Oko Horusa, a szyszynka.

Jeden z największych symboli - Oko Horusa - świadczy o poszukiwaniu tajemnic tego życia. Jak się okazuje ten starożytny symbol może być kluczem do dalszego istnienia na wyższych płaszczyznach egzystencji.

Bóg nieba Horus był jednym ze starożytnych egipskich bóstw. Oko Horusa znane jest również jako Wedjat czasem Wadjet. Jest symbolem ochrony i królewskiej mocy jaką bogowie obdarzyli ludzkość. Gdy jest właściwie stosowane to chroni przed złem i chroni w życiu pozagrobowym. Jeżeli go lepiej poznamy okazuje się że przypomina strukturę w mózgu w środku którego znajduje się szyszynka. Szyszynka przypomina sosnowy stożek (stąd nazwa) i można ja znaleźć u prawie wszystkich kręgowców. Biologia mówi nam, że jej rola w organizmie to wydzielanie melatoniny, hormonu który wpływa na nasze sny. Niektórzy biolodzy zajmujący się ewolucją uważają, że komórki szyszynki kręgowców posiadają wspólnego przodka ewolucyjnego pochodzącego z komórek siatkówki. Strukturalnie rzecz biorąc, szyszynka działa jakby to było oko.

Szyszynka i oko Horusa

Ten symbol znaleziono w ruinach Babilonu, chrześcijańskich pismach i wielu różnych starożytnych cywilizacjach. Grecy uznawali go jako siedzibę duszy. Później od Greków przejęli go Rzymianie. W hinduizmie odgrywa jeszcze większą rolę i jest związany z czakrą Ajna. Częścią mózgu, która oznacza sumienie. W całej historii różne kultury identyfikowały szyszynkę jako trzecie oko, narząd wszystko widzący. Platon opisywał go w ten sposób:

"W każdym człowieku istnieje oko duszy, jest ono o wiele cenniejsze niż dziesięć tysięcy cielesnych oczu, przez nie widać prawdę. Oko duszy jest w naturalny sposób dostosowane do wskrzeszenia, a ponadto rozpala umiejętności dyscyplin matematycznych."

Mówiąc o dyscyplinach matematycznych Platon miał na myśli świętą geometrię? Architektura starożytnych Egipcjan jest dowodem na ich szczególny związek z numerologią. Wielu egiptologów poświęciło całą swoją energię do okrycia świętej wiedzy jaką posiadali budowniczowie piramid.

Jednym z nich był francuski okultysta René Adolphe Schwaller de Lubicz, w swojej książce Świątynia w człowieku opisuje wiele wystąpień ukrytego symbolizmu obecnego w świątyni w Luksorze w Egipcie. W 1935 roku Schwaller de Lubicz wraz z żoną i córką przeniósł się do Egiptu i rozpoczął żmudny proces mapowania i pomiaru całej świątyni. Spędził 15 lat swojego życia próbując osiągnąć sukces w poszukiwaniu wskazówek dotyczących boskiej matematyki.

Wybudowana ponad 3500 lat temu świątynia Luxor jest doskonałym przykładem wykorzystania świętej geometrii w architekturze, ponieważ odzwierciedla dokładne proporcje ludzkiego ciała. Co ważniejsze, to arcydzieło symbolistów nauk ujawnia okultystyczną anatomię człowieka. Schwaller odkrył, że wewnątrz świątyni reprezentacje Oka Horusa obfitują w południowych poufnych sanktuariach. Oznacza to, że starożytni Egipcjanie postrzegali szyszynkę jako drzwi lub przejścia. Stanowiło to symboliczne wejście do głowy mężczyzny, siedziby jego intelektu i duszy.

Starożytni Egipcjanie bardzo mocno opierali się na symbolice, a nasza znajomość ich kultury została wyizolowana z ich przedstawień symboli. Nasz proces dedukcji jest daleki od doskonałości i możemy mieć pewność, że niektóre zawiłości ich przekonań zostały utracone w momencie tłumaczenia. Pomimo to jedno jest oczywiste: znali szyszynkę i wiedzieli, że ona jest kluczem do odkrywania świata duchowego. Dowodem na to może być umieszczenie jej w świętej geometrii i ich wiedza, że trzecie oko jest korytarzem do zewnętrznego kosmosu miejsca powstania człowieka.

Istnieją powody, aby podejrzewać, że kultura egipska jest znacznie starsza niż współczesna nauka jest to w stanie zaakceptować. Jest też pytanie czy to sami Egipcjanie odkryli rolę szyszynki czy tą wiedzę otrzymali od znacznie starszych i mądrzejszych kultur?