To hiszpański filozof, poeta i powieściopisarz George Santayana (1863-1952) ostrzegał nas wszystkich:
„Ci, którzy nie pamiętają przeszłości, są skazani na jej powtórzenie”.
Obserwując rozwijającą się amerykańską propagację narracji w morzach Zatoki Perskiej w ciągu ostatnich kilku dni i tygodni, słowa te powinny głośno dzwonić w uszach każdego, kto ceni pokój i sprzeciwia się rzezi, zniszczeniu i przerażającej stracie życia dostarczonej przez wojnę. 

Jeśli przełkniesz amerykańską propagandę umieszczoną na pierwszych stronach gazet i dominujących biuletynach informacyjnych na każdym kanale informacyjnym Western TV, to naprawdę jesteś tak jasny jak ciemna noc. 

Rankiem w czwartek, 13 czerwca, dwa tankowce zostały rzekomo zaatakowane w Zatoce Omańskiej , tuż przy wybrzeżu Iranu. Rząd USA natychmiast obwinił Iran za ten incydent, nie podając żadnych dowodów. 

Statki znalazły się w drodze do Japonii dokładnie w tym samym czasie, w którym japoński premier Shinzo Abe był w Teheranie. Jako pierwszy japoński przywódca, który odwiedził Iran od czasu rewolucji 40 lat temu, Abe odbył historyczne spotkanie z ajatollahem Ali Chameneim, kiedy miało miejsce to zdarzenie. 

Co za wspaniały plan. Musiało upłynąć miesiące intensywnych przemyśleń i rozważań wśród najmądrzejszych ciasteczek na szczycie irańskiego rządu. 

Zabierzmy tego japońskiego gościa na przełomowe rozmowy na temat pokoju i handlu w regionie, a gdy tu jest, powinniśmy zaatakować dwa tankowce w drodze do jego kraju ... To genialne. To naprawdę przyniesie nam japońskie serca i pokaże światu, jak bardzo jesteśmy przywiązani do pokoju, którym naprawdę jesteśmy ... A kiedy on tu jest, zabierzemy go na koncert Elvisa Pressleya i przetransportujemy go po Teheranu na latającym dywanie. 

Sekretarz stanu USA Mike Pompeo i doradca ds. Bezpieczeństwa narodowego John Bolton przez wiele lat doskonalili swoje umiejętności w zakresie oszustw i kłamstw poświęconych promowaniu scenariuszy usprawiedliwiających wojny i interwencje wojskowe USA bez względu na prawdę i późniejsze ofiary śmiertelne. 

Bolton był tak silnym zwolennikiem wojny amerykańskiej w Wietnamie, że wspierał ją z daleka w bezpiecznych granicach Szkoły Prawa Yale. Był również przekonany, że Irak musi zostać zaatakowany, aby zniszczyć ich broń Masowego Zniszczenia, niezależnie od kosztu życia lub ilości rozlanej krwi. 

Pompeo i Bolton nieustannie kłamią o Wenezueli, Iranie i Układzie o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej w Korei Północnej, a teraz o incydentach tankowców w Zatoce Omańskiej. Są tak wiarygodne, jak Bill i Ben, Doniczkowi mężczyźni i ich kłamliwe zdolności sprawiają, że Pinokio szaleje z zazdrości. 

Ci, którzy mają nawet kęs materii mózgowej między uszami, mogą przejrzeć dwóch kanclerzy sprzedających wojny, jak sprzedawca używanych samochodów, które będą wozami samochodowymi z udoskonalonymi milami i łysymi oponami. 

Fakt, że otrzymują platformy medialne i przestrzeń do wypowiadania swoich przerażających fantazji, czyni z nich niebezpieczne osoby. Podążają one jednak tylko za zdeptaną amerykańską ścieżką wymyślania incydentów, aby usprawiedliwić wojny. 

Już w 1898 r. Rząd amerykański rozumiał formułę niezbędną do przygotowania gruntu pod wojskowe inwazje i wojny. Kuba stoczyła kilka wojen o niepodległość przeciwko hiszpańskim rządom kolonialnym, kiedy Ameryka wysłała pancernik USS Maine do Hawany pod pretekstem ochrony amerykańskiego konsula 24 stycznia 1898 r. 

Niecałe trzy tygodnie później Maine został zatopiony przez ogromną eksplozję 15 i 26 lutego jego załogi zginęło. 

Oburzenie przeciwko Hiszpanom nastąpiło pomimo tego, że dowódca statku nalegał na ostrożność przed wyciąganiem wniosków. Został zignorowany, a główne gazety obiegowe oznaczały hiszpańskich dzikusów i domagały się odwetu na krwiożerczych zwierzętach. Odhumanizowanie wrogów jest praktyką w USA, która jest dziś stosowana z zapałem. 

Właściciele gazet wysłali setki reporterów i fotografów na pokrycie widocznych ataków hiszpańskich. Po przyjeździe wielu było rozczarowanych. Frederick Remington napisał do Williama Randolpha Hearsta z The Journal :
„Nie ma wojny ... Prośba o odwołanie”.
Słynny kabel Hearsta odpowiedział:
„Proszę pozostać. Dostarczacie zdjęcia, dostarczę wojny ”.
Przez wiele tygodni The Journal poświęcał eksplozji ponad osiem stron dziennie (J. Buschini, Wojna hiszpańsko-amerykańska , Small Planet Communications, 2000). 

Przez nieustanne powtarzanie, krzyk o odwet wzrósł w ryk.
„W gazetach, na ulicach iw ... Kongresie. Hasło brzmiało: „ Pamiętaj o Maine! Do diabła z Hiszpanią! ” „(Buschini)
Z amerykańskim społeczeństwem i rządem bezpiecznie na pokładzie, USA wyruszyły na wojnę, rozpoczynając erę „dyplomacji kanonierki”. Antywojenne sentymenty zostały zagłuszone przez morze wołania o wojnę. 25 kwietnia 1898 r. Kongres USA wypowiedział wojnę Hiszpanii. Tysiące żołnierzy hiszpańskich zginęło. Wielokrotnie popełniano okrucieństwa wobec więźniów. 

W ciągu czterech miesięcy Stany Zjednoczone zastąpiły Hiszpanię jako potęgę kolonialną na Filipinach, w Guam i Puerto Rico oraz opracowały specjalny status dla Kuby. 

Rzecz w tym; Hiszpanie nie zatopili Maine . To było oszustwo stworzone, by usprawiedliwić wojnę . 

W 1975 r. Dochodzenie prowadzone przez admirała USA Hymana Rickovera wykazało, że nie ma żadnych dowodów na zewnętrzną eksplozję. Eksplozja była wewnętrzna, prawdopodobnie spowodowane wybuchem pyłu węglowego. Co dziwne, broń i materiały wybuchowe statku były przechowywane obok bunkra węglowego (Michael Rivero, dyktatura poprzez Deception , New Republic Forum, 24 grudnia 1999 r.). 

Wydarzenia i incydenty zostały podobnie wynalezione lub celowo wyprodukowane przez USA i ich sojuszników od 1898 r., Aby uzasadnić ich udział w wojnach lub inwazjach wojskowych. 

7 maja 1915 roku niemiecka łódź podwodna (U-Boot) zatopiła Lusitania , brytyjski statek pasażerski zabijający 1195, w tym 124 Amerykanów. 

Opinia publiczna nie została poinformowana, że ​​pasażerowie byli w rzeczywistości „ludzką tarczą” chroniącą sześć milionów sztuk amerykańskiej amunicji skierowanej do Wielkiej Brytanii (James Perloff, „Pearl Harbor”, The New American, Vol. 2, nr 30, 8 grudnia 1986 r.). 

Dla Niemiec statek był zagrożeniem. Dla Wielkiej Brytanii była to przynęta do zwabienia ataku. Winston Churchill był wówczas brytyjskim liderem Admiralicji. Dokumenty historyczne ujawniają fakt, że był gotów poświęcić życie ponad tysiąca cywilów, w tym 124 cywilów amerykańskich . 

Obliczył, prawie na pewno w zmowie z rządem Woodrowa Wilsona w Ameryce, że amunicja załadowana na statek pasażerski zmusi niemieckie okręty podwodne do ataku (Winston Churchill, cytowany przez Ralpha Raico, „Rethinking Churchill”, The Costs of War: America's Pyrric Victories , 1997). 

Szczegółowa znajomość obecności niemieckich U-Bootów na ścieżce, która ma być używana przez Lusitaniębył w rękach Churchilla i wywiadu morskiego. Bezbronne statki pasażerskie nie otrzymały żadnych ostrzeżeń. Nie zorganizowano eskorty morskiej. Podróżowała ze znacznie zmniejszoną prędkością. Ustawiono pułapkę, a niemiecki U-Boot zrobił to, czego się od niego oczekuje. Ta tragiczna śmierć dostarczyła uzasadnienia dla prezydenta Woodrowa Wilsona, aby zmobilizować amerykańskie zaangażowanie w pierwszej wojnie światowej (Harry V. Jaffa, „Zatopienie Lusitanii : Brutality, Bungling lub Betrayal?” The Churchill Center). 

Podobne cyniczne obliczenia, z bezmyślnym lekceważeniem utraty życia, odgrywały rolę w manewrach, aby stworzyć uzasadnienie zaangażowania USA w II wojnę światową. 

7 grudnia 1941 r. Japońskie bombowce zaatakowały US Pacific Fleet w Pearl Harbor na Hawajach, zabijając około 2460 osób. 

Prezydent USA Roosevelt i jego najbliżsi doradcy nie tylko wiedzieli o ataku z wyprzedzeniem i nie zapobiegli temu, faktycznie go sprowokowali . Lt. Arthur McCollum, szef biurku Far East US Navy o inteligencji, napisał szczegółowy plan osiem kroków w dniu 7 października 1940, który został zaprojektowany, aby sprowokować atak (Steve Fry „Autor: FDR wiedział atak nadchodzi”, Capital-Journal , 12 czerwca 2001). 

Po spotkaniu z FDR 16 października 1941 r. Sekretarz wojny Henry Stimson napisał:
„Mamy do czynienia z delikatną kwestią szermierki dyplomatycznej, aby mieć pewność, że Japonia wpadnie w błąd i uczyni pierwszy zły ruch - jawny ruch ”.
25 listopada, po kolejnym spotkaniu z FDR, Stimson napisał:
„Pytanie brzmiało: jak powinniśmy je manewrować [Japończycy] w pozycję strzelania pierwszym strzałem? ” (Henry Stimson, cytowany przez Roberta Stinnetta, Day of Deceit: The Truth about FDR i Pearl Harbor , 2000)
USA złamały japońskie kodeksy dyplomatyczne i wojskowe („Dokumenty MAGIC: streszczenia i transkrypcje tajnych komunikatów dyplomatycznych Japonii, 1938-1945”, GB 0099 KCLMA MF 388-401). 

Tajny raport Armii Amerykańskiej (październik 1944 r.) Pokazuje, że armia amerykańska znała „prawdopodobną dokładną godzinę i datę ataku” (Paul Proteus, „Część pierwsza: Pearl Harbor”, amerykańskie wojny Phoney ). 

29 listopada 1941 r. Sekretarz stanu ujawnił reporterowi, że czas ataku i miejsce były znane. Ta wiedza została opisana w New York Times (8 grudnia 1941 r.) (Michael Rivero, „Dyktatura przez oszustwo”, Forum Nowej Republiki, 24 grudnia 1999 r.). 

Wojna koreańska w 1950 r. Rozpoczęła się na skutek kłamstwa o niesprowokowanym ataku Korei Północnej na Koreę Południową, a ONZ została celowo oszukana przez rząd amerykański. 

Oficjalne zaangażowanie Ameryki w wojnę w Wietnamie było uzasadnione na podstawie innego kłamstwa, innego fikcyjnego incydentu. Oczywiście przez wiele miesięcy angażowali się potajemnie, dostarczając broń, szkolenia i siły specjalne, aby pomóc Wietnamowi Południowemu w walce z kontrolowaną przez komunistów północ kraju, ale 30 lipca 1964 r. Wywiad amerykański doniósł, że północnowietnamskie łodzie torpedowe uruchomiły niesprowokowane atak na amerykański niszczyciel, USS Maddox, w Zatoce Tonkińskiej w Wietnamie Północnym. 

To była kompletna fabrykacja. Boskie kłamstwo. Kłamstwo promowane w telewizji krajowej przez prezydenta Lyndona B. Johnsona. W ciągu dziewięciu lat wojny (8 marca 1965 r. - 29 marca 1973 r.) Zginęło aż 4 miliony osób, w tym 2 miliony cywilów.

W 1983 r. Ameryka najechała Grenadę na podstawie wcześniej zaplanowanego i zorganizowanego przez CIA zamachu stanu w kraju . Organizacja Państw Amerykańskich (OAS) „głęboko ubolewała” nad inwazją, a Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych zagłosowała przeciwko niej 11 do 1, ale Ameryka zignorowała protesty i kontynuowała ją bez względu na pretekst, który jej wywiad wojskowy już przygotował. 1989 inwazja Panamy

było uzasadnione domniemanym niesprowokowanym zabójstwem amerykańskiego żołnierza w punkcie kontrolnym w kraju. Szczegółowe dochodzenia, w tym relacje naocznych świadków, ujawniły prawdę, że żołnierze amerykańscy najpierw otworzyli ogień i zabili cywilów, w tym dziecko . Bez względu na prawdę, kłamstwo zostało użyte jako pretekst do usprawiedliwienia inwazji. 

Wszyscy znamy kłamstwa uzasadniające inwazję na Irak w 2003 roku.Przygotowano raporty wywiadowcze sugerujące obecność broni masowego rażenia. Inspektorzy broni, którzy obalili istnienie broni masowego rażenia przed inwazją, zostali wycofani i uciszeni. Ci, którzy się odezwali, byli podkopywani i wyrzucani. Na lud Iraku rozpętało się „szokujące” piekło i co najmniej milion ofiar zostało zniszczonych. Wszystko na podstawie kłamstwa, fałszywej flagi, wyprodukowanego uzasadnienia. 

Dziś Ameryka znów jest na tym. Ziarniste czarno-białe filmy oferowane jako „dowód” zaangażowania Iranu w ataki na tankowce zostały grzecznie odrzucone przez niektóre rządy jako „niejednoznaczne”, a przez inne kompletne bzdury. Widocznie pokazują irańskie siły gwardii rewolucyjnej przywiązujące miny do kadłuba jednego z tankowców. 

Ale Yutaka Katada,Kokuka Odważny tankowiec uderzony eksplozją uszkadzającą kadłub obalił amerykańską wersję wydarzeń w komentarzach do japońskich mediów, mówiąc, że załoga statku widziała latający obiekt przed wybuchem. 

Nikt o zdrowych zmysłach nie powinien zostać oszukany przez więcej amerykańskich kłamstw. Najmniej prawdopodobne, że zaangażuje się w ataki tankowców na Iran. Najbardziej prawdopodobne jest zaangażowanie USA, aby zapewnić pretekst do kolejnego ataku wojskowego lub inwazji na kraj, który odmawia podporządkowania linii Yankee i robi to, czego domaga się Waszyngton . Nie wierz w szum. Odrzuć kłamstwa i manewry rozgrzewające USA przeciwko Iranowi.