Jak Słońce wschodzi w tym momencie, jestem zanurzony w równoległych światach i obecnych teraz częstotliwościach Pełni Księżyca przepływających przeze mnie.
To, na czym zdecydujemy się skupić, staje się dla nas rzeczywiste w tej chwili.
To właśnie w uchwyceniu wiecznej chwili, która trwa w nieskończoność, pragnienie przezwycięża samo siebie, tak jak ono.
Wszystkie światy równoległe są jednocześnie przeplatane śladami i ciągłymi sygnałami z i poprzez inne istnienia i wymiary.
Nie ma momentów rzeczywistego oddzielenia.
Tęsknota za tą idealną UNIĄ wiecznie trwającej chwili jest pragnieniem samym dla siebie.
Bo być poznanym to być urzeczywistnionym w tej chwili.
To właśnie w tym byciu realnym, rozpoznanie siebie, katapultuje ekspansję świadomości głębiej w wiecznie trwającą chwilę.
To jest stan tęsknoty i spełnienia połączony razem jako jeden, w ekstatycznym zjednoczeniu, bycie prawdziwym, trwającym wiecznie, znającym siebie.
W tym nigdy nie kończącym się spełnieniu tej ekstatycznej unii, wszystkie chwile i wszystkie widzenia stają się rzeczywiste.
Pozbawieni wszystkiego, co nim nie jest, stajemy się spełnieniem spełnienia we wszystkich chwilach.
To jest mistyczne zjednoczenie. Zna siebie tylko jako doświadczenie tego.
To jest to, o czym możesz myśleć jako o wzniesieniu, ale jest to o wiele więcej niż myślisz.
Jest to uchwycenie i zanurzenie się w ekstatycznym zjednoczeniu, w którym staje się ono doświadczającym go. Nie ma nic poza tym. Wszystkie światy, wszystkie istnienia, połączone jako jedno.
To i doświadczenie tego, staje się wszystkim.
Wiecznie trwająca chwila, ekstatyczna unia, tęsknota i spełnienie połączone w jedno, staje się wszystkim, co jest, i nic nie istnieje poza nią.
Na zawsze połączony, ukochany, kochający siebie jako zjednoczenie, widzący siebie jako jedność, siebie.
Wiedząc wszystko jako to. Będąc prawdziwym w tych wiecznych chwilach.
Nigdy nie kończąca się, zanurzona w ekstatycznej miłości, wiedząc, że tęsknota nigdy nie była oddzielona od jej spełnienia, tak jak doskonałość nigdy nie może być niedoskonała. Całość i chwała nigdy nie może nie być sobą.
Samo tęskniące za sobą, odnajdujące siebie jako swoje spełnienie. W tym jest doskonała miłość.
**Kanał: L'Aura Pleiadian
**Source
Tak i sam sobie wyobrażałem prawo jedni,
Jak komputer matka z podległymi sobie ekranami,
Podobnie tak samo jak całość naszych komórek ciała .
autor blogu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz