"Kiedy rząd jest zaangażowany w zasadę uciszania głosu opozycji, ma tylko jedną drogę do przebycia, a to jest w dół ścieżki coraz bardziej represyjnych środków, aż stanie się źródłem terroru dla wszystkich swoich obywateli i stworzy kraj, w którym każdy żyje w strachu". - Prezydent Harry S. Truman
Zmilitaryzowana policja. Oddziały biorące udział w zamieszkach. Sprzęt w kamuflażu. Czarne mundury. Opancerzone pojazdy. Masowe aresztowania. Gaz pieprzowy. Gaz łzawiący. Pałki. Przeszukania na pasach. Kamery monitorujące. Kamizelki kevlarowe. Drony. Zabójcza broń. Mniej śmiercionośne bronie używane ze śmiertelną siłą. Gumowe kule. Armatki wodne. Granaty ogłuszające. Aresztowania dziennikarzy. Taktyka kontroli tłumu. Taktyka zastraszania. Brutalność. Blokady.
To nie jest język wolności. To nawet nie jest język prawa i porządku.
To jest język siły.
W ten sposób rząd na wszystkich szczeblach - federalny, stanowy i lokalny - reaguje teraz na tych, którzy wypowiadają się przeciwko korupcji, niewłaściwemu postępowaniu i nadużyciom rządu.
Te przesadne, ciężkie lekcje rządzenia siłą stały się standardową procedurą operacyjną dla rządu, który komunikuje się ze swoimi obywatelami głównie za pomocą języka brutalności, zastraszania i strachu.
Nie wiedzieliśmy wtedy o tym, ale to, co wydarzyło się pięć lat temu w Charlottesville, Va., było przedsmakiem tego, co miało nadejść.
W tamtym czasie Charlottesville było w centrum narastającej walki o to, jak pogodzić prawo do swobodnego myślenia i mówienia, zwłaszcza o kontrowersyjnych ideach, z dążeniem do oczyszczenia środowiska ze wszystkiego - słów i obrazów - co mogłoby urazić. Ten strach przed obrazą skłonił Radę Miasta Charlottesville do pozbycia się pomnika konfederackiego generała Roberta E. Lee, który zdobił jeden z publicznych parków przez 82 lata.
W próbie błądzenia po stronie poprawności politycznej poprzez udobruchanie jednej grupy, przy jednoczesnym nałożeniu kagańca krytykom działań miasta, Charlottesville przyciągnęło niechcianą uwagę Ku Klux Klanu, neonazistów i prawicy altowej, z których wszyscy zjechali do małego miasteczka uniwersyteckiego z zamiarem skorzystania z ich prawa do bycia niezgadzającym się, do gromadzenia się i do protestowania, wynikającego z pierwszej poprawki.
Wtedy wszystko poszło jak z płatka.
Wystawione na próbę Charlottesville wcale nie poradziło sobie dobrze.
12 sierpnia 2017 r. urzędnicy państwowi wzięli to, co powinno być legalnym ćwiczeniem zasad konstytucyjnych (wolność słowa, zgromadzeń i protestów) i zamienili je w lekcję autorytaryzmu, manipulując walczącymi frakcjami i inżynierią wydarzeń w taki sposób, aby podsycić niepokoje, zablokować miasto i usprawiedliwić dalsze przejęcie władzy.
W dniu zaplanowanych protestów policja celowo stworzyła sytuację, w której dwa przeciwstawne obozy protestujących miały się ze sobą skonfrontować, napięcie miało sięgnąć zenitu, a sprawy miały przybrać gwałtowny obrót na tyle, by usprawiedliwić zgodę rządu na zamknięcie wszystkiego.
Pomimo faktu, że 1000 osób udzielających pierwszej pomocy (w tym 300 policjantów stanowych i członków Gwardii Narodowej) - z których wielu przygotowywało się do wiecu w centrum miasta od miesięcy - zostało wezwanych do obsługi wydarzenia, a policja w strojach bojowych otoczyła Emancipation Park z trzech stron, policja nie wykonała swoich zadań.
W rzeczywistości, jak donosi Washington Post, policja "zdawała się przyglądać, jak grupy biją się nawzajem kijami i uderzają tarczami... W pewnym momencie policja wycofała się, a następnie przyglądała się biciu, zanim w końcu wkroczyła, aby zakończyć swobodny ruch, dokonać aresztowań i zająć się rannymi".
"Police Stood By As Mayhem Mounted in Charlottesville", donosi ProPublica.
Niewiarygodne jest to, że kiedy pojawiły się pierwsze oznaki otwartej przemocy, szef policji rzekomo poinstruował swoich pracowników, aby "pozwolić im walczyć, to ułatwi stwierdzenie nielegalnego zgromadzenia".
W ten sposób policja, która miała stać na straży prawa i zapobiegać przemocy, nie zrobiła ani jednego, ani drugiego.
W istocie, 220-stronicowe pośmiertne sprawozdanie z protestów i reakcji rządu Charlottesville, sporządzone przez byłego prokuratora USA Timothy'ego J. Heaphy'ego, zawierało wniosek, że "miasto Charlottesville nie chroniło ani wolności słowa, ani bezpieczeństwa publicznego."
Innymi słowy, rząd nie zdołał podtrzymać swoich konstytucyjnych mandatów.
Policja nie wywiązała się ze swoich obowiązków jako funkcjonariusze sił pokojowych.
A obywatele nie byli w stanie zaufać ani policji, ani rządowi, że wykona swoje zadanie w zakresie poszanowania ich praw i zapewnienia im bezpieczeństwa.
Nie różni się to znacznie od tego, co dzieje się na obecnej scenie krajowej.
W istocie, jeśli poświęci się temu wystarczająco dużo uwagi, wyłania się pewien schemat.
Niezadowolenie społeczne prowadzi do niepokojów społecznych, które z kolei prowadzą do protestów i kontrprotestów. Napięcie rośnie, przemoc eskaluje, policja ustępuje, a do akcji wkraczają wojska federalne. W międzyczasie, pomimo protestów i oburzenia, nadużycia rządu nie ustają.
To wszystko jest częścią misternego planu architektów państwa policyjnego. Rząd chce mieć powód, żeby się rozprawić, zamknąć i wprowadzić swoje największe działa.
Chcą nas podzielić. Chcą, żebyśmy zwrócili się przeciwko sobie.
Chcą, abyśmy byli bezsilni wobec ich artylerii i sił zbrojnych.
Chcą, żebyśmy byli cisi, służalczy i ustępliwi.
Z pewnością nie chcą, abyśmy pamiętali, że mamy prawa, nie mówiąc już o próbach korzystania z tych praw w sposób pokojowy i zgodny z prawem, czy to protestując przeciwko politycznie poprawnym wysiłkom mającym na celu wybielenie przeszłości, kwestionując mandaty COVID-19, kwestionując wyniki wyborów, czy słuchając alternatywnych punktów widzenia - nawet tych spiskowych - aby wyrobić sobie własne zdanie na temat prawdziwej natury rządu.
I zdecydowanie nie chcą, abyśmy angażowali się w działania w ramach Pierwszej Poprawki, które kwestionują władzę rządu, ujawniają jego korupcję, demaskują jego kłamstwa i zachęcają obywateli do przeciwstawienia się wielu niesprawiedliwościom rządu.
Jak myślicie, dlaczego założyciel Wikileaks, Julian Assange, nadal siedzi w więzieniu za to, że odważył się ujawnić zbrodnie wojenne rządu USA, podczas gdy urzędnicy państwowi, którzy gwałcą, plądrują i zabijają, wychodzą z więzienia z niczym więcej niż tylko z klapsa na nadgarstku?
Tak to się zaczyna.
Szybko schodzimy po śliskim zboczu do autorytarnego społeczeństwa, w którym jedynymi opiniami, pomysłami i wypowiedziami są te, na które zezwala rząd i jego korporacyjne kohorty.
W następstwie zamieszek z 6 stycznia na Kapitolu, "terroryzm domowy" stał się nowym dzieckiem z plakatu dla rozszerzenia uprawnień rządu kosztem wolności obywatelskich.
Oczywiście, "krajowy terrorysta" to tylko najnowsza fraza, która ma być używana zamiennie z "antyrządem", "ekstremistą" i "terrorystą", aby opisać każdego, kto może znaleźć się gdzieś na bardzo szerokim spektrum poglądów, które można uznać za "niebezpieczne".
Ta jednostronna władza nakładania kagańca na wolność słowa stanowi o wiele większe zagrożenie niż jakikolwiek tak zwany prawicowy czy lewicowy ekstremista. Konsekwencje są tak daleko idące, że mogą uczynić prawie każdego Amerykanina ekstremistą w słowie, czynie, myśli lub przez skojarzenie.
Patrzcie i obserwujcie: wkrótce wszyscy staniemy się wrogami państwa.
Jak jasno stwierdzam w mojej książce Battlefield America: The War on the American People i w jej fikcyjnym odpowiedniku The Erik Blair Diaries, zawsze, gdy masz rząd, który działa w cieniu, mówi językiem siły i rządzi fiat, lepiej uważaj.
Więc jaka jest odpowiedź?
Na początek musimy pamiętać, że wszyscy mamy prawa i musimy z nich korzystać.
Przede wszystkim musimy chronić prawa ludzi do mówienia prawdy władzy, jakakolwiek by ona nie była. Albo "my, ludzie" wierzymy w wolność słowa, albo nie.
Pięćdziesiąt lat temu sędzia Sądu Najwyższego William O. Douglas zapytał:
"Od kiedy od nas, Amerykanów, oczekuje się, że będziemy kłaniać się uległym władzom i z respektem i szacunkiem mówić do tych, którzy nas reprezentują? Teoria konstytucyjna mówi, że my, ludzie, jesteśmy suwerenami, a urzędnicy państwowi i federalni tylko naszymi agentami. My, którzy mamy ostatnie słowo, możemy mówić łagodnie lub gniewnie. Możemy starać się rzucać wyzwania i denerwować, ponieważ nie musimy pozostawać potulni i spokojni... [Na poziomie konstytucyjnym mowa nie musi być środkiem uspokajającym; może być destrukcyjna... [Funkcją] wolnej wypowiedzi w naszym systemie rządowym jest zaproszenie do sporu. Może ona rzeczywiście najlepiej służyć swojemu wysokiemu celowi, gdy wywołuje stan niepokoju, tworzy niezadowolenie z warunków, jakie panują, a nawet pobudza ludzi do gniewu."
Innymi słowy, Konstytucja nie wymaga od Amerykanów, aby byli służalczy czy nawet cywilni wobec urzędników państwowych. Nie wymaga też posłuszeństwa (choć nalega na niestosowanie przemocy).
W jakiś sposób rząd przeoczył ten ważny element równania.
**By
**Source
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz