czwartek, 26 grudnia 2019

Dec 23 Naukowa i gnostyczna ocena multiwersu przez światła wojownika autor: GEORGI STANKOV = 22 GRUDNIA 2019 R





Naukowa i gnostyczna ocena multiwersum przez światła wojownika

autor: GEORGI STANKOV wysłany 22 GRUDNIA 2019 R
Patrick Amoroso, 22 grudnia 2019 r
Przedmowa
Astronomowie często oglądając kosmos podczas jasnej i czarnej jak atrament nocy, zastanawiają się nad intuicyjnym poczuciem cudu jako świadomym wysiłkiem zrozumienia „wzniosłego” aspektu tej bardzo wyjątkowej i obejmującej nauki. Ta perspektywa gwiaździstej wielkości w całej okazałości jest przeciwstawiona tej, którą można zrozumieć w naukowym redukcjonistycznym paradygmacie, tak charakterystycznym dla współczesnej wiedzy. Chwile ludzkiego wglądu „Ah ah” są rzadkie i zanikają ze względu na przyspieszone i celowe przedsięwzięcie, by odejść od tego, co jest wieczne w sensie metafizycznym i skoncentrować się na empirycznej lub naukowo udowodnionej epistemologii. Teraz,
Badanie astronomii jest wyjątkowe ze względu na to, że podjęto próbę zrobienia sensu takich inspirujących obserwacji, oprócz udzielenia odpowiedzi na podstawowe pytanie, jak to wszystko się wydarzyło. Ta rozbieżność jest impasem, który wywołuje dylemat wzniosłości lub coś, co można nazwać pojęciem „Just Me and the Universe”. Ludzie intuicyjnie wiedzą, że są dość nieznaczni w porównaniu ze strukturą i rozmiarem wszechświata, ale jednocześnie patrzą na ostateczne źródło jego powstania i / lub początku. To tutaj mamy do czynienia z wzniosłością lub czymkolwiek innym, co oznacza zrozumienie ich miejsca w wielkim planie rzeczy.
Niestety, doszliśmy do sedna problemu! Obecne trendy w nauce coraz częściej i bez zastrzeżeń opierają się na danych empirycznych lub na dowodach naukowych w laboratorium. Liniowy świat przyczyny i skutku Newtona - Kartezjusza (znany również jako kartezjanizm ) od 350 lat ściśle kontroluje wiedzę naukową.
W obszarach badań naukowych, których badacze nie są w stanie zrozumieć, taka zagadka służy jako środek do wspierania nieznanych i / lub egzotycznych modeli. Badacze i teoretycy, gdy będą zmuszeni zrozumieć wszystko, będą uciekać się do niesprawdzonych równań matematycznych i dalej rozpoczną proces promowania naukowych anomalii i zagadek, takich jak czarne dziury, ciemna energia, ciemna materia itp. Te mgliste i problematyczne złożoności są często uważane przez społeczność naukową za święte w ramach „nienaruszalnego” dogmatu empirycznego. Pragnę dygresję, stwierdzając, że być może zrozumienie tego wszystkiego jest odrobinę mniejsze niż to, co obecnie jest przedstawiane w kręgach naukowych.
Rene 'Descartes, ojciec empiryzmu i naukowego redukcjonizmu, popełnił błąd, gdy stwierdził: „Myślę, więc jestem.” Bardziej ujmujące i upokarzające oświadczenie zaproponowałoby oświeconą analizę, stwierdzając: „Jestem, dlatego myślę”. W ten sposób inspirujemy się bosko w naszych próbach zrozumienia wzniosłych i transcendentalnych złożoności uniwersalnego cudu.
„Wszystko powinno być tak proste, jak to możliwe, ale nie prostsze.” Albert Einstein
„Prostota jest najwyższym wyrafinowaniem.” Leonardo Da Vinci 
Gnostyczna perspektywa i transcendentalne doświadczenie czasu i przestrzeni w Wigilię Wniebowstąpienia  
Wprowadzenie
Obecnie zgłaszanych jest wiele informacji i działań dotyczących anomalii atmosferycznych panujących na całej planecie. Prawie nie ma dnia bez zauważalnego incydentu, w którym asteroidy przelatują względnie zbyt blisko ziemi dla wygody. Często ujawnienia te są wykrywane w ciągu 24-48 godzin, co sprawia, że ​​astronomowie, astrofizycy i osoby odpowiedzialne za wykrywanie takich możliwych cywilizacji kończących katastrofy są nieco zaniepokojone.
Obserwacje UFO są nadal obserwowane przez wielu, podczas gdy ekstremalne objawy pogodowe i przypływy pływów jednocześnie powodują spustoszenie, a w konsekwencji utratę życia i zniszczenie własności fizycznej oszacowane na setki milionów dolarów. Trzęsienia ziemi obfitują w tektoniczne przesunięcia skorupy ziemskiej, wywołujące obawy Wielkiego, co przejawia się w nieświadomym obawie wielu mieszkańców zachodniej części Stanów Zjednoczonych.
Ludzie mówią o intuicyjnej wiedzy, że powietrze jest naładowane, a słońce wschodzi i zachodzi inaczej.
Wschód słońca, wyspa Manitoulin, Kanada
Co się dzieje? Te refleksje skłoniły mnie do ponownego przeczytania artykułu, który napisałem ponad dwa lata temu po tym, jak dr Georgi Alexandrov Stankov i ja ukończyłem zadanie przesłania pocztą elektroniczną jego najnowszej książki „ An Easy Propaedeutics into the New Physical and Mathematical of the Universal Law - ebook ”  jako list otwarty do 10 000 fizyków i naukowców na całym świecie. To ogromne przedsięwzięcie skierowane było do nauczycieli akademickich na poziomie uniwersyteckim, państwowych akademii nauk i licznych prywatnych ośrodków badawczych. Ponadto kampania została napisana w języku angielskim, niemieckim, włoskim, bułgarskim, rosyjskim, w tym chińskim mandaryńskim włącznie. Zaraz potem zacząłem wakacje w odległych i dziewiczych lasach górzystej północno-zachodniej części stanu Maine w USA.
Poniższy dyskurs stanowi pełne podsumowanie moich obserwacji przeprowadzonych za pomocą wyrafinowanych instrumentów astronomicznych wypełnionych najnowszymi referencjami, w tym mapami gwiazd i zasobami mapowania konstelacji. Implikowane i zgodne z moimi obserwacjami i wnioskami wymagają zrozumienia, co rozumie się przez centrum galaktyczne lub potocznie nazywane jądrem Galaktyki Drogi Mlecznej.
Biorąc pod uwagę kontekstualne ramy kosmologii gnostycznej z pierwszego wieku, teraz pojawia się interesujące zrozumienie w kierunku zrozumienia, co zasadniczo definiuje się jądro galaktyczne, oraz wynikających z tego skutków, jakie może napotkać znaczące przemieszczenie naszego Układu Słonecznego i Ziemi, krążąc w bliskiej odległości do rdzenia galaktycznego przez tysiące lat świetlnych.
Naukowcy, kosmolodzy i astrofizycy twierdzą dziś, że jądro Drogi Mlecznej lub Centrum Galaktyczne to super masywna czarna dziura znana jako Strzelec A. W centrum naszej galaktyki znajduje się supermasywna czarna dziura Strzelec A *, często w skrócie Sgr A *. Ten gigant ma około 4 miliony mas Słońca i około 14,6 miliona mil (23,6 miliona kilometrów) średnicy. Czy to prawda?
Przeczytaj także : Czym jest prawda?
Taka koncepcja zachęca do wnikliwej analizy nie tylko ze zrozumienia naturalnych praw fizyki w rozumieniu, a może raczej niezrozumienia przez dominujące dziś zgromadzenie agnostyczne fizyków, ale rodzi większe pytanie dotyczące transcendentalnych i metafizycznych aspektów tego wniosku. Ten temat zasługuje na debatę i nie wszyscy są zgodni z tym tematem, który, jak się zakłada, stanowi pozycję świętości.
Spróbuję TERAZ przedstawić alternatywne streszczenie tego poglądu, że centrum naszej galaktyki jest super masywna czarna dziura. Kosmologia gnostyczna pierwszego wieku określiła jądro Galaktyki Drogi Mlecznej jako PLEROMA. Gnostyccy mistycy pierwszego wieku zaangażowali się w intensywną medytację zgodną z wiedzą zaczerpniętą ze starożytnych tekstów, które dostarczyły sposobu na dostrzeżenie z metafizycznego zrozumienia, że ​​Pleroma było miejscem boskiego światła, prawdopodobnie o stanie podobnym do plazmy. Dodatkowo było postrzegane jako miejsce, w którym boskie istoty i ENERGIE ŹRÓDŁOWE były widoczne w opisach złożonych z ogromnych potoków strumienia energii ze świadomością, a być może osobowości zarówno kobiecego, jak i męskiego archetypu. Pleroma ogólnie odnosi się do całości boskich mocy. Słowo dosłownie oznacza pełnię, od czasownika πληρόω, porównywalne z πλήρης co oznacza „pełny”. Jest stosowany w chrześcijańskich kontekstach teologicznych, szczególnie w gnostycyzmie:
Zespół Planetary Ascension , znany wspólnie jako PAT , KNOW i od wielu lat doświadcza boskich źródeł energii, oprócz wizji natury transcendentalnej i budzącego podziw zrozumienia, obejmującego zrozumienie GNOSTIC. MY nie tłumaczymy w żaden sposób tak inspirowanego przez Boga poznania, podając się za wyjątkowych, wybranych lub któregokolwiek z atrybutów napędzanych przez ego, popieranych przez przedstawicieli agnostycznej skłonności do zwracania na siebie uwagi. My, PAT, rozpoznajemy przede wszystkim naszą wewnętrzną boskość jako „Iskry Boga” lub „Wszystko, co Jest”. Całe nasze życie w tym ostatnim wcieleniu jako Dusze Starego „Wojownika”zostały poświęcone misji wyzwolenia działającej w zgodzie z naszym Kontraktem Wyższej Jaźni i Duszy, aby wstąpić na naszą podtrzymującą życie planetę, GAIA i część ludzkich dusz budzących się teraz do ich intuicji i Wyższych Jaźni.
Podróż się rozpoczęła i znajduje się na krawędzi spełnienia. Jeśli w rzeczywistości jesteśmy znacznie bliżej centrum naszej galaktyki, a WIEDZA tego pisarza dowodzi, że rzeczywiście tak jest, TO ludzkość przechodzi i może nadal oczekiwać intensywności i fali strumienia energii kierowanej przez Boga, przekazanej czującym istotom, nigdy wcześniej nie zaobserwowanego w całych kronikach międzygalaktycznej historii. Tak więc, pozwólmy WSZYSTKIM surfować po fali wyzwolenia emanującej z PLEROMY i powrócić do naszej prawdziwej istoty jako istot stwórczych, nieśmiertelnych, wszechwiedzących i iskier boskich. Naszym PRAWEM jako spadkobierców ezoterycznej i GNOSTIC Wiedzy, która zaprowadzi nas do domu.  
Ocena Światła Wojownika zmian astronomicznych obserwowanych w Krystalicznie Night Sky z Northwestern Maine Podczas 13 sierpnia th -18 th 2017;( na Nocnym Niebie w północno-zachodniej części Maine w dniach 13-18 sierpnia 2017 r.) Preludium do Nieuchronnego Przejścia Wymiarowego według naszej Intuicji opartej na Duszy jako członków PAT
„Konieczne jest udokumentowanie spostrzeżeń Patryka, ponieważ będą one tematem przyszłych dyskusji, w których udowodnimy, że naukowcy nie są w stanie ocenić procesu wznoszenia się i wszystkich widocznych znaków związanych z tym procesem, podczas gdy nacisk zostanie położony na braki psychologiczne, które zapobiegł temu. […]
Raport ten należy umieścić w związku z artykułem i przesłaniem Elohimów z 14 lutego 2017 r. Na temat transgalaktycznego przesunięcia Gai do nowej Złotej Galaktyki (1), której zaszczepienie ogłosiliśmy trzy lata temu (2) oraz wstępne przejście Gai do tej galaktyki dwa lata temu (3) (następnie ostatecznie, 20 sierpnia 2019 r., Gaia weszła do nowego Żywego Wszechświata, zgodnie z zapowiedzią Elohimów (4)). To jest czerwona nić do naśladowania, a Patrick nazywa ją wyraźnie gnostyczną wiedzą apriori w swoim naukowym przedstawieniu swoich obserwacji astronomicznych. ”
Dr Georgi Alexandrov Stankov
Ten artykuł jest próbą pogodzenia moich ostatnich obserwacji nocnego nieba, które zaobserwowano trzykrotnie podczas wakacji w północno-zachodnim wnętrzu głębokiego lasu Maine. Oczywiście astronomiczna społeczność obserwacyjna, zarówno amatorska, jak i profesjonalna, niechętnie przedstawia informacje o osobistej ocenie, ponieważ dominujący dogmat empiryzmu rządzi dniem, a intuicja jest badana i szydzona jako ćwiczenie z osobistych uprzedzeń. Co więcej, chociaż astrologia była utrzymywana w szacownych kręgach przez starożytnych i faktycznie była poprzednikiem i katalizatorem bardziej formalnych badań astronomii, świata pełnego empiryzmu i obecnej społeczności naukowej kosmologów,
Impuls do tego dochodzenia rozpoczął się w wyniku komunikacji, którą nawiązałem z bardzo doświadczonym kolegą astronomem, który poinformował mnie, że gwiazdozbiory Strzelec i Skorpion obserwowano jako rosnące wyżej na południowo-zachodnim niebie. Ta realizacja została dodatkowo potwierdzona przez innego astronoma, który jest członkiem mojego amatorskiego klubu astronomicznego. Obaj obserwatorzy są profesjonalistami z zaawansowanymi stopniami naukowymi i nie są skłonni do wykonywania bombastycznych lub beztroskich ocen obserwacji nocnego nieba. Ufam ich osądowi bezgranicznie.
W związku z tym opublikowałem zapytanie na dwóch renomowanych internetowych blogach poświęconych obserwacjom astronomicznym i otrzymałem normalne żarty na temat tego, jak taka anomalia może mieć miejsce. Jeden obserwator z Kalifornii potwierdził, że według jego najnowszego oglądania oba konstelacje wydawały się rosnąć wyżej niż w przeszłości. Należy zauważyć, że początkowe komentarze dotyczące wyższego położenia zarówno Strzelca, jak i Skorpiona nie były wynikiem ruchu migracyjnego z powodu rotacji Ziemi w ciągu każdej nocy. Wziąłem ich uwagi jako potwierdzenie wyraźnego przesunięcia w ich stanowiskach w stosunku do porównywalnej kontroli dotyczącej poprzednich lat. W moim przypadku przedział czasu dla takiego konsensusu wynosi 10 lat i wciąż się liczy, a dla dwóch kolegów astronomów, którzy początkowo zwrócili moją uwagę na to obserwowalne przejście, ten obserwowalny przedział czasowy jest zbliżony do dwóch dekad. Mówię to, aby zwrócić uwagę na nieoczekiwaną opinię lub osobiste nastawienie wynikające z mojego rozważania tej obserwowalnej i astronomicznej anomalii.
Wydarzenia, które zamierzam opisać, miały miejsce w północno-zachodniej części stanu Maine, a ściślej w mieście Weld nad brzegiem jeziora Webb. To miejsce jest mile od jakiegokolwiek znaczącego źródła zanieczyszczenia światłem i przez trzy kolejne noce cieszyłem się bardzo ciemnym niebem o wysokim stopniu przejrzystości. Łukowa Droga Mleczna rozciągała się w pełni z północno-wschodniego nieba, zaczynając od konstelacji Kasjopei bezpośrednio nad nią i zakończyła się łączeniem południowo-wschodniego horyzontu w konstelacjach Strzelca (łucznika) i Skorpiona (skorpiona). Te dwie konstelacje są bogate w obiekty kosmiczne składające się z licznych gromad kulistych, mgławic oraz, w przypadku Scorpiusa, masywnej czerwonej olbrzymiej gwiazdy, Antares. Co ważniejsze wskazują one na środek naszej Galaktyki Drogi Mlecznej, przez którą spiralne ramię naszego Układu Słonecznego znajdujące się na ostrodze Oriona spiralnego ramienia Strzelca znajduje się w odległości 28 000 lat świetlnych. Nasz układ słoneczny okrąża ten galaktyczny rdzeń osadzony w spiralnym ramieniu niczym koło kaskadowe o długości około 220 milionów lat. Mówiąc wprost, ostatni raz Ziemia znajdowała się w tym samym kosmicznym kontinuum, gdy dinozaury kroczyły po Ziemi.
Zgodnie z tym, co zostało mi objawione dotyczące przemieszczenia Strzelca i Skorpiona na południowo-wschodnim niebie i oglądania w idealnych obserwowalnych warunkach, w pełni zamierzałem wyczerpać wszelkie możliwości weryfikacji i rozeznania, czy w rzeczywistości te dwie konstelacje przestawiły swoje obserwowalne konfiguracje, zarówno pod względem wielkości, jak i przemieszczenia. Oparłbym się na moim znanym rozumieniu dziesięciu lat, jeśli chodzi zarówno o wielkość, jak i położenie obu konstelacji. Mój sprzęt składał się z 6-calowego teleskopu Celestron Refractor zamontowanego na drewnianym statywie Universal Astronomics. Dodatkowo zastosowany zestaw lornetki Orion 25 x 100 Zoom i zamontowaną lornetkę w zależności od górnych warunków atmosferycznych. Ten instrument można ustawić bardzo szybko w porównaniu do znacznie większego i cięższego teleskopu. I w końcu,
Pierwsza noc 
Po przyjeździe zapuściłem się w zaciszne miejsce wzdłuż północno-zachodniej plaży nad jeziorem Webb i ustawiłem teleskop Celestron pod koniec zmierzchu i czekałem na nocne niebo. W międzyczasie przejrzałem mapy gwiazd i konstelacji na sesję nocnego oglądania. Mogłem natychmiast zauważyć, że ta szczególna noc byłaby najbardziej korzystna, ponieważ Droga Mleczna zaczęła pojawiać się nad głową w łukowym uścisku od północno-wschodniego horyzontu do jego końca na południowym wschodzie. Może minęła godzina, a noc połączyła się w dziewiczą obecność ciszy i podziwu. Początkowo, aby uzyskać orientację w stosunku do zamierzonych celów, przyzwyczaiłem się do konstelacji, które zaczynają się pojawiać na północnym zachodzie. Ursus Major (Wielki Niedźwiedź) z asteryzmem, Wielki Wóz pokazujący się nad jeziorem wraz z Bootami, (Herdsman) ustawiony na prostej południowo-zachodniej przekątnej od uchwytu ostatniej gwiazdy w Wozidle. Wspaniała gwiazda czerwonego olbrzyma, Arcturus, jest dla mnie zawsze przyjemnością do zaobserwowania, jak gdyby pociągała mnie intuicyjna atrakcyjność w innym czasie i instancji. Po kolejnej godzinie Herkules, Corona Borealis (korona) i Lyra (harfa) wraz z niebieskim gigantem Vega pojawili się w całej okazałości. Natychmiast doszedłem do wniosku, że te konstelacje i wzory gwiazd były dość wyrównane w normalnym otoczeniu i całkowicie zgodne z tym, co zaobserwowałem w ostatniej dekadzie; pełne w pozycji, rozmiarze i różnych miejscach powyżej 40 ′ N szerokości geograficznej na półkuli północnej. Arcturus jest dla mnie zawsze przyjemnością do zaobserwowania, jak gdyby pociągała mnie intuicyjna atrakcyjność w innym czasie i instancji. Po kolejnej godzinie Herkules, Corona Borealis (korona) i Lyra (harfa) wraz z niebieskim gigantem Vega pojawili się w całej okazałości. Natychmiast doszedłem do wniosku, że te konstelacje i wzory gwiazd były dość wyrównane w normalnym otoczeniu i całkowicie zgodne z tym, co zaobserwowałem w ostatniej dekadzie; pełne w pozycji, rozmiarze i różnych miejscach powyżej 40 ′ N szerokości geograficznej na półkuli północnej. Arcturus jest dla mnie zawsze przyjemnością do zaobserwowania, jak gdyby pociągała mnie intuicyjna atrakcyjność w innym czasie i instancji.
Pokazano tutaj rozsądną odległość od tego, co obserwowałem.
Powyższa tabela jest reprezentatywna dla tego, co zaobserwowałem, patrząc w kierunku północnym i nieco na zachód nad jeziorem. Konstelacje zaczynające się od Kasjopei były za mną i na północny wschód. Łukowa Droga Mleczna rozciągała się od Kasjopei i przepływała bezpośrednio nad nią, a kończyła na południowo-zachodnim niebie, nieco ponad horyzontem, w konstelacjach Strzelca i Skorpiona. Dla celów ilustracyjnych możemy rozważyć, że nocne niebo działa jak kopuła, w której gwiazdy wydają się poruszać w trakcie każdej obserwowalnej sesji nocnej ze wschodu na zachód z powodu obrotu Ziemi we wzajemnym kierunku z zachodu na wschód. Jak wspomniano wcześniej, konstelacje Strzelca i Skorpiona wskazują bezpośrednio na jądro galaktyczne Drogi Mlecznej, zwane Sag * A.
Następny schemat dopełnia sierpniowe nocne niebo z południowej pozycji i pozycji obserwacyjnej.
Obserwacja
Jak wcześniej wspomniano, moim zamiarem było obserwowanie dwóch konstelacji, Strzelca i Skorpiona, aby rozeznać, czy istnieją jakieś wyraźne różnice w ich pozycjach względnych i wielkości w oparciu o moje zrozumienie obu parametrów. Opierałem się na mojej pamięci opartej na dekadzie obserwacji każdego z wielu miejsc na półkuli północnej, oprócz mapowania ich do sierpniowych map nocnego nieba z naukowo udowodnionych publikacji astronomicznych, które są matematycznie narysowane w skali. Aby ustawić moje oczekiwania na neutralną perspektywę, a tym samym domyślnie uniemożliwić stronniczości obserwacyjnej wejście w działalność, w którą zamierzałem się zaangażować, pierwsze dwie godziny spędziłem obserwując inne konstelacje i asteryzm (wzory gwiazd zawarte w znanej konstelacji ).
Po zakończeniu mogę bez wahania stwierdzić, że te sektory nocnego nieba nie wykazywały przemieszczenia, fragmentacji ani wynikającego z tego wzrostu ani spadku wielkości żadnych konstelacji. Nie byłem jednak przygotowany na to, co miałem zaobserwować na południowym zachodzie. Pierwsze i bezpośrednie oglądanie Strzelca i Skorpiona odbyło się gołym okiem w celu ustalenia moich orientacji i gdy tylko zostało to przybliżone w rozsądnym stopniu, skierowałem mój 6-calowy teleskop Celestron Refractor na omawiane cele. Natychmiast zauważyłem, że ogólny zarys konstelacji Scorpius był nieprzejrzysty i wydawał się mieć znaczne zniekształcenie wielkości. Rozciąga się w górę od niebieskiego horyzontu (myśl poziom gruntu) i jest jedną z nielicznych konstelacji, która faktycznie naśladuje gatunek, dla którego została nazwana. Antares,
Skoncentrowałem swój teleskop bezpośrednio na masywnej gwieździe i łatwo doszedłem do wniosku, że skupiony obszar to rzeczywiście skorpion. M4, z katalogu Messiera można zobaczyć nieco po prawej stronie Antares. Jest gromadą kulistą (koncentracją gwiazd w określonym obwodzie sferycznym) i uformowaną bardzo wcześnie we wszechświecie. Jednak pomimo nieskazitelnych warunków panujących we wszystkich innych sektorach nieba, południowo-zachodnia ekspozycja wydawała się nieprzezroczysta z wyznaczonymi gwiazdami, które tworzyły obie konstelacje mrugające do tego stopnia, że ​​czasami nie można było łatwo zidentyfikować tych dwóch najbardziej znanych konstelacji. Wydawało się to dość dziwne, ponieważ zarówno Strzelec, jak i Skorpion mają bardzo odmienne wzory i można je łatwo dostrzec gołym okiem. Wreszcie, kiedy widzimy, skorpion wydawał się znacznie większy w obszarze, który obejmował w porównaniu z tym, co zaobserwowałem w przeszłości. Być może przez wielokrotność 4 do 5 x.
Strzelec, bezpośrednio przylegający do lewej części ciała Scorpiusa, okazałby się zupełnie inną historią. W gwiazdozbiorze Strzelca zawarty jest asteryzm zwany „Czajnikiem”, który najwyraźniej nazwano tak, aby przypominał jego imiennik. Uważam, że jest bardziej spójny z ukośnym równoległobokiem z dachem dwuspadowym. W każdym razie od razu zauważyłem, że patrząc na migający paradygmat wejścia i wyjścia, jego kontur był ogromny dzięki ulepszonej konfiguracji kilku wielokrotności. Być może minęła godzina, a obie konstelacje pojawiały się i znikały, aż ostatecznie zniknęły z pola widzenia. Ta anomalia wprawiła mnie w zakłopotanie, ponieważ moje poprzednie dziesięcioletnie doświadczenie i perspektywę obserwacyjną dotyczącą konfiguracji konturów obu gwiazdozbiorów galaktycznych zostały rozdarte.
Po przejrzeniu działań z pierwszej nocy postanowiłem, że będę korzystać z lornetki i gołego oka podczas kolejnych sesji obserwacyjnych podczas mojego pobytu. To pozwoliłoby mi manewrować znacznie szybciej i skorelować moje oparte na intuicji poczucie rzeczywistości z tym, co faktycznie obserwowałem. Druga noc ujawniła bardziej jednoznaczny zarys obu konstelacji bez efektu mrugania. Strzelec i Scorpius byli widoczni na południowo-zachodnim niebie i nasyceni określonym konturem. Jednak po dalszym zastanowieniu się nad tym, co obserwowałem poprzedniej nocy podczas trzygodzinnej sesji obserwacji i teraz oglądania tych samych struktur niebieskich przez dodatkowe dwie godziny, pojawiły się dwa zaskakujące fakty: Scorpius, znacznie zwiększony rozmiar nigdy nie wzrósł w elewacji, powodując, że dolny segment żądła pozostaje w stanie nieobserwowalnym. Zjawisko to jest najbardziej szczególne i, jak wcześniej wspomniano, gwiazdy gwiazdozbiorów poruszają się na wschodzie i zachodzie migracji po nocnym niebie z powodu wzajemnego obrotu Ziemi z zachodu na wschód. Strzelec też się nie poruszył. To było tak, jakby obie konstelacje zostały zamrożone w czasie podczas obserwowalnych sesji obejmujących dwie osobne noce i trwających 5 godzin.
Co myśleć? Sprawdziłem prognozy pogody na następną noc i zrozumiałem, że pozostała tylko jedna noc, aby pogłębić moje obserwacje, gdy na zdjęciu pojawiła się pochmurna pogoda. Następnie zdecydowałem, że użyję lornetki Orion Astronomical z zoomem 25 x 100 zamontowanej na wywierconym maszynowo metalowym statywie, aby uzyskać maksymalną zdolność obserwacji i łatwość poruszania się. Interesujące jest to, że zebrałem wspomnienia z poprzednich dwóch sesji oglądania, z praktycznego punktu widzenia wydawało się, że prawo fizyczne zostało zawieszone i pozwoliłem, aby moje intuicyjne zrozumienie przemawiało do mnie w sposób nieokreślony. Pozwoliłbym jeszcze jednej nocy przeanalizować obecny dylemat i pozwolić mojemu HS mówić o moich wnioskach. Do tego, Sprawdziłem u jednego z oryginalnych astronomów, który początkowo zwrócił moją uwagę na to rzekome przesunięcie widzenia. Powiadomił mnie, że moi koledzy z klubu astronomicznego będą oglądać tę samą noc w miejscu 200 mil na południowy wschód od mojej lokalizacji. Poprosiłem go o potwierdzenie wszelkich anomalii, a później skontaktowałem się z nim w sprawie oceny oglądania.
Pomiary
Astronomowie często wykorzystują prowizoryczne działania, aby właściwie ocenić zarówno rozmiar, jak i położenie obiektów kosmicznych na nocnym niebie. Dla pewności gwiazdy, konstelacje i planety można odpowiednio zlokalizować, mierząc urządzenia wykorzystujące stopnie, minuty i sekundy. W tym przypadku, biorąc pod uwagę wielkie nieregularności, które zaobserwowałem w odniesieniu do przemieszczenia obu konstelacji, ale co ważniejsze, znacznie zwiększony rozmiar Strzelca i Skorpiona, zdecydowałem się na szybką naprawę prostej i dość skutecznej czynności pełnego wykorzystania mojej prawej ręki wysunięty z przedramienia i zwarty lub zaciśnięty pięścią z palcami rozciągniętymi w tak zwanym „rozpiętości pół dłoni”. Ma on w przybliżeniu 10-12 stopni szerokości, aw moim przypadku mierzy się po wyższej stronie, ponieważ mieć bardzo duże ręce. Na początku mojej ostatniej sesji poświęciłem godzinę na obserwację, aby zasadniczo ocenić konkretne obiekty nocne na północnym niebie pod względem ich szerokości i wymiarów powierzchni. Jest to przybliżone przybliżenie, ale nie przesadnie, aby nie wprowadzać rażącego błędu do jakiejkolwiek oceny obserwacyjnej. Na podstawie wcześniejszego zastosowania tej metody ustaliłem, że równoległobok ciała Herkulesa najbardziej zbliżyłby się do omawianego obszaru po nałożeniu na tę samą strukturę, która stanowi podstawę asteryzmu „Czajniczek” w Strzelcu minus efekt spadzistego dachu.
W celach ilustracyjnych zapoznaj się z poniższymi schematami. Pokazane w odpowiedniej skali równoległoboki pochodzą z internetowych źródeł astronomii naukowej i można je przyrównać do nocnych map i diagramów z wielu renomowanych źródeł.
** Należy zauważyć, że równoległoboki pokazane na skalach na powyższych zdjęciach są w przybliżeniu proporcjonalne pod względem wielkości i powierzchni, jeśli dach Strzelisty „Asteryzm czajnika” nie jest uwzględniony w Strzelcu. To doskonale pasuje do mojego podejścia z zamkniętą pięścią do pomiaru każdego w Herkulesie i Strzelcu.
Pozwól mi wyjaśnić. Przez wiele lat obserwując quasi-kwadratowe ciało Herkulesa podczas ustawiania mojego zasięgu do wykrywania M13, gromady kulistej o olbrzymim blasku usytuowanej w przybliżeniu na prawym ramieniu nieco poniżej prawej górnej gwiazdy równoległoboku Herkulesa, zauważyłem, że to asteryzm może być pokryty moją prawą ręką w pełni wyciągniętymi palcami w pozycji o rozpiętości połowy dłoni z niewielkim miejscem do stracenia. To samo można powiedzieć o równoległoboku w Strzelcu minus dach spadzisty. Pamiętam, że w szczególności wykorzystałem to podejście do pomiaru rąk dla obu konstelacji obejmujących dziesięcioletni okres aktywnego oglądania w nocy z kolegami z mojego klubu astronomicznego.
Ostatnia noc 
Przed wyruszeniem na ostatnią noc obserwacji niebiańskich skontaktowałem się z moim starszym przyjacielem astronomem i kolegą z klubu astronomicznego, aby ustalić, czy on lub inni członkowie klubu zauważyli jakieś wyraźne nieregularności po ich obserwacji około 200 mil na południowy zachód od mojej lokalizacji. Odpowiedział, stwierdzając, że obie konstelacje znajdowały się za wysoką linią drzew na południowo-zachodniej ekspozycji, a zatem nie oferowały żadnego stopnia widzenia. Podziękowałem mu i zastanowiłem się nad moimi wspomnieniami z poprzednich lat oglądania w tym samym miejscu i zastanawiałem się, jak to jest, że obie konstelacje są teraz ukryte, podczas gdy obie były dobrze widoczne przez cały sierpień i rozciągały się na wrzesień przez dekady - długie oglądanie.
Czekałem jednak na kilka godzin przed zmierzchem i wyruszałem na ostatnią nocną sesję obserwacji Strzelca i Skorpiona. Tym razem wybrałem najbardziej zaciszne i zacienione miejsce, które mogłem znaleźć wzdłuż plaży nad jeziorem Webb. Jak wspomniano, użyłbym zamontowanej lornetki z zoomem dla ułatwienia mobilności i efektu wizyjnego stereo. Astronomiczne lornetki czasami oferują wyraźną przewagę w stosunku do obserwacji przez teleskop. Wynika to z faktu, że patrząc przez lornetkę, używa się obu oczu w porównaniu do jednego oka za pomocą teleskopu. Teleskopy oferują większą penetrację nocnego nieba dzięki szerszym otworom przechwytującym fotony, podczas gdy lornetki oferują efekt widzenia stereo polegający na prawie 3-wymiarowym zanurzeniu wpadnięcia w nocne niebo z pozycji obserwatora. Głównie,
Zaczęło się od mojej decyzji pełnego wykorzystania wszystkich moich umiejętności obserwacyjnych w ostatniej próbie pełnego zrozumienia tego, czego doświadczam. Rzeczywiście, zarówno Strzelec, jak i Skorpion pojawili się zgodnie z harmonogramem w wyznaczonych sektorach południowo-zachodniego nieba. W tym momencie postanowiłem bez wahania stwierdzić, że faktycznie oglądam Strzelca, a nie coś innego. Ta konstelacja jest obciążona wieloma obiektami w przestrzeni kosmicznej, takimi jak mgławice (pozostałości po eksplodujących gwiazdach) oraz gromady otwarte i kuliste gwiazd. Włączyłem zamontowaną lornetkę do działania i po 15 minutach zlokalizowałem te bogate pola blasku. Tak, to rzeczywiście był Strzelec bez pytania. Scorpius wraz z jego obrysem. Obie konstelacje wydawały się jakby zamrożone w czasie, z niewielkim wykrywaniem przemieszczenia migracyjnego z powodu wirującej ziemi. Znów wydawało się, że prawo fizyczne zostało zawieszone na okres obejmujący około trzech godzin. Taki efekt DEFIKUJE Prawo Fizyczne zgodnie ze zrozumieniem astrofizycznej i astronomicznej społeczności obserwatorów i naukowców. To po prostu nie może i nie powinno się zdarzyć, NIGDY.
A jednak jestem tutaj po raz trzeci z rzędu i ta rażąca anomalia i przemieszczenie trwa. I W KOŃCU wiedziałem z poprzednich nocnych sesji, że zarys sektora Strzelca został wzmocniony wielokrotnością 4x w porównaniu do Herkulesa. Ta obserwacja mnie tak niepokoiła, że ​​kilkakrotnie podjąłem szczególną ostrożność, przesuwając lornetkę zamontowaną na statywie, aby złagodzić wszelkie nieuzasadnione zmiany ram odniesienia od wejścia w moje pole obserwacyjne. Wiedziałem intuicyjnie, że nie może to w żaden sposób ingerować w to, co obserwowałem, ponieważ punkty przejściowe byłyby jak zmiana cząstek kwantowych i próba zidentyfikowania określonych miejsc zmiany. I wciąż istniało to dokuczliwe pytanie, które pozostało w mojej świadomości po danych z wcześniejszego dnia od mojego starszego kolegi astronoma zlokalizowanego 200 mil na południowy wschód od mojej lokalizacji. Jak to możliwe, że nie widzą żadnego nakreślenia zarówno Strzelca, jak i Skorpiona w tym samym i dokładnym czasie, który oglądam zarówno w całkowicie zarysowanym zarysie, jak i w przypadku Strzelca, jego równoległobok czajnika minus spadzisty dach wynosi 4, jeśli nie 5 razy jego normalna powierzchnia. Cała seria sesji oglądania podczas trzech nocy intensywnej kontroli wyglądała tak, jakbym oglądał film z bardzo szerokim ekranem. Ponownie, to przeczy Prawu Fizycznemu. jego równoległobok czajnika minus spadzisty dach wynosi 4, jeśli nie 5-krotność jego normalnej powierzchni. Cała seria sesji oglądania podczas trzech nocy intensywnej kontroli wyglądała tak, jakbym oglądał film z bardzo szerokim ekranem. Ponownie, to przeczy Prawu Fizycznemu. jego równoległobok czajnika minus spadzisty dach wynosi 4, jeśli nie 5-krotność jego normalnej powierzchni. Cała seria sesji oglądania podczas trzech nocy intensywnej kontroli wyglądała tak, jakbym oglądał film z bardzo szerokim ekranem. Ponownie, to przeczy Prawu Fizycznemu.
WNIOSKI
Spróbuję teraz sformułować trzy możliwe przyczyny tej anomalii o niesamowitych proporcjach w kontekście kontekstowym tego, co znamy jako członków PAT i gdzie jesteśmy w strumieniu czasu.
(1) Nasz układ słoneczny znajdujący się na ostrodze Oriona spiralnego ramienia Strzelca naszej Galaktyki Mlecznej Drogi przesunął się do wewnątrz w kierunku Centrum Galaktycznego lub jądra Drogi Mlecznej o być może wielokrotność setek lat świetlnych . Jesteśmy obecnie postrzegani jako oddaleni o 28 000 lat świetlnych od centrum Drogi Mlecznej lub tego, co GNOSTICS nazywał PLEROMĄ. Przesunięcie tej wielkości odpowiadałoby znacznie zwiększonemu obszarowi Strzelca i Skorpiona.
** Pamiętaj, że jeden rok świetlny to odległość, którą światło pokonuje w ciągu jednego roku z prędkością 186 000 mil na sekundę, co stanowi około 6 bilionów mil.
(2) W porozumieniu z dr Georgi Alexandrovem Stankovem jest to międzygalaktyczne i czasoprzestrzenne przesunięcie wymiarowe, gdy GAIA manewruje w kierunku nowej złotej galaktyki o wyższych wymiarach, co potwierdzają moje obserwacyjne streszczenia opublikowane w tym artykule. Te uzasadnienia są nieodłączną częścią tego samego procesu PODNOSZENIA.
(3) Mój HS w połączeniu z Wyższymi Królestwami dostał pozwolenie na wejście na portal, na którym moje umiejętności astronomiczne i spostrzeżenia obserwacyjne miały być wykorzystane do zwrócenia uwagi na tę sprawę dr Georgija Aleksandrowa Stankowa i wszystkich członków PAT LUB być może zmowa i połączenie wszystkich trzech uzasadnień w kontekście naszego bliskiego wstąpienia jako członków PAT, Light Warriors pierwszej i ostatniej godziny.
http://www.stankovuniversallaw.com/2019/12/a-scientific-
Autor: o

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)