Ten miesiąc oznacza pięćdziesiąt lat od prezydenta Richarda Nixona zamknął "złote okno", który pozwolił zagranicznych rządów do wymiany dolarów amerykańskich na złoto. Akcja Nixona zerwała ostatnie połączenie między dolarem a złotem, przekształcając dolara w czystą walutę fiat.
Od czasu "szoku Nixona" z 1971 roku wartość dolara - i standard życia przeciętnego Amerykanina - stale spadała, podczas gdy nierówności w dochodach oraz rozmiar, zakres i koszty rządów rosły.
Od początku tego roku inflacja cenowa znacznie wzrosła i może być kontynuowana dalej, przekraczając skoki cen z lat 70. Zrozumiałe jest, że Republikanie próbują obwiniać prezydenta Joe Bidena za wzrost cen. Jednak główną przyczyną obecnej inflacji cenowej jest bezprecedensowa kreacja pieniądza, w którą zaangażowała się Rezerwa Federalna od czasu załamania rynku w 2008 roku. Nie oznacza to jednak, że Biden i większość amerykańskich polityków z obu partii nie ponoszą części odpowiedzialności za wzrost cen. Ich poparcie dla Fedu i masowe wydatki rządowe przyczyniają się do tego problemu.
Głównym sposobem, w jaki Fed pompuje pieniądze w gospodarkę, jest comiesięczny zakup papierów wartościowych zabezpieczonych hipoteką i papierami skarbowymi o wartości 120 miliardów dolarów. Nawet wielu keynesistowskich ekonomistów zgadza się, że rosnąca inflacja cenowa oznacza, że Fed powinien przestać pompować pieniądze w gospodarkę. Jednak w tym roku Fed prawdopodobnie co najwyżej nieznacznie ograniczy zakupy papierów skarbowych. Prawie na pewno utrzyma stopy procentowe na poziomie zbliżonym do zera.
Powodem, dla którego Fed nie wstrzyma lub znacząco nie ograniczy zakupów papierów skarbowych i nie pozwoli na wzrost stóp procentowych, jest fakt, że takie działanie spowodowałoby wzrost płatności z tytułu długu federalnego do poziomu niemożliwego do utrzymania. Nawet przy historycznie niskich stopach procentowych, płatności odsetkowe stanowią znaczącą część wydatków federalnych, a ostatnie sygnały wskazują, że rząd USA nie zamierza zacząć być oszczędny. Weźmy na przykład pod uwagę, że Kongres wydał sześć bilionów dolarów na "pomoc dla powodzi i stymulację gospodarki", a Senat przyjął bilionową ustawę o "tradycyjnej infrastrukturze" i budżetowy "zarys" ustawy o "ludzkiej infrastrukturze" o wartości 3,5 biliona dolarów.
Ustawa o "ludzkiej infrastrukturze" reprezentuje ekspansję rządu na wzór Wielkiego Społeczeństwa. Wśród jego inicjatyw znajdują się powszechne przedszkola, dwa "darmowe" lata nauki w college'u, zwiększona kontrola rządu nad opieką zdrowotną poprzez rozszerzenie Obamacare, Medicare i Medicaid oraz szereg nowych rządowych mandatów i wydatków mających na celu przekształcenie amerykańskiej gospodarki w celu walki ze "zmianami klimatycznymi".
Konieczność zdobycia poparcia "umiarkowanych" Demokratów będzie prawdopodobnie oznaczać, że ostateczny projekt ustawy o "ludzkiej infrastrukturze" będzie kosztował mniej niż 3,5 biliona dolarów. Jednak żaden Demokrata nie sprzeciwia się programom zawartym w ustawie; przeciwnicy chcą jedynie tańszych opłat za przejazd drogą do poddaństwa. Podczas gdy postępowcy prawdopodobnie zaakceptują obniżony poziom wydatków, aby ich lista życzeń stała się obowiązującym prawem, będą potem pracować nad zwiększeniem funduszy i rozszerzeniem programów. W miarę jak programy te będą się coraz bardziej zakorzeniały, nawet wielu "konserwatystów" będzie popierać zwiększenie ich finansowania.
Rozszerzenie rządu zwiększy presję na Fed, aby utrzymywał otwarty strumień pieniędzy. Doprowadzi to do poważnego kryzysu gospodarczego. Dobra wiadomość jest taka, że kryzys może oznaczać początek końca systemu monetarnego fiat i państwa opiekuńczo-wojennego, wraz z nadejściem nowej ery wolnych rynków, zdrowego pieniądza i ograniczonego rządu.
Copyright © 2021 by Instytut RonPaula. Zezwolenie na przedruk w całości lub w części jest chętnie udzielane, pod warunkiem podania pełnej informacji i linku na żywo.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz