http://en.wikipedia.org/wiki/File:NewHeliopause_558121.jpg
Szybkość ruchu
Układu Słonecznego względem otaczającej go przestrzeni międzygwiezdnej w
ciągu ostatnich 15 lat, niespodziewanie spadła o ponad 10%. Są to
wyniki badań opublikowane przez grupę amerykańskich astronomów w
Astrophysical Journal Supplement przy współpracy astronomów polskich i
szwajcarskich.
Pomiary z sondy kosmicznej IBEX, która
monitoruje neutralne atomy helu, swobodnie przenikające do heliosfery,
pokazały, że w latach 2009-2010 wskaźnik prędkości układu słonecznego w przestrzeni międzygwiezdnej wynosi teraz 22,8 km na sekundę.
Heliosfera to region wypełniony przez
wiatr słoneczny jest ona w odległości około 16 miliardów kilometrów od
Słońca. Po osiągnięciu tej odległości strumień naładowanych cząstek
wiatru słonecznego i pola magnetycznego Słońca słabnie do tego stopnia,
że nie może pokonać ciśnienia materii międzygwiezdnej, w której
pojedyncze atomy i małe cząsteczki pyłu poruszają się z prędkością 30
kilometrów na sekundę w kierunku przeciwnym do słońca.
Na granicy heliosfery powstaje gigantyczny bąbel, który jest wewnątrz układu
słonecznego. Naładowane cząstki gazu międzygwiezdnego nie mogą go
przeniknąć, ale neutralne atomy wodoru, helu i tlenu przenikają przez tą
granicę.
Detektory Sondy IBEX (Interstellar
Boundary Explorer) przeznaczone są właśnie do wykrywania takich
neutralnych cząstek. Badając, naukowcy będą je porównywać z
właściwościami przestrzeni międzygwiezdnej. Wkrótce ludzkość powinna
odebrać pierwsze dane z sondy kosmicznej Voyager 1, która właśnie mija
tą barierę.
IBEX-Lo jest instrumentem do pomiaru
właściwości atomów helu międzygwiezdnego, które, w odróżnieniu od atomów
wodoru i tlenu wnikają w heliosferę swobodniej (atomy wodoru reagują z
protonami na granicy heliosfery). Pomiar parametrów gazowych atomów helu
międzygwiezdnego, umożliwia określenie bezpośredniego kierunku i
prędkości Słońca i jego otoczenia (Układu Słonecznego), w stosunku do
medium międzygwiezdnego.
Te pomiary zostały wykonane po raz
pierwszy w 1993 roku za pomocą instrumentu na pokładzie sondy Ulysses
GAS. Przepływ, a tym samym prędkość Układu
Słonecznego w przestrzeni międzygwiazdowej była równa 26,3 km na
sekundę. Nowe dane z IBEX, uzyskane po ponad 15 latach, w 2009 roku
wykazały, że wektor ruchu jest przesunięty o cztery stopnie na północ a
wskaźnik był niższy i wynosił 22,8 km na sekundę.
Według niektórych naukowców, wyniki te
mogą wskazywać, że Układ Słoneczny otacza teraz przestrzeń
międzygwiezdna, o właściwościach różnych od tych, które były w 1993
roku. Zmiana kierunku ruchu
atomów helu międzygwiezdnego oznacza, że może się zmienić i geometria
międzygwiazdowego pola magnetycznego, ale i równowaga ciśnień,
prawdopodobnie ze względu na większą gęstość międzygwiezdnej plazmy i
międzygwiezdnego pola magnetycznego.
Komentarz ZnZ:
Czyżby kolejne potwierdzenie teorii profesora Dmitriewa wedle, której nasz Układ Słoneczny wlatuje w międzygwiezdny obłok energii?
Źródło: http://glavred.info/archive/2012/01/31/220057-11.html
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz