Personalny Wszechświat, jak w górze, tak i na dole
Na temat swastyk, powstało już tyle
szalonych kłamstw, powstających z ludzkiej niewiedzy i ze strachu, przed
odkryciem prawdy, że prawda pierwotna, jest dziś zbyt prosta, aby ją
zrozumieć, przyswoić i zatwierdzić, dla dobra swojego ciała i wnętrza.
Wśród symboli szamańskich (1), ważną role,
odgrywa podwójna swastyka, zwana wśród Lapończyków Sercem – Boga wojny –
Tursasa ( tursaansydän ) lub obracającym się młotem Thora (2).
U Lechitów, tak samo, jak u skandynawów,
symbol podwójnej swastyki, był związany z nadprzyrodzoną naturą burzy,
która jest alegorią funkcjonowania ludzkiego umysłu (3).
Symbol ten, jest na tyle tajemniczy, że
nie ma ustalonego (powszechnego) znaczenia, ponieważ jego znaczenie,
zostało wraz z biegiem czasu zdekonstruowane i celowo zagubione w
odmęcie alegorii.
Serce
Sercem ludzkiej galaktyki i całego
multiuniwersum jego wielowymiarowego istnienia (4), jest szyszynka (5),
(ja) cube (6), sześcian (7), poddawany okresowym wachaniom chemicznym
oraz przeskokom elektrycznym, doprowadzających człeka, do różnorakich
stanów emocjonalnych, przeradzających się w przeróżne akcje i reakcje
osobowe i społeczne.
Szamani (1), tworząc ideologie trzeciej
siły (8), rozdzielili tezę – kobiety, od antytezy – mężczyzny oraz
zniszczyli tryptyk rzeczywistości ( RaElIs (3)), odzielający szyszynkę
od męskiej i żeńskiej części mózgu, wytworzyło to w człowieku ideologie
boga wojny – egoizmu (36), który niszczy wewnętrzną i zewnętrzną
równowagę.
Człowiek, pochłonięty teatralną (13) rolą
swego życia, nie zauważa wpływu archontów na swoje ciało i umysł oraz
wpływu innych bytów (szamanów | alchemików …), pragnących zastąpić
archonty na ziemi (8/9).
Wielki wóz
Wielki Wóz, to jeden z najbardziej
rozpoznawalnych asteryzmów północnej półkuli nieba. Jest on złożony z
siedmiu najjaśniejszych gwiazd gwiazdozbioru Wielkiej Niedźwiedzicy.
Spójrz na symbol heksagramu z centralnym punktem lub pierwotnego symbolu Lechi, składającego się z siedmiu punktów (foto) …
W jego skład wchodzą : α UMa (Dubhe), β
UMa (Merak), γ UMa (Phecda), δ UMa (Megrez), tworzące kształt kojarzony z
wozem; a także : ε UMa (Alioth), ζ UMa (Mizar) oraz η UMa (Alkaid),
tworzące trójgwiezdny dyszel wozu. Gwiazdy z czworoboku Wielkiego Wozu,
to tułów niedźwiedzicy, dyszel natomiast tworzy jej ogon.
Asteryzm
Asteryzm, to układ gwiazd (archontów (9)),
tworzący na sferze niebieskiej pewien widoczny wzór. Jednakże nie
zaliczany do któregokolwiek z oficjalnych gwiazdozbiorów. Asteryzm to
części jednego gwiazdozbioru oficjalnego lub sąsiadujących ze sobą.
Gwiazdy tworzące asteryzm zwykle nie są ze sobą w żaden sposób fizyczne
powiązane, a ich pozorna bliskość, jest jedynie wynikiem rzutowania na
sferę niebieską z punktu odniesienia obserwatora na Ziemi (lub innego
punktu odniesienia).
Nie powiązane z sobą gwiazdy – archonty, okresowo wpływają na archonta ziemi i wielowymiarowy byt człowieka (14).
Powszechnie rozpoznawanym, nawet przez
laików, asteryzmem jest Wielki Wóz, często błędnie identyfikowany z
konstelacją Wielkiej Niedźwiedzicy (Ursa Major), której w rzeczywistości
jest częścią.
Inne znane asteryzmy wpływające na ludzkie
cislo i umysł, to Pas Oriona – część konstelacji Oriona, Miecz Oriona,
Trójkąt letni – tworzą go gwiazdy trzech konstelacji, Trójkąt zimowy,
Sześciokąt zimowy, Diament Panny, Wielki Kwadrat Pegaza, Wieszak,
Kaskada Kemble’a, Messier 73 …
Symbol 7 Gwiazd – Saptarsi
Siedem gwiazd, kojarzonych jest z
Saptarszi (sanskryt सप्तर्षि , trl. saptaṛṣi), czyli grupą siedmiu
(sapta) wedyjskich wieszczów i mędrców (ryszi), popularnych również w
hinduizmie powedyjskim. W każdej epoce istnienia świata (judze),
istnieje siedmiu głównych, wielkich mędrców, zwanych gotraprawartakas,
czyli protoplastami gotr (bramińskich klanów).
Jest to alegoryczne przeniesienie
ideologii archontów (9) na ludzką hierarchię demiurgów i wyzysk
człowieka, przez człowieka (10).
Demiurgowie rządzący społeczeństwem memetycznym (15)
Początkowo w Rygwedzie i Atharwawedzie
pojmowani byli jako demiurgiczne jestestwa, personifikujące kosmiczne
energie stwórcze, a przy w tym jako byty astralne. Grupa tych siedmiu
wieszczów składając pierwszą ofiarę z pierwszej i jedynej ówcześnie
istoty bytu, jest autorami lub przynajmniej sprawcami wielorakości
kosmosu.
Demiurdzy – kreujący z siebie ideologie
trzeciej siły (8) – dzielą spójność bytów na użyteczną tezę i antytezę,
co tworzy ideologie utylitaryzmu (16).
Odebranie moralności personalnej (11)
Gdy rozważa się ich pracę – ustanowienia
siedmiu granic moralnych (zabierających moralność personalną (11)), są
porównywalni do siedmiu Aditjów (którym przypisuje się również funkcję
„wiązania” istot). Później, w toku rozwoju myśli upaniszadowej,
saptariszi utożsamiani są z funkcjami odczuwania na poziomie jaźni
istoty ludzkiej. W takim ich rozumieniu krępują uniwersalność atmana
(szamana (1)) w istnieniu jednostkowym i determinują indywiduację.
Proces indywiduacji (łac. individuum –
jednostka, coś niepodzielnego), to sztuczny rozwój psychiczny, tworzący
za pomocą edukacji lustrzanej (17), zbiorową jaźń społeczeństwa
mimetycznego (15).
( Taka jaźń – odrzuca ośmieszoną
odpowiedzialność, zdając się na ideologie pana i reprezentanta. Owa
jaźń, została pozbawiona wiedzy o prawie naturalnym, istocie wolności,
czy relacji człowieka ze wszechświatem, ponieważ człowiek został
wykastrowany z auto-wiedzy i skazany na edukację lustrzaną i schemat
pośrednictwa licencyjnego (37), który odrzuca zagłębianie się w
astrologię, astronomię, medycynę, ziołolecznictwo, czy cymantykę (38) … )
Wpływ planet na życie
Starożytne ujęcie mówi, iż siedmiu mędrców
utożsamiano z siedmioma głównymi planetami (graha) indyjskiej
astronomii. Astrologia indyjska określała ich jako wpływających na
ludzkie życie.
W innych interpretacjach pierwszych
siedmiu mędrców, miało utworzyć siedem gwiazd Wielkiej Niedźwiedzicy,
gdzie Angiras to najjaśniejsza z nich – Alioth.
Tradycja jogi pierwotnej – naucza, iż saptariszi zamieszkują w ciele człowieka (czakry (12)).
Bryhadaranjakopaniszad ujmuje natomiast problem wprost: dana część ciała, to konkretny ryszi:
Gotama – ucho, Bharadwadźa – ucho, Wiśwamitra – oko, Dźamadagni – oko, Wasisztha – nozdrze, Kaśjapa – nozdrze, Atri – język.
Wedyzm (Wiedza)
Odmienne ujęcie mówi o identyczności
siedmiu mitycznych wieszczów z sześcioma indrijami – psychicznymi
narządami, czy mocami ciała ludzkiego, oraz widją (wiedzą), jako siódmą
mocą (patrz na heksagram lub 7 punktów Lechickich).
Źródła puraniczne twierdzą, iż pochodzenie
konkretnych ryszich z grupy saptariszich, wywieść należy z konkretnych
energii wewnętrznych hinduistycznego boga stwórcy – Brahmy. Energie
takie, noszą ogólną nazwę prana ( pran, jest dziesięć podstawowych
rodzajów, jeden z nich zwie się identycznie, jak termin dla całej ich
grupy czyli też prana). W ujęciu pranicznym, pochodzenie wieszczów jest
następujące:
Daksza – powstał z prany Brahmy
Pulastja – powstał z udany Brahmy
Pulaha – powstał z wjany Brahmy
Wasisztha – powstał z samany Brahmy
Kratu – powstał z apany Brahmy.
Koncepcja wywodząca się z wedyzmu
utrzymuje, iż każdemu cyklowi istnienia wszechświata (manwantara),
właściwe jest panowanie grup siedmiu wieszczów o odmiennym składzie ale
nieprzerwanie określanych jako saptariszi. W takim ujęciu mówi się o
grupie saptariszich konkretnej manwantary. Poniżej zaprezentowano spis
przykładowych manwantar tradycyjnej indyjskiej miary czasu, wraz z
listami odpowiadających im siedmiu wieszczów.
Swajambhuwa manwantara: Mahabharata i
Śiwapurana wymienia imiona takie jak: Marići, Angiras, Pulastja, Pulaha,
Kratu, Atri i Wasisztha.
Śatapathabrahmana wymienia się inny zestaw imion: Gotama, Bhradwadźa, Wiśwamitra, Dźanmadagni, Wasisztha, Kaśjapa i Atri.
Swarocisza manwantara: Urdźa, Aurwa, Arwa
Stamba, Wanastamba Prana, Drona Dattoli (18), Dattori, Dattari,
Dambholi, Datta, Danta Ryszabha, Wryszabha, Bryhaspati Niśćala, Niśćara,
Niśćaja, Ćjawana, Timira Arwariwat, Arwawirat, Urwariwat, Dhawat,
Kaśjapa
Rajwata manwantara: Hiranjaroma,
Hiranjaloma Wedaśri, Wedaśriras, Dewaśri, Wiśwaśri, Saptaśwa Urdhwabahu,
Subahu Wedabahu, Dewabahu, Wadawada, Aindrabahu Sudhaman, Jadudhra,
Jadurnaman, Somapa, Satjanama, Subahu Pardźanja Satjanetra, Mahamuni,
Muni, Wasisztha, Dźaja Swadharma
Brahmasawarni manwantara: Hawiszmat
Sukryti, Sukirti, Sukriti, Prakryti Apomurti, Ajomurti, Ajamukti,
Dźajamurti Apawa, Awjaja, Aśwatthaman, Satjaketu, Wasisztha Apratima,
Pratipa, Pramati, Prajati, Apratimaudźas Nabhaga, Labhaga, Bhamara
Abhimanju, surabha, Satja, Nadasatja, Ananasa …
Tak, tak, każde wymienione tutaj imię
alegoryczne, zniekształcone poprzez regionalne naleciałości, pochodzi z
języka lechickiego, czyli obiecadła (23).
SaptaRishi
Tak więc, przez cztery pory roku
SaptaRishi, maluje swastykę na niebie. Swastyka, wykonuje pełen obrót
(360 stopni) wokół gwiazdy północnej.
Obrazuje to okresowy wpływ siedmiu gwiazd,
na obie części naszego mózgu i szyszynki (26). Cztery razy dziennie,
zmienia się nasz nastrój, w ciągu roku (jesień, zima, wiosna, lato),
wpadamy w cztery różne stadia emocjonalne, zależne od archontów (27) …
lub ziemskich archontów, za pomocą manipulacji i psychologii (39).
Jeśli jesteś cierpliwy, możesz dzień po
dniu, godzina, po godzinie, obserwować drogę wielkiego wozu, tworzącego
znak swastyki na niebie.
Riszi orędownik prawa zwierząt i prawa naturalnego (19)
Ryszi (sanskryt ऋषि, trl. ṛṣi, ang.
rishi), to szamański (fetyszowy) tytuł hinduistyczny. W okresie wedyzmu
przynależał się kapłanom – autorom ideologicznych hymnów wedyjskich i
niektórym bogom (ciałom niebieskim, np. Agniemu).
Natomiast w okresie Brahmanów i Upaniszad,
ryszi postrzegani byli jako klasa istot wyraźnie odrębna od bogów
(dewa), przodków (pitry), ludzi i zwierząt. Ich liczebność nie jest
ściśle określona, niektóre źródła podają listę nawet 48 tysięcy imion
ryszich. Wyższy stopień w mądrości określany jest tytułem maharszi.
Natchniony wieszcz – kobieta, to ryszika (sanskryt trl. ṛṣikā).
Ryszi – szaman i filozof
Tytułem ryszi, określa się też założycieli klasycznych indyjskich szkół filozoficznych (darśana).
To właśnie te szkoły, wykreowały podział prawa przypisanego danym kastom społecznym.
Stąd też elity i najemnicy elit posługują
się prawem naturalnym, a plebs, jest rozliczany wedle schematu prawa
zwierząt (19), czy też prawa morskiego (20).
Termin ryszi pochodzi z sanskrytu.
Wywodzony jest od rdzenia ṛṣ. Pierwiastek ten objaśniany jest poprzez
pośrednictwo języka angielskiego, jako: to go, to move to flow, to move
near by flowing movement oraz knowledge.
Widzę Ruch
Znaczenie „ruch” odnosi się do aktu ze
strony boskiej, by przyjść do rysziego i objawić mu w pojedynczym
widzeniu (świadomy sen (28) całą treść hymnu.
Termin ṛṣi wywodzi się od pierwiastka dṛś –
widzieć. Istnieją też przesłanki aby wiązać termin „ryszi” z sanskr.
rksa – „niedźwiedź”, pierwszych siedmiu saptarszich utworzyło siedem
gwiazd w Wielkiej Niedźwiedzicy, np. Angiras odpowiada gwieździe Alioth.
Pomimo, że ludzie widzą ruch ciał
niebieskich na nieboskłonie, nie potrafią skojarzyć ich kroków z własnym
zachowaniem. Dekonstrukcja alegorii, doprowadziła człowieka do
ciemności i zakłamania własnego życia.
Człowiek został napiętnowani symbolami, których negatywne przesłanie wyparło wiele symboli kreujących samoświadomość (29).
Szaleństwo archontów (30)
Człowiek pod wpływem archontów, przez
jednoczesnym braku samostanowienia i samoograniczenia, poddaje się
egoistycznymu szaleństwu, ten spektakl, przekształca życie człowieka w
teatr (13), napędzany natchnionym szałem, co nazywamy sztuką (także
królewską, polityczną) lub artyzmem (także religijnym).
Dzięki temu, szamani (1) promują
użytecznych idiotów : mentorów (25), wieszczy, mitycznych wieszczy,
poetów, śpiewaków, kapłanów, polityków, natchnionych ascetów,
wizjonerów, natchnionych mędrców, jasnowidzów, proroków, ostrowidzów,
czy bogów – archontów …
Ryszich, można podzielić na trzy kategorie: brahmarszi, radźarszi, dewarszi.
Szerszy podział obejmuje następujące
rodzaje ryszich: brahmarszi, dewarszi, wiprarszi, paramarszi, maharszi,
radźarszi, śrutarszi, dźanarszi, taparszi, satjarszi, kandarszi,
kandarszi,
nagarszi.
Natchniony mędrzec kobieta, nazywana jest
ryszika (sanskryt ṛṣikā). Rygweda wymienia 27 takich wieszczek.
Podzielone są tradycyjnie na trzy podgrupy: Ghosza, Godha, Wiśwawara,
Apala, Upaniszat, Niszat, Brahmadźajadźuha, Agastjaswasa, Aditi Indrani,
Indramata, Sarama, Romasa, Urwasi, Lopamudra, Nadjah, Jami, Śaśwati
Śrih, Laksza, Sarpardźani, Wak, Śraddha, Medha, Dakszina, Ratri,
Surjasawitri.
Warto poczytać, kim, a raczej czym, są kapłani i kapłanki (31) …
Mityzm i utopia dnia codziennego
Ryszi, to postacie mitologiczne, które
pojawiają się w najstarszych dziełach wedyzmu. Obok wiprów, kawich i
dźaritarów, wskazuje się ich jako istoty ludzkie – szamanów – autorów
hymnów zebranych w Wedach oraz późniejszych śastr i sutr
hinduistycznych.
Bywają też postrzegani jako istoty
nadludzkie, obdarzone cudownymi mocami wibhuti, które wykorzystywać
mieli w procesach kreacji wszechświata (np. siedmiu saptarszich) i
uzdrawianiu ludzi. Mitologia indyjska, uznaje ich za patronów wielu
różnych dziedzin i umiejętności.
Szczegółowym analizom poddawano procedury
prowadzące tych szamańskich wieszczów do pozyskiwania treści hymnów
zamieszczonych w Rygwedzie:
ṛṣ – pierwiastek sanskryckiego słowa
ryszi, sugeruje możliwość przybywania bóstw archontów do wieszczów. Jest
to świadome wykorzystywanie archontów dla swoich celów pozytywnych lub
negatywnych, np. Wprowadzanie ludzi w określone stany emocjonalne (1) …
soma – znane są hymny, mówiące o napoju z
roślin halucynogennych, które wysoko cenili bohaterowie i autorzy
hymnów, ponieważ za ich pomocą szamani, wprowadzali całe społeczności w
trans, prowadzący do wiary w wypowiadane przez szamana słowa rytualne
(1)
manīṣā – zdolność myślenia wzmiankowana w
hymnach – jest określana, jako otrzymywana od bogów wieszcza moc tych
poetów, tworzy ideologie niszczące wolność i równość innych osób (1)
tapas – wieszczowie w poznawczej
aktywności skierowanej do swojego wnętrza, używając zdolności myślenia
manīṣā, w procesie utożsamienia, szukali w sercach obrazów
rzeczywistości, które wyrażali następnie treścią hymnów. Schemat ten
jest sposobem kreowania zewnętrznych ideologii, do który przysposobiało
się całe społeczności (1)
Dharma
Dharma (skt. धर्म; pali Dhamma धम्म; chiń.
法, pinyin fǎ; kor. pŏp 법, talma; jap. 法 hō lub ダルマ daruma; wiet. pháp,
đạt-ma; tyb. ལྷ་ཆོས།, Wylie lha chos), to wieloznaczny termin,
występujący w religiach dharmicznych, np. w buddyzmie i hinduizmie.
Hinduizm
W klasycznych tekstach braminizmu słowo to
oznaczało zespół podstawowych praw karmicznych, decydujących o
wszelkich zdarzeniach, mających miejsce w życiu człowieka, jak i rodzaj
tajemnej wiedzy na temat tych praw, dostępnych wyłącznie ryszim.
Szamani (1) od początku pragnęli zatrzymać
wiedzę dla siebie, aby wyeliminować z życia prawo naturalne (19), a
także, aby pozbawić człowieczeństwo wszelakiej odpowiedzialności (15) za
swój byt.
Nie ważne z jakim wyznaniem, czy ustrojem
mamy do czynienia – prawa wobec szamanów, pozostają zawsze takie same i
wychodzą z założenia, że człowiek, jako podstawowa forma kapitału (32),
ma utrzymywać żerujące (10) na nim władze, które strzegą reguł kontroli
człowieka nad człowiekiem.
We współczesnym hinduizmie dharma, to
jednocześnie nazwa podstawowych zasad etycznych, jakimi powinien
kierować się każdy wyznawca – obejmujących obowiązek pracy, założenia
rodziny, spłodzenia i wychowania dzieci oraz na starość próby
osiągnięcia wyzwolenia. Dharma jako powinność to wypełnianie obowiązków
społecznych i religijnych wobec ziemskich archontów, tak jak ma to
miejsce w chrześcijaństwie (24) i innych religiach oraz ustrojach …
Utrzymywać Władze
Słowo dharma, pochodzi od źródłosłowu dhr –
nosić, utrzymać, podtrzymywać, podpierać (por. polskie dzierżyć,
greckie thronos). Często w piśmiennictwie rozróżnia się znaczenia pisząc
ten wyraz wielką literą jeśli chodzi o naukę Buddy, prawdę czy
ostateczną rzeczywistość.
Dekonstrukcja doprowadziła do przenikania
się użytecznych w danej chwili dla szamanów – znaczeń. Każde z tych
znaczeń prowadzi to utrzymania reguł władzy elit nad plebsem.
I na ten przykład – dharma, to :
Prawo powszechne, ostateczna rzeczywistość,
Doktryna buddyjska, nauki Buddy, Prawda, Zjawiska, Rzeczy, elementy, atomy, forma utrzymania, podtrzymania rodu …
W praktyce, czasem trudno zorientować się,
jak należy interpretować pojęcie dharmy, gdy natrafimy na nie w
tekstach szamańskich (1). Można założyć, że np. sthavirowie będą używać
go raczej w znaczeniu moralnym, natomiast mahajaniści w znaczeniu raczej
ontologicznym. Sthavirowie będą się raczej trzeźwo trzymać literalnego,
faktycznego znaczenia, a mahajaniści bardziej egzaltowanego i
religijnego. Np. termin dharmadhātu (element dharm/dharmy) dla sthavirów
oznacza siedemnasty z osiemnastu elementów (czyli tzw. przedmioty
umysłu).
Jednak czasami, rozumieją ten termin jako
dharmiczną prawdę (np. Tathāgata jest wszechwiedzący, ponieważ osiągnął i
wszedł do dharmadhātu). Mahāsanghikowie i mahajaniści rozumieją
zazwyczaj dharmadhātu jako absolutną Dharmę, która jest dodatkowym
czynnikiem dla wszystkich kontyngentnych (zależnych) składników naszego
doświadczenia. Element Dharmy staje się jednym z synonimów Absolutu.
Trzeba tu zauważyć, że jego znaczenie nie jest epistemologiczne, ale
czysto religijne.
( I tutaj dochodzimy kolejny raz do Absolutyzmu politycznego (21) :
Absolutyzmu politycznego, czyli pogląd z
dziedziny myśli politycznej (i świata zwierząt), według której jest
dobrze uzasadnione, by władza przysługująca jednemu człowiekowi lub
grupie ludzi sprawujących ją w państwie, przysługiwała im bez
ograniczeń, przy czym ma się na myśli ograniczenia prawne, a czasem
nawet moralne, co łamie i ukrywa prawo naturalne, a także niszczy czas,
ład, prawo, moralność i niepodległość personalną, każdej jednostki,
która przez strach i łaknienie fetyszy – oddawała odpowiedzialność za
swoje życie
Władzę absolutną, można sprawować w ramach
rozmaitych ustrojów i nie jest ona ograniczona tylko do monarchii
absolutnej. Absolutyzm władzy polega nie tyle na formalnej stronie
ustroju, lecz na tym, kto w rzeczywistości sprawuje władzę (szamani) i
czy osoba lub grupa ją sprawująca, jest ograniczona prawnie (niewolnicy i
najemnicy), np. przez prawo zwierząt, konstytucję, czy też stoi
całkowicie ponad prawem (szamani).
Wszystko to, podszyte jest formami
manipulacji opartej na walce tezy z antytezą, czyli dialektyce
heglowskiej (dialektyka pana i niewolnika). )
Przestrzeń, nirwana i niepowstawanie skutków, przy braku przyczyn
Wczesne szkoły buddyjskie, theravada i mahajana różnie pochodzą do problemu dharm.
Wczesne szkoły buddyjskie i theravada
sarvastivadin-vaibhasika (utrzymujący, że
wszystko istnieje, a więc świat zewnętrzny, jest poznawalny wprost).
Istnieje 75 dharm, z których 72, są dharmami kontyngentnymi
(uwarunkowanymi), przyczynowo uzależnionymi (sans. samskṛta),
podlegającymi stawaniu się.
Istnieją one przez bardzo krótki czas, powstając i zanikając w nieustającym strumieniu.
Pozostałe trzy dharmy są niekontyngentne
(nieuwarunkowane), przyczynowo nieuzależnione (asamskṛta) i są nimi:
przestrzeń (akasa), nirwana oraz ‚niepowstawanie skutków przy braku
przyczyn’.
Jak możemy to zrozumieć ?
Otóż w przestrzeni prywatnego życia (33),
możemy dość do nirwany – błogostanu, czyli jedności rzeczywistości,
powstałej na skutek zjednoczenia męskiej, żeńskiej części mózgu i
szyszynki tylko wtedy, gdy nasze życie, nie będzie wnosiło przyczyn –
tworzących skutki.
Szamani (1), ułatwili sobie to zadanie, za
pomocą powołania do życia ideologii – cywilizacji hierarchicznej, w
której najemnicy oraz niewolnicy, tworzą przyczyny i skutki karmiczne
(22), podczas gdy szamani, są wolni od karmy negatywnej.
Świat zewnętrzny
Każda dharma, a jest ich 43, istnieje
tylko w teraźniejszości i nie będzie istnieć w przyszłości, tak jak nie
istniała w przeszłości (a co utrzymują sarvastavadinowie).
Dharmy manifestują się działaniem,
momentem dynamicznym. Cała rzeczywistość empiryczna, to potok
momentalnych rozbłysków energii (dharm – przeskok elektryczny między
neuronami). W swoim podstawowym dziele Abhidharmakośa Wasubandhu
przyjmuje to samo stanowisko.
Kiedy człowiek jest świadomy samego siebie
i ruchów archontów w przestrzeni i czasie, może doprowadzić, do
wstrzymania jakiegokolwiek działania. Niestety w dzisiejszym świecie –
ziemskie archonty, prowokują człowieka do emocji i ruchów, prowadzących
do karmy negatywnej (22).
Świat zewnętrzny, może być tylko
wydedukowany, za pomocą edukacji lustrzanej (17), która nie uczy nas
niczego dobrego i wartościowego, lecz użytecznych procesów, nie
przedkładających się na nasz dobrostan personalny.
Theravada, czyli nauki starszych
Uznają one 82 dharmy, które są realne w
czasie teraźniejszym, jednak ta teraźniejszość, jest rozkładana na trzy
fazy: powstawanie, trwanie i zanik.
Dharmy te są podzielone na 3 grupy:
1. Składniki fizyczne: 28 dharm [4 wielkie
elementy (ziemia, woda, ogień, powietrze, oraz ruchliwość,
elastyczność, ciągliwość itd.).
2. Składniki umysłowe: 52 dharmy [25
moralnie dobrych (brak żądzy, brak nienawiści, brak ułudy, wiara, uwaga,
współczucie itd.), 14 moralnie złych (złe poglądy, żądza itd), 13
moralnie obojętnych, które osiągają moralne ‚zabarwienie’ zależne od
tych dharm, z którymi się łączą.
3. Świadomość – ostatni uwarunkowany
element, tak jak wszystkie uwarunkowane dharmy powstaje, istnieje przez
ułamek sekundy i zanika, aby być zastąpionym przez inny składnik/element
tego samego typu
Skomplikowane ? Być może wcale tak nie jest …
Jeśli zdarz sobie sprawę, że życie to
wielowymiarowe doświadczenie altruistyczne, to powstanie, trwanie i
zanik, są zależne od danego wymiaru, czasu i przestrzeni … Tylko
świadoma spójność powstania, trwania i zaniku, we wszystkich elementach
bytowania, pozwoli osiągnąć nam ewolucje duchową i stan ascendentny.
Jeszcze prościej ? Każda wątpliwość musi
być rozwiązana przez nasze wnętrze, ponieważ zewnętrzne ideologie tylko
powstają oraz trwają i nigdy nie zanikają (zaspokajając naszą ciekawość)
ewoluując do formy czystego absurdu ….
Szkoła środkowej drogi, czy trzecia siła ( 7b/8)
Szamani kierują się doktrynami szkoły mahajany madhjamaka – szkoła środkowej drogi – klinu (8).
Wszystko, co ma istnienie relatywne,
względne (w odniesieniu do innych rzeczy), w rzeczywistości nie
istnieje, np. pojęcie syn ma sens tylko w odniesieniu do pojęcia ojciec i
odwrotnie.
Skoro zachodzi taka współzależność, żadne
pojęcie i żadna rzecz, nie są same w sobie, same przez się, a przez to
są puste (sans. śunya), nierealne, niemające własnej tożsamości.
Oto teatr fasad i fetyszy, które nie
istnieją, ponieważ są tylko nazwami, do których wytworzono sztuczne
formy, mające na celu wykreowani iluzji użytecznej przewagi.
Nierealne są kompleksy dharm i same
dharmy, nierealne są pojęcia zarówno ja, jak i nie ja, nierealny jest
świat zewnętrzny i nie ma w ogóle żadnej osoby.
Wszystko jest bowiem korelatywne. W takim
ujęciu pratityasamutpada (współzależne powstawanie) – fundamentalna
doktryna buddyzmu – wyraża pustkę, nieposiadanie własnej natury, brak
samoistnego bytu i nierealność pojęć i rzeczy.
Oznacza to, że człowiek jako taki, jest
stworzony przez demiurga jako mem – avatar (15), posiadający liczne
fetysze i fasady, określające jego utopijną rzeczywistość, z którą nigdy
nie zgodzi się nasza dusza.
To, co nazywamy pustką, jest współzależnym powstawaniem – rodzimy się jako wolność, a umieramy jako produkt demiurga.
Macierz
Śunya, nie jest ani matematyczną próżnią,
ani niebytem. Madhyamikowie są relatywistami i dowodzą niemożliwości
racjonalnej metafizyki zaklętej w politykę i religie.
Jeśli nie ma bytu, nie ma też niebytu. To,
co istnieje, nie jest ani realne, ani nierealne. Jest po prostu puste,
czyli nie posiada żadnego oznaczenia.
W wyniku dalszego rozwoju tej doktryny przyjęto w końcu tezę, że to, co realne – jest absolutem.
I znów wracamy do absolutyzmu politycznego
(21), zdziwieni ? Człowiek poprzez wlany weń niestabilny i wybuchowy
egoizm, staje się w końcu pustym tworem – wypełnianym przez szamanów –
zewnętrznymi ideologiami, nadającymi wydmuszce sens istnienia …
( Absolutyzmu politycznego, czyli pogląd z
dziedziny myśli politycznej (i świata zwierząt), według której jest
dobrze uzasadnione, by władza przysługująca jednemu człowiekowi lub
grupie ludzi sprawujących ją w państwie, przysługiwała im bez
ograniczeń, przy czym ma się na myśli ograniczenia prawne, a czasem
nawet moralne, co łamie i ukrywa prawo naturalne, a także niszczy czas,
ład, prawo, moralność i niepodległość personalną, każdej jednostki,
która przez strach i łaknienie fetyszy – oddawała odpowiedzialność za
swoje życie
Władzę absolutną, można sprawować w ramach
rozmaitych ustrojów i nie jest ona ograniczona tylko do monarchii
absolutnej. Absolutyzm władzy polega nie tyle na formalnej stronie
ustroju, lecz na tym, kto w rzeczywistości sprawuje władzę (szamani) i
czy osoba lub grupa ją sprawująca, jest ograniczona prawnie (niewolnicy i
najemnicy), np. przez prawo zwierząt, konstytucję, czy też stoi
całkowicie ponad prawem (szamani).
Wszystko to, podszyte jest formami
manipulacji opartej na walce tezy z antytezą, czyli dialektyce
heglowskiej (dialektyka pana i niewolnika). )
Yogacara
Yogacara, to szkoła negująca poznawczy
dualizm przedmiotowo-podmiotowy. Rozszerzyła katalog dharm do 100, z
czego sześć jest nieuwarunkowanych. Szkoła uznawała że zarówno
świadomość jak i przedmiot jej poznania z absolutnego punktu widzenia
nie istnieją.
Prawdziwe poznanie dopuszcza jedynie
postrzeganie rzeczywistości, w jej radykalnie dynamicznym charakterze, w
którym nie ma miejsca na urzeczowienia typu podmiot i przedmiot.
Fikcja, zależność i doskonałość
Filozofia Wasubandhu i Asangi, była próbą
pogodzenia krytycznego pluralizmu hinajanistycznej teorii dharm z
mahajanistycznym monizmem. W myśl tego ujęcia, rzeczywistość można
opisywać na trzy sposoby, i stąd wziął się termin trzy natury: fikcyjny,
zależny i doskonały.
Oznacza to, że otaczający nas świat, jest
całkowicie fikcyjny, zależny i doskonały, jeśli będziemy jego jedynymi
kreatorami i zwolennikami.
Późniejsi spadkobiercy tej tradycji filozoficznej coraz bardziej zmierzali w kierunku stanowiska idealizmu ontologicznego.
W buddyzmie, Dharma ma podobne do
pierwotnego, braministycznego znaczenie. Jest to więc zespół
podstawowych praw przyczyny i skutku, istniejący obiektywnie,
niezależnie od ludzkiej woli, który można sobie w całej pełni uświadomić
dopiero w wyniku oświecenia, ale który jest w uproszczonej wersji
dostępny każdemu człowiekowi w formie nauki Buddy, która jest niczym
innym, jak tylko klarownym wyłożeniem Dharmy.
Jeśli pozbawimy człowieka
odpowiedzialności, wybór zaczyna kreować ideologie memetycznej wolnej
woli. Żyjący w świecie zamroczenia i łaknienia, człowiek nigdy, nie
osiągnie oświecenia.
Kreacja użyteczności i podporządkowania
Jakkolwiek Dharma, zarówno w hinduizmie
jak i buddyzmie, jest rozumiana przede wszystkim jako podstawowe prawa
rządzące światem, słowo to stosuje się także do sytuacji jednostkowych.
W tym rozumieniu Dharma, to właściwe
postępowanie, które jest zgodne z poprawnością polityczną, zwaną
porządkiem całego świata w danym momencie, np.: Dharmą dla ojca jest
dobrze wychować dzieci, a dla kierowcy samochodu podporządkowywać się
zasadom kodeksu drogowego. Postępowanie zgodne z ideologią Dharmy
poprawia karmę, a niezgodne psuje.
Jednak sama karma, została
zdekonstruowana, ponieważ karma w warunkach pierwotnych, zależna była od
współdziałania człowieka z naturą i strukturą archontów, co nie
wpędzało człowieka do iluzji wykreowanych działań, prowadzących go do
karmy negatywnej, co ma zapewnić szamanom wieczną siłę roboczą,
przybywającą do vaginalnych portów.
W filozofii zachodu, kopią terminu dharmy,
jest zespoł praw (zwierząt (19)) rządzących światem, co oparte jest na
heglowskiej koncepcja dialektyki metafizycznej oraz stoickiej oncepcji
pneumy. Zbliżonym pojęciem jest również wprowadzona przez Aleistera
Crowleya koncepcja Thelemy.
Cały świat religijny, filozoficzny i
polityczny, tworzą całość iluzji, mającej na celu – żerowanie człowieka
na człowieku, wedle podpatrzonych przez szamanów reguł zależności
człowieka od archontów – ciał niebieskich, co zostało ubrane w trudne
zdania i niekończące się alegorie, aby nikt z plebsu, nie poznał
skomplikowanej prawdy o wyzysku jednych przez drugich.
Podwójna Swastyka
Człowiek świadomy swej zależności od
archontów, potrafi za pomocą ścisłej obserwacji określić lata,
miesiące, godziny, a nawet minuty, w których należy śnić, myśleć, mówić i
działać, a także chodzić, siedzieć lub spać, działać, przeczekać lub
nieangażować się w żadne interakcje (35) …
Schemat pracy, szkoły, urzędu, instytucji,
zakupów … ma wam w tym skutecznie przeszkodzić, w tym celu – zabrano
wam czas (21a), ład, prawo, moralność i niepodległość personalną (33),
aby was wpleść w iluzje życia, stworzonego na bazie cudzej ideologii
kontroli, co nazywane jest kult-ur-ą cywilizacyjną.
Ktoś (1) niepozwala wam odpowiadać za
samych siebie, ktoś (1) nie pozwala wam samostanowić i samoograniczać
własnego bytu, aby nikt z nas, nie osiągnął personalnego błogostanu –
spokoju i świadomości własnego bytu. Jeśli nie ma w nas samostanowienia i
samoograniczenia, nie ma w nas także wolności i równości, a jeśli tego
nie ma, nie ma tego także w naszym otoczeniu.
Nasza alegoryczna swastyka, musi być
zbieżna z obrotem ciał niebieskich, podwójna swastyka, jest zatem
symbolem równowagi (le-v-el / tao / da-vi-da …) góry i dołu.
Te wspomniane na wstępie błyskawice Thora,
tak chętnie pokazywane na czołach elit, to logiczny sposób myślenia,
przekładający się na logiczne połączenie neuronów oraz szyszynki z
archontami. Co cztery minuty – następuje połączenie archontów z naszą
jaźnią, co sześć godzin – dochodzi do zmiany naszych emocji, co cztery
miesiące – następuje zmiana świadomości emocjonalnej naszego organizmu …
( Naszą szyszynkę, można alegorycznie
przekształcić w cztery swastyki, co symbolicznie obrazuje nam wpływ
archontów z czterech domów zodiakalnych : lwa (jesień), byka (lato),
orła (skorpiona – zima), człowieka (wiosna) na nasz umysł i ciało. )
Wszysyko się zmienia, wystarczy tylko obserwować nasze prawdziwe otoczenie i łączyć to z reakcjami naszego wnętrza.
Ludzie nie chcą odpowiedzialności za
samych siebie oraz podstawowych wartości, takich jak wolność i równość
(34), ponieważ uzyskując je, utrącają nic nie warte fetysze (mamona,
tytułu, roli, stopnia …) … , będące podstawą ich bezwartościowej i
strasznej iluzji bytowania …
Pozwólmy wariatom się śmiać z własnej głupoty, ponieważ tylko na tyle ich stać …
Liga Świata (XX lat – trudu i działania)
Dydymus
Akademia Filozoficzna Dydymusa
Samostanowienie i Samoograniczenie
https://zrzutka.pl/anzajh (wsparcie zakupu sprzętu komputerowego)
21. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2020/02/12/tajemnica-zniewolenia-czasu-personalnego/
https://czuwajacy. blogspot. com/2016/02/dowody-zniewolenia-kastowego.html
https://czuwajacy. blogspot. com/2016/04/dowody-zniewolenia-kastowego-cz2.html
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz