bazyliki świątynię jasnogórską
w Polsce. Nakazał koronację wielu polskich obrazów Maryji Matki Bożej, m.in. w
Dzikowie (1904), Lwowie (1905), Krakowie (1907) i Sulisławicach (1913). W 1910
roku podarował drogocenną koronę dla obrazu w Częstochowie i wydał dekret, w
którym potwierdzał kult Maryji Matki Bożej jako Królowej Korony Polskie.
1910 r. - 1 września Pius
X nakazał katolickim duchownym składać "Przysięgę modernistyczną",
która każe wierzyć, że "Kościół (...) został bezpośrednio i wprost
założony przez (...) Chrystusa", oraz nakazuje potępiać "tych, którzy
twierdzą, że Wiara, przez Kościół podana, może stać w sprzeczności z
historią" oraz "sposób rozumienia i wykładania Pisma św., który,
pomijając tradycję Kościoła, analogię Wiary i wskazówki Stolicy Apostolskiej,
polega na pomysłach racjonalistycznych". Przysięga miała zapobiec
"zamętowi w umysłach wiernych co do istoty dogmatów" wynikającego z
postępującej edukacji społeczeństwa. Przysięgę zniósł w 1967 roku papież Paweł
VI.
1910 r. – 29 czerwca tegoż
roku „katoliccy egzegeci Starego i Nowego Testamentu musieli przysiąc, że
zaakceptują wszystkie decyzje papieskiej komisji biblijnej, nie tylko wydane
uprzednio, ale i te, które zostanę wydane w przyszłości.
1917 r. - Heretycy i
innowiercy mogą odetchnąć ulgą. Po prawie 700 latach nowy "Codex Juris
Canonici" formalnie znosi tortury! Duży wpływ na decyzję miało powstanie
komunizmu w Rosji Radzieckiej, którego Kościół się wielce przestraszył.
1918 r. – „jeszcze „Corpus
Juris Canonici”, obowiązujący do 1918 r. zbiór katolickich przepisów prawnych,
nakazywał żonie podążać za mężem wszędzie, jemu zaś zezwalał na ogłoszenie jej
ślubów za niewiążące, na bicie jej, więzienie, krępowanie i głodzenie”.
1923 r. – Episkopat
Niemiec „zażądał od kobiet i dziewcząt, by rękawy noszonych przez nie sukienek
sięgały poniżej łokci”.
1929 r. – jeszcze w 1929
roku „Święte Oficjum zabroniło wywoływania wytrysku dla umożliwienia
rozpoznania choroby na podstawie nasienia”. Inkwizycja szalała w najlepsze
niszcząc medycynę i nauki ścisłe.
1933 r. – Arcybiskup
Fryburga Grober przekonuje 25 kwietnia, iż „Nie ma, zatem żadnych przeszkód, by
flagi i emblematy Narodowosocjalistycznej Robotniczej Partii Niemiec tolerować
w Kościele katolickim i zezwalać na umieszczanie ich w nawach świątyń”. Trzecia
Rzesza Adolfa Hitlera podpisuje Konkordat z Watykanem stając się całkowicie
podległa politycznie od papieża z Watykanu.
1934 r. – Katolik Adenauer
(były kanclerz RFN) w liście do ministra spraw wewnętrznych z 10 sierpnia
pisał: „Zawsze zachowywałem się bardzo poprawnie wobec NSDAP, przy czym
niejednokrotnie sprzeniewierzałem się ówczesnym instrukcjom ministerialnym i
popadałem w konflikt z poglądami frakcji Centrum w kolońskiej Radzie Miejskiej.
Otóż przez wiele lat, wbrew rozporządzeniom pruskiego ministra spraw wewnętrznych,
udostępniałem NSDAP boiska sportowe i zezwalałem, by podczas swoich imprez
partia ta umieszczała na miejskich masztach flagi z Hakenkreutzem (złamanym
krzyżem)”.
1935 r. – 27 sierpnia w
trakcie przygotowań faszystowskich Włoch do wojny papież oświadczył, iż wojna
obronna mająca ze cel ekspansję coraz liczniejszej ludności może być
sprawiedliwa i słuszna.
1936 r. – 20 listopada
ewangeliccy biskupi oświadczają: „Wraz z Radą Kościołów Rzeszy stajemy po
stronie Fuhrera, skoro naród niemiecki toczy walkę na śmierć i życie z
bolszewizmem. (…) Niezmordowanie będziemy nawoływać nasze gminy do tego, by nie
szczędziły swych chrześcijańskich sił w toczącej się walce, mamy bowiem
pewność, iż w ten sposób można najlepiej przysłużyć się narodowi niemieckiemu”.
1937 r. - 3 stycznia
niemieccy biskupi katoliccy, w nawiązaniu do Hiszpanii, głoszą: „Umiłowani
diecezjanie! Nasz Fuhrer, kanclerz Rzeszy Adolf Hitler, przewidział zawczasu
ekspansję bolszewizmu i dołożył wszelkich starań, by odsunąć to straszne
niebezpieczeństwo od narodu niemieckiego i od świata zachodniego. Niemieccy
biskupi uważają za swój obowiązek wspierać przywódcę Rzeszy w tej walce
obronnej wszystkimi środkami, jakimi obdarzył ich Bóg!”.
1938 r. – 12 stycznia
arcybiskup Nogara w Palazzio Venezia wygłosił przemówienie (w obecności
biskupów i księży), w którym „prosił Boga o to, by wspierał przywódcę Włoch we
wszystkich walkach – na pożytek chrześcijańskiej Italii”.
1939 r. - Papież Pius XII
w liście do hierarchii kościelnej USA dopatruje się przyczyny
"dzisiejszych nieszczęść" nie w faszyzmie, lecz m.in. w krótkich
spódnicach pań. Poparcie Piusa XII dla hitlerowskiej napaści na Polskę znalazło
swój wyraz w encyklice z 20 października 1939 r. Papież uznał ją za "walkę
interesów o sprawiedliwy podział bogactw, którymi Bóg obdarzył ludzkość."
Tak całkowicie zaakceptował i poparł zajęcie Polski przez katolicki reżim
Adolfa Hitlera.
1941 r. - Tuż po agresji
III Rzeszy na ZSRR z watykańskich drukarni wysłano do sztabu wojsk niemieckich
duże transporty ukraińskich i rosyjskich modlitewników. Watykan podbite obszary
ZSRR podporządkował nuncjaturze berlińskiej nadzorującej gestapo oraz SS
oficjalnie akceptując zagarnięcie tych ziem przez katolicki reżim konkordatowy
Adolfa Hitlera.
1941 r. - Watykan
akceptuje antysemickie poczynania rządu Vichy we Francji i wyraża zgodę na
uchwalenie tzw. "Statutu Żydów". Wyrażono nadzieję, że nie ograniczy
on prerogatyw Kościoła katolickiego.
1942 r. – wielki
przyjaciel Mussoliniego i Hitlera Serrano Suner, zostaje odznaczony przez
papieża Krzyżem Wielkim Orderu Piusa IX.
1944 r. - Ostatnią osobą w
Europie skazaną za czary na karę więzienia była Helen Duncan – medium
spirytystyczne z Wielkiej Brytanii. W roku 1944 została ona skazana na 9
miesięcy więzienia. Wyrok wydano na podstawie ustawy Witchcraft Act z 1735
roku.
1944 r. - za czary skazano
w Wielkiej Brytanii inne medium – Jane Rebeccę Yorke. Przekazywała ona
informacje o osobach walczących na froncie z pomocą mediumizmu, wywoływania
duchów, przy czym oskarżano ją o wywoływanie paniki w społeczeństwie. Z uwagi
na podeszły wiek (72 lata) i liczne protesty społeczne skazano ją jedynie na
niską grzywnę – 5 funtów i poddano trzyletniemu okresowi próby. Jane Rebecca
Yorke była ostatnią osobą w Europie, co do której zapadł wyrok skazujący za
czary. Wielka Brytania z jej anglikanizmem i katolicyzmem nie jest nazbyt
postępowa.
1945 r. - Pius XII w
orędziu wigilijnym staje w obronie głównych oskarżonych o zbrodnie przeciwko
ludzkości. Kuria rzymska interweniuje w sprawie ułaskawienia 200 zbrodniarzy
hitlerowskich, w tym m.in. katów polskiego narodu, Franka i Greisera. To
niewielki epizod w szeroko zakrojonej akcji ratowania hitlerowców przed
odpowiedzialnością karną.
1946 r. - Studenci
wydziału prawa Uniwersytetu w Cardiff, rozważają, czy Pius XII powinien zasiąść
na ławie oskarżonych przed Międzynarodowym Trybunałem w Norymberdze za
całokształt prohitlerowskiej polityki Watykanu w okresie drugiej wojny
światowej.
1950 r. - W petycji do
Watykanu, katolicy inspirowani przez maryjnych księży i biskupów proszą o
dogmatyzację fizycznego wniebowzięcia Maryi. W odpowiedzi Watykan uchwala
dogmat o wniebowzięciu N.M.P., choć w Ewangeliach nie ma o boskości czy
wniebowzięciu Mryji ani słowa.
1954 r. - Pius XII poucza:
"To, co nie jest zgodnie z prawdą czy z normą obyczajową nie ma prawa
istnieć". Chodzi oczywiście o prawdy i moralność zgodne z nauczaniem
Kościoła katolickiego.
1957 r. – Papież Pius XII
oświadcza, że „powtórne małżeństwo, pozostałego przy życiu partnera, jest
niepożądane”.
1966 r. - Watykan znosi
indeks ksiąg zakazanych, bo nie spełnia już zadania i naraża Kościół na ostrą
krytykę.
1975 r. - Papież Paweł VI
wyjaśnia w liście do arcybiskupa Coggana, że kobieta ma zakazany wstęp do stanu
duchownego, ponieważ "wykluczenie kobiet z kapłaństwa jest zgodne z
zamysłem Boga wobec swego Kościoła", choć specjalnie powołana Papieska
Komisja Biblijna (składająca się z wybitnych biblistów) orzekła wcześniej, że
nie ma przeciwskazań. Zdanie papieża nadal jest ważniejsze od wniosków wypływających
z lektury Biblii. Pawła VI poparł bardziej konserwatywny Jan Paweł II.
1978 r. Papieżem zostaje
Albino Luciani , człowiek niezwykle skromny, postępowy i uwielbiany przez masy
, którego pontyfikat trwał tylko 33 dni. Zgadzał się na stosowanie środków
antykoncepcyjnych, dopuszczał kapłaństwo kobiet, sprzeciwiał się celibatowi.
Postanawia zniszczyć mafijne struktury watykańskich finansów, a następnie
oczyścić Watykan i Kościół z oszustów i aferzystów. Sporządza listę 121
purpuratów watykańskich do natychmiastowego zdymisjonowania. Tuz przed
rozpoczęciem zaplanowanych czystek umiera 28 września po "zjedzeniu
niestrawnego posiłku" (zostaje otruty). Nie przeprowadzono sekcji zwłok.
Jego testament ginie w tajemniczych okolicznościach.
1978 r. - wstąpienie na
papieski tron Polaka związanego z faszystowską organizacją Opus Dei, Karola
Wojtyły, który przybiera tytuł Jana Pawła II, cofa Kościół katolicki do epoki początków
II Soboru Watykańskiego, gdyż nowy papież jest skrajnym konserwatystą,
wstrzymuje lub usuwa wiele z postępowych reform II Soboru, oddaje władzę w ręce
tajnej organizacji faszystowskiej rodem z Hiszpanii, Opus Dei, która staje się
wywiadem watykańskim od brudnej i mokrej roboty. Pontyfikat Jana Pawła II w
latach 1978-2005 wpisuje się do historii ujawnieniem na całym świecie w
zasadzie masowej pedofilii i pederastii kleru katolickiego wszystkich
szczebli.
1980 r. - Beatyfikacja
jezuity José de Anchieta, który twierdził: "Miecz i żelazny pręt to
najlepsi kaznodzieje". Podczas beatyfikacji tego masowego mordercy Indian,
papież Jan Paweł II nazwał go apostołem Brazylii, wzorem dla całej generacji
misjonarzy i siebie samego. Nie pierwszy to przypadek wyniesienia zbrodniarza
na ołtarze.
1992 r. - Papież Jan Paweł
II ogłasza, że potępianie Galileusza za głoszenie heliocentrycznego poglądu, iż
Ziemia krąży wokół Słońca (a nie na odwrót), było błędem. Rehabilitacja
Galileusza trwała 359 lat.
1993 r. - Watykan uznaje
istnienie państwa Izrael.
1993-2012 r. - Watykański
reżim konkordatowy w Polsce zaczyna masowe represje wobec kilkudziesięciu
innowierczych mniejszości wyznaniowych, w większości spychając je do podziemia.
W latach 1993-2012 odmówiono rejestarcji ponad 100 (stu) związkom wyznaniowym,
zawsze wszczynając wobec nich medialną kamanię nienawiści, represje policyjne i
szykany parafialne. Dawne obelżywe słowa jak kacerze, heretycy, odstępcy,
poganie, zastąpiono nowomową w postaci epitetów sekciarze, sekty, sekty
destrukcyjne.
1999 r. - W stanie
Oklahoma w USA 15-letnia Brandi Blackbear została na 15 dni zawieszona w
prawach ucznia za "rzucanie uroków". Zabroniono jej również noszenia
w szkole lub rysowania emblematów związanych z ruchem Wicca. Wszystko na
wniosek chrześcijańskich pedagogów i wierzących rodziców. Prześladowania
innowierców, w tym czarownic, jak widać wcale się jeszcze nie skończyły, a
jedynie ustało palenie żywcem na stosach.
2000 r. - 13 marca Kościół
katolicki przyznaje, że w ciągu wieków popełnił wiele grzechów w dziedzinie
praw człowieka i wolności religijnej. O przebaczenie proszeni są m.in. Żydzi,
kobiety i ludy tubylcze. Za przebaczeniem nie idą żadne czyny, które mogłyby
naprawić lub upamiętnić wyrządzone krzywdy, ale za to wizerunek Kościoła
poprawia się w oczach wiernych. Wręcz przeciwnie, w wieku krajach w tym w
Polsce wzrasta ucisk i prześladowanie mniejszości wyznaniowych wyzywanych
brutalnie od złych sekt.
Wiek Dwudziesty Pierwszy - XXI - Lata
2001-2100
2003 r. w Krakowie miał
miejsce nie tyle proces o czary, co proces dotyczący pomówienia o czary. Jerzy
M. – rolnik z Woli Kalinowskiej k. Krakowa pozwał do sądu swoją sąsiadkę Annę
B., która publicznie stwierdziła, że M. jest czarownikiem, który zabiera mleko
od jej krów. Jako dowód przytaczała fakt, iż odstawia on 40 litrów mleka z
dwóch krów, podczas gdy ona – jedynie 17 litrów. Charakterystyczne było, iż
chociaż rolnik podkreślał, że w czary nie wierzy, obawiał się, iż opowieści
sąsiadki zepsują mu opinię. Ostatecznie proces zakończył się ugodą.
2006 r. - 2 lipca
przewodniczący Papieskiej Rady do Spraw Rodziny kardynał Alfonso Lopez Trujillo
mówi w wywiadzie dla dziennika "Il Tempo", że aborcja "to
zbrodnia bardziej przerażająca niż wszystkie wojny światowe". Czyli, że
usuwanie nieświadomych istnienia embrionów lub zapłodnionej komórki jajowej
jest gorsze niż mordowanie świadomych dzieci przez żołnierzy i w obozach
zagłady.
2009 rok - Do jednego z
więzień w chrześcijańskiej Kanadzie trafiła w grudniu 2009 roku kobieta, którą oskarżono
o czary. Zgodnie z obowiązującym w Kanadzie od 1892 roku prawem, odprawianie
czarów i magii jest zabronione. Pozew przeciwko 36-letniej Vishwantee Persaud
został złożony w listopadzie 2009. Z zawartych w nim informacji wynika, że
kobieta weszła w układ z prawnikiem Noelem Daley'em, który zapłacił jej 150
tysięcy dolarów za wsparcie przy realizacji przedsięwzięć biznesowych. -
poinformował serwis AHN. W ramach wynagrodzenia, kobieta miała mu też pomóc w
leczeniu nowotworu.
2010 rok - w Malawi, małym
państwie we Wschodniej Afryce, gdzie większość ludności to chrześcijanie
(71,5%), protestanci i katolicy, czarownik został skazany na 2 miesiące
więzienia, gdyż - jak orzekł sąd - za sprawą zaklęć sprawił, że deszcz nie
padał na pole jego sąsiada. Jak podał w lutym 2010 roku rzecznik malawijskiej
policji, 35-letni Chikumbeni Mwanatheu został uznany za winnego "narażania
porządku publicznego na niebezpieczeństwo?. Sędzia podkreślił, że kara
więzienia "pozwoli wsi cieszyć się spokojem i zapewni jej bezpieczeństwo".
Malawi to ubogie państwo w Afryce, od 2009 roku doświadczające klęski suszy, a
chrześcijańskie zabobony i Jezusowe gusła są tam niestety powszechne. Kodeks
karny w Malawi przewiduje kary do pięciu lat pozbawienia wolności za uciekanie
się do czarnej magii. Często dochodzi do samosądów na czarownikach.
2012 rok - W
chrześcijańskiej Oklahomie (USA), w ramach prawa stanowego, ciągle
jeszcze obowiązuje zakaz rzucania czarów na nauczycieli przez uczniów.
Oczywiście pod sankcjami karnymi. W Polsce na niektóre ruchy okultystyczne i
związane z duchowością Wschodu, ciągle wylewane są straszliwe pomyje w ramach
katolickiej mowy nienawiści o innowiercach. Podejrzani o przynależność do
innych niż katolickie i protestanckie wyznań religijnych nie mogą pełnić funkcji
państwowych, np. w policji czy ABW.
Jak będzie dalej czas pokaże? Na razie w katolickich krajach jest gorzej niż źle.
Jak będzie dalej czas pokaże? Na razie w katolickich krajach jest gorzej niż źle.
Link do tekstu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz