Wina za to, że nie pracujemy więcej, kiedy jesteśmy gotowi codziennie

Pod koniec dnia pracy, może być prosta praktyka owijania rzeczy w bawełnę i zamykania się na cały dzień. Ale tak wielu z nas czuje się winnych, że po prostu przestaje, a to poczucie, że powinniśmy robić więcej... napędza niektórych z nas do tego, by działać tak długo, jak tylko się da.

To może prowadzić do przepracowania, wypalenia, zmęczenia i nie pozwalania sobie na chwilę odpoczynku.

Czy masz poczucie winy za to, że po prostu się zatrzymujesz i odpoczywasz?

W tym poczuciu winy chodzi o to, że nie musi być ono racjonalne - to po prostu strach, że nie robimy wystarczająco dużo, że nie jesteśmy na szczycie, że nie będzie dobrze, jeśli nie zrobimy wszystkiego.

Znam ten strach bardzo dobrze. Wciąż go mam, na co dzień. Nie jest on racjonalny, ale strach nigdy nie jest.

Ten strach będzie nas kontrolował, jeśli nie wniesiemy do niego życzliwej świadomości i nie zaczniemy z nim współpracować. Będzie nas posiadał, a my zawsze będziemy sprawdzać nasze telefony, odpisywać na wiadomości, tkwić w perpetuum mobile. Odpoczynek staje się trudny, radość staje się w większości niedostępna.

Oto jak ja pracuję z tym poczuciem winy i strachem:

    Rozpoznaj to, kiedy to się dzieje. Kiedy jest późno w ciągu dnia, a my moglibyśmy już kończyć pracę... zauważ chęć zrobienia czegoś więcej. Zauważ poczucie winy z powodu zaprzestania. Po prostu przynieś świadomość do strachu i poczucia winy, bez osądzania ich i bez potrzeby, aby odeszły.
    Oddychaj i poczuj to. Zatrzymaj się, weź kilka głębokich oddechów i nie pozwól sobie wkupić się w ten strach. Poczuj fizyczne odczucie strachu, ale nie wierz w niego. Daj sobie trochę życzliwości.
    Przypomnij sobie o większej prawdzie. Pomysł, że powinieneś być na szczycie wszystkiego, pracować ciężej i sprawdzać e-maile i wiadomości... w tej chwili wydaje się naprawdę prawdziwy. Ale jest to bardzo rzadko prawdziwe. Co jest większą prawdą? Że potrzebujesz odpoczynku, aby móc służyć innym. Że wolno ci robić inne rzeczy, spędzać czas z innymi, dbać o siebie, czuć radość z przestronności w swoim życiu. I to jest wzór, jak inni też mogą żyć. Odpoczywanie służy światu. Przypomnij sobie o tej prawdzie.
    A potem odpocznij. Poczuj w swoim sercu, że to się opłaca. I pozwól sobie cieszyć się tą przestrzenią. Nie musisz wypełniać każdej chwili kolejnymi zadaniami, wiadomościami, mailami.

Jak chciałabyś poćwiczyć z tym dla siebie?