Hermetyczny Zakon Złotego Brzasku założył Samuel Liddell MacGregor Mathers oraz William Wynn Westcott w 1887 roku. Opowieść dotyczącą tej organizacji można zaliczyć do europejskiej ezoteryki, która przedstawia liczne historie, zarówno pouczające, jak i dziwaczne, dotyczące naszej kultury. W tym przypadku mówimy o grupie hałaśliwych duchowych poszukiwaczy i jednocześnie praktykujących okultystów.
Powstanie ugrupowania
W dziejach powstania tego ezoterycznego stowarzyszenia przewija się wiele zdarzeń, które nie zostały do chwili obecnej wyjaśnione przez historyków. Pojawiają się także niezwykle liczne fałszerstwa.W ciągu zaledwie kilku lat założyciele zakonu dokonali powołania świątyń w kilku brytyjskich miastach.
Poświęcone były one czci: Ozyrysa, Izydy-Uranii, Horusa i Ra.
Wokół nich skupili się najróżniejsi ezoterycy: ekscentryczny mag Aleister Crowley, Irlandczyk William Butler Yeats, aktorka Florentine Farr, jak również Edith Nesbit, Evelyn Underhill, Dion Fortune i Israel Regardie.
Wescott dokonał zaprojektowania hierarchii zakonu.
https://www.tajemnice-swiata.pl/wp-content/uploads/2017/12/hermetyczny-zakon-zlotego-brzasku.jpg
Zakładała ona, że nie będą wykorzystywane tu stopnie masońskie, a poszczególne sefiroty Drzewa Życia.
W stowarzyszeniu występowało 5 podstawowych rytuałów, które odpowiadały stopniom Societas Rosicruciana in Anglia, czyli towarzystwa, w którym Wescott stawiał swoje pierwsze kroki w ezoteryce.
Każdy ze stopni otrzymał własną, imponującą, łacińską nazwę: Zelator, Theoricus, Practicus oraz Philosophus.
Występował tu również stopień Neophyte, który umieszczony był pod Drzewem Życia.
Co wiemy o zakonie?
Za ciekawe uznaje się niesamowite wymieszanie kodów, które zaczerpnięte zostały z rozmaitych kultur, a tutaj łączyły się w religię Hermetycznego Zakonu Złotego Brzasku.Widocznie kultywowana i zachowana została tradycja Judeo-chrześcijańska.
Jednak osoby należące do Golden Dawn, kierowały swoje prośby również do bogów wywodzących się z perskiego, egipskiego czy też grecko-rzymskiego panteonu.
Jednocześnie nosili szaty oraz nakrycia głowy, które przypominały wywoływane bóstwa.
Zauważalne jest, że Hermetyczny Zakon Złotego Brzasku korzystał zarówno z dotychczasowych osiągnięć, jak i stawał się swego rodzaju nową siłą napędową dla licznie pojawiających się w tamtych czasach, na terenach europejskich grup neopogańskich.
Wszystkie te sekty czyniły nawiązania do odynizmu, druidyzmu oraz neoczarownictwa.
Magowie należący do Zakonu Złotego Brzasku wykorzystywali w głównej mierze prawa magii oraz doktryny zaadoptowane dla potrzeb współczesnej magii przez Eliphasa Leviego.
Był on najsłynniejszym w XIX wieku okultystą francuskim.
- Pierwsze prawo Leviego – prawo siły ludzkiej woli, stwierdza ono, że wola to siła i wartość materialna.
- Drugie prawo Leviego – prawo światła astralnego – uznawał on je za nieważki czynnik, który przenika przestrzeń i jest nośnikiem energii maga.
- Trzecie prawo Leviego – zostało skodyfikowane przez okultystów z Zakonu Złotego Brzasku. Mówi o współzależności mikrokosmosu z makrokosmosem. To barokowa doktryna wywodząca się z nadal popularnej na terenie Europy doktryny hermetycznej.
Działanie stowarzyszenia
Osoby zrzeszone w Golden Dawn rozwijały swoją wyobraźnię poprzez system tattw, które są kolorowymi figurami geometrycznymi, wykorzystywanymi w niektórych hinduskich szkołach tantrycznych w celu prezentowania żywiołów: wody, powietrza, ziemi, ognia oraz niepersonalnego żywiołu duchowego, który w hinduizmie nazywany jest Atmanem.System zakładający wykorzystywanie tych figur był powiązany z teorią kolorów Zakonu Złotego Brzasku, doktryny, którą z kolei zaczerpnięto od Goethego i stosowano w okultyzmie europejskim, opierając się na tradycyjnych naukach.
Okultyści uznawali, że kolor stanowi element, lub linię łączącą świat duchowy i materialny.
Kolor miał być astralnym przejściem, możliwym do przekroczenia dla osoby wtajemniczonej.
W ten sposób zyskiwał wiedzę i możliwość poznania dzielonego przez całą ludzkość określonego obszaru bytu.
Barokowi alchemicy nazywali to wierzenie „Anima Mundi”, zaś Carl Gustav Jung określił to jako nieświadomość zbiorową.
Tulpy
Tulpa to jedna z licznych popularnych w zakonie praktyk.Była ona twórczą wizualizacją – rodzajem metody terapeutycznej, która pozwala obserwować wewnętrzne obrazy mentalne.
W tej metodzie dochodzi do kształtowania się w ludzkim umyśle ideoplastycznych istot ożywionych, tzw. myślokształtów, czyli tulp.
Mają one stanowić świadomą projekcję dotychczasowych dokonań maga.
Przybierają solidny kształt i anatomię uzależnioną od żywości i uporu wyobraźni osoby tworzącej.
Okultyści uznawali, że silne myśli, dążące do realizacji, mają możliwość przybierania formy energii astralnej i ostatecznie fizycznej.
Inne praktyki
Dużą popularnością cieszyła się również kabała, która istotnie doczekała się własnej interpretacji Zakonu Złotego Brzasku.Jednak zgodnie z pierwszą publikacją rytuałów Golden Dawn, którą odważył się wydać Israel Regardie, główna wartość w zakonie, która od samego początku była wynoszona ponad wszelkie inne, mieści się w słowie światło.
Swego czasu dochodziło do licznych i niezwykle burzliwych awantur, których skutkiem było, że Hermetyczny Zakon Złotego Brzasku na początku XX wieku przestał odgrywać jakąkolwiek rolę nawet w europejskim środowisku okultystycznym.
Duża część członków odłączyła się od Golden Dawn i założyła grupę Stella Matusina.
Jednak pewna ilość osób pozostała i uznawała się za kontynuatorów oraz wskrzesicieli Golden Dawn.
Nawet do dzisiaj nazwa New Hermetic Order of the Golden Dawn jest wykorzystywana przez pewną grupę okultystów dla swojego stowarzyszeni
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz