Autorstwa Neila Perry'ego Gordona
Bycie powieściopisarzem pasjonującym się tematyką metafizyczną to alchemiczne przedsięwzięcie, które zamienia atrament mojego pióra w eliksir uniwersalnego zrozumienia. Każde słowo, które piszę, jest fraktalną częścią szerszego kosmicznego gobelinu, bramą do metafizycznych wymiarów, które pragnę odkrywać i dzielić się nimi.
Moje pragnienie metafizycznego opowiadania historii podsyca nienasyconą potrzebę kwestionowania przyziemnych granic ludzkiej percepcji. Moje pióro nie tylko pisze; wykonuje tajemny taniec, przywołując eteryczne krajobrazy, w których dusza wędruje i zastanawia się. W tej liminalnej przestrzeni mistyczne współistnieje z przyziemnym, a pytania wymykające się prostym odpowiedziom są mile widziane i celebrowane.
Każda postać, którą rzeźbię, jest wieloaspektowym klejnotem odzwierciedlającym zawiłości ludzkiej świadomości i nieuchwytną naturę prawd duchowych. Są moimi naczyniami do zapuszczania się w ukryte korytarze egzystencji, gdzie cielesność spotyka się z bezcielesnością i gdzie świat materialny kłania się królestwu duchowemu. Swoimi słowami zachęcam moich czytelników, aby uwolnili swoją intuicyjną mądrość, zakwestionowali normy społeczne i zagłębili się w niewysłowione tajemnice, które definiują nasze ludzkie doświadczenie.
Moje historie to nie tylko doświadczenia narracyjne; są to podróże szamańskie, kosmiczne symfonie dostrojone do częstotliwości duszy. Odnajduję cel i połączenie w tej świętej przestrzeni opowiadania historii, wiedząc, że każda opowieść, którą opowiadam, staje się dla czytelnika metafizyczną podróżą, trwałym piętnem w ludzkiej psychice.
Pisanie w gatunku metafizycznym oznacza uczestnictwo w ponadczasowej tradycji zadawania pytań, odkrywania i przekraczania — każda strona jest odskocznią w niekończącym się dążeniu do dotknięcia boskości.
**Źródło
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz