Pytanie: Jak ważny jest śmiech dla ciebie?
Lee: Jest bardzo ważny. Mam za sobą długi proces budzenia się. Mam za sobą trudny związek. Przez kilka lat miałem wrażenie, że światło zgasło w moim świecie. Chyba w tamtym czasie straciłem swoje poczucie humoru, na jakieś trzy lata. Zupełnie nie było mi do śmiechu. Wtedy nie zdawałem sobie z tego sprawy.
Śmiech jest bardzo ważny, bo powoduje przesunięcie energii. Popatrz na dzieci. Nie mają z tym problemu. Jeszcze nie nasiąknęły tymi wszystkimi społecznymi nakazami i zakazami. Śmieją się bezwarunkowo. Bawią się bezwarunkowo. Biegają, robią różne rzeczy. Tacy jesteśmy w środku. Taką mamy naturę.
Chętniej obejrzę ze dwadzieścia razy tego samego komika i jego wygłupy niż będę słuchał dwadzieścia razy jakiegoś mądrego wykładu. Oczywiście słuchanie wykładu czy przekazu jest ważne, może wpływać na nasze rozumienie świata. Ale jak potrzebuję zmienić swoją wibrację, to raczej sięgam po coś wesołego.
Jest tu też wbudowane pytanie o poważne podchodzenie do swojego życia, do zauważania swoich lekcji, do przerabiania różnych tematów. Traktujemy to z powagą, bo chcemy dobrze odrobić swoje zadanie domowe, dobrze wypaść na teście. Pytamy: „Czy już? Czy wystarczająco dobrze to zrobiłam? Czy mam to już za sobą?” Nikt nie odpowie ci na to pytanie, bo to twoja decyzja, na ile czujesz, że coś już masz za sobą. To twoja droga rozwoju. Odzywa się w nas głos ucznia: „Czy zaliczyłem ten sprawdzian? Czy muszę coś poprawić? Czy jestem wystarczająco dobry?”
Tylko ty wiesz czego doświadczasz. Tylko ty masz wgląd w swoje życie. Powaga wiąże się z lękiem przez oblaniem sprawdzianu. „Traktuj naukę poważnie” – słyszymy z tyłu głowy. „Skup się na nauce. Twoja koleżanka ma lepsze oceny od ciebie. ” – to echo szkolnych lat.
W świecie rozwoju możesz mieć tendencję do traktowania wszystkiego poważnie, do bycia lepszym od innych w rozumieniu świata.
Na szczęście rozwój powoduje większą świadomość i w którymś momencie odpuszczasz wyścig i porównywanie się do innych, kto przechodzi trudniejszą drogę. Widzisz, że to pułapka umysłu. Luzujesz. Poddajesz się procesowi. I wtedy przychodzi moment, kiedy zaczynasz się śmiać ze wszystkiego. Czerpiesz radość z każdej chwili.
Radość nie zdarza się ot tak. Radość trzeba pielęgnować. Radość wymaga skupienia i uważności. Skup się na tworzeniu takich sytuacji, takich okoliczności, kiedy możesz wybrać radość.
Tak. Im jestem starszy tym bardziej to do mnie przemawia – RADOŚĆ TO STAN, KTÓRY SIĘ WYBIERA.
Lee
Videoblog 21.05.2018
Mam to samo i nie tylko z wiekiem...
autor blogu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz