Ciało ludzkie jest wszechświatem samym w sobie; rozległym, skomplikowanym systemem o niesamowitej wrażliwości i szczegółowości. Od wieków jest przedmiotem cudów, filozofii i badań naukowych, ale jego najbardziej elementarny design jest wciąż owiany tajemnicą. Jaki jest związek życia biologicznego z Kosmosem - z tkanką przestrzeni i samego czasu?
Czy nasze ciało jest "maszyną ziemną" Kartezjusza; "automatem" o dyskretnej funkcji mechanicznej? Czy naprawdę jesteśmy zamknięci w niekończącej się walce z tykającym zegarem termodynamicznej entropii - narastającego nieporządku - tak jak jest to w przypadku współczesnej fizyki? Fraktalno-holograficzny model rzuca nowe światło na te pytania; jednolity opis Kosmosu ujawnia jego prawdziwą relację z Człowiekiem, relację tak uwikłaną, tak intymną, że nie da się jej od siebie oddzielić...
Złożoność biologiczna (The Immensity of Biological Complexity)
Budynkiem życia, komórką biologiczną, jest jednostka o zadziwiającej spójności; co sekundę zachodzą w niej miliardy procesów chemicznych - metabolizm, transport molekularny, ekspresja genów, replikacja DNA, komunikacja pozakomórkowa, reprodukcja, różnicowanie komórek, by wymienić tylko kilka z nich. W organizmie człowieka znajduje się 50 trylionów komórek, a ich połączone odkryte DNA pokryłoby odległość od Ziemi do Słońca ponad 400 razy! Wszystko to pięknie współpracuje w celu utrzymania żywego organizmu oddechowego przystosowanego do interakcji z zewnętrznym wszechświatem niezliczonych procesów fizycznych. Jaka podstawowa fizyka może wyjaśniać takie ekstremalne poziomy organizacji? Prawa termodynamicznej entropii nie wyjaśniają łatwo złożoności ewolucji biologicznej, nie mogą też wyjaśniać skomplikowanej funkcji i współpracy komórek. Jeśli chodzi o fizykę konwencjonalną, kilka pytań, na które trzeba odpowiedzieć w tym względzie, bo jak działa 50 trylionów komórek w nieskazitelnej symfonii?
Albo jaki naturalny proces zmusił obojętne minerały starożytnej Ziemi do stworzenia w pierwszej kolejności skomplikowanej maszyny komórkowej? Obliczenia według praw prawdopodobieństwa wskazują, że czas potrzebny na wygenerowanie przez uniwersalne siły nawet jednego źdźbła trawy przez procesy prób i błędów znacznie przekroczyłby postulowany wiek naszego wszechświata, nie wspominając nawet o całej biosferze Ziemi. Oczywiście jest tu obecny element samo-organizujący się, naturalny ruch w kierunku porządku i spójności; pozostawiony samemu światu przyniesie niewiarygodną złożoność z własnej woli.
Kolejny problem współczesnej fizyki znany jest jako "zasada antropiczna", hipoteza wysuwana jako możliwe rozwiązanie centralnego pytania we współczesnej kosmologii: dlaczego i jak tu skończyliśmy? Przez niewyjaśniony jeszcze powód, nasz rozległy wszechświat wydaje się starannie przystosowany do tworzenia złożonych form życia. Fizyczne parametry sił naturalnych, które umożliwiają budowę atomową, a co za tym idzie skład molekularny, są dokładnie tam, gdzie muszą one tworzyć stabilne łańcuchy molekularne, takie jak DNA-strand. Gdyby np. Silna siła łącząca atom była ułamkiem wyższego lub niższego życia biologicznego, byłoby to niemożliwe. Podobnie jak fakt, że czytasz ten tekst, który doprowadził do zasady antropii: jesteśmy tutaj, ponieważ żyjemy we wszechświecie, który pozwala nam tu być. Z pewnością jest to prosty i okrągły argument, luźno oparty na idei, że istnieją niezliczone wszechświaty, każdy z innymi prawami fizycznymi, a nasz jest taki, który pozwala na życie, a zatem - my, a wy czytacie ten artykuł. Jak to właściwe, wielu jest niezadowolonych z tej hipotezy jako logicznie okrągłej i zasadniczo nie do udowodnienia.
Krótko mówiąc, istnieje wybitny problem z nowoczesną fizyką, a mianowicie my - Życie.
Wszystko działa całkiem dobrze z obecnymi modelami, ale obecność życia stanowi dla nich poważne wyzwanie. Jednak ujednolicona teoria fizyki powinna być w stanie wyjaśnić uniwersalne procesy, od mikroskopijnych do makroskopijnych, w tym życie, świadomość i wszystko, co się z tym wiąże. Dopóki taka teoria nie istnieje, naprawdę nie możemy twierdzić, że wiemy, jakimi zjawiskami kosmologicznymi naprawdę jesteśmy. Nasza wizja nas samych jest wciąż niekompletna. Pojęcie wszechświata zmierzającego ku coraz większemu nieporządkowi jest obalone przez samo nasze istnienie; żywe, oddychające ciało ludzkie jest systemem niezrozumiałych wzajemnych połączeń, splecionych z wszechświatem na poziomie kwantowym i, jak zobaczymy, podstawową matrycą umożliwiającą tę organizację jest właśnie przestrzeń, w której ona istnieje.
Pustka - zasada porządku
Podwójny torus
Aby znaleźć podstawową zasadę porządkującą do tworzenia i utrzymywania organizmu ludzkiego, musimy spojrzeć poza biolformę biologiczną, w samą tkankę przestrzeni, w której powstaje.
Jak dowie się czytelnik, model fraktalno-holograficzny proponuje, aby przestrzeń nie była pusta, ale pełna; plenum lub pole punktu zerowego zawierające potencjalnie nieskończoną energię. W tym ujęciu materia wyłania się jako funkcja przestrzeni, a nie wice verca, i w naturalny sposób kondensuje się w układy toroidalne/pehriczne, zgodne z topologiczną strukturą czasoprzestrzeni, ekspansji, kurczenia się i wirowania. Topologia ta jest odzwierciedlona we wszystkich skalach, od atomu do wszechświata, i naturalnie organizuje materię w harmonicznych odstępach czasu zdefiniowanych przez geometrię nadprzestrzeni, przyjmując znane kształty wirujących galaktyk, gromad kulistych, układów gwiazdowych, dynamiki planetarnej, a nawet komórek i atomów. Sam atom jest właściwie niczym innym, jak tylko przestrzenią w ruchu; jak malutki toroidalny wir w morzu próżniowym, który zamienia nieskończenie małą kwantę energii potencjalnej na energię kinetyczną lub masę. W ostatnim artykule Harameina, Quantum Gravity & The Holographic Mass, bardzo precyzyjne przewidywania dotyczące podstawowych cech atomu uzyskuje się poprzez opisanie masy protonu jako rezultatu fizyki holograficznej i uniwersalnego splątania w próżni przestrzeni.
Z tego punktu widzenia źródło organizacji materialnej, spójności wewnątrzkomórkowej, a nawet świadomości, nie leży w fizycznych procesach ciała, ale są raczej zjawiskami przyczynowymi wydobywającymi się z fundamentalnych cech czasoprzestrzeni, z samego pola energii podtrzymującej wszechświat. Ponieważ jednak pole to nie jest niczym innym, jak tylko czystym potencjałem, jest bezwymiarowe i nieskończone w naturze, jest ono również z definicji szczytem porządku i organizacji - wszystkie punkty zjednoczone. W ten sposób entropijny, randomizowany wszechświat spotyka się z jego przeciwwagą w negentropijnej, spójnej próżni przestrzeni.
Czarna dziura
Kinetyka i energia potencjalna
Z tej przesłanki możemy zrozumieć zjawiska energii w dwóch różnych formach: energii kinetycznej i potencjalnej, równoznacznej z manifestem i niemanifest, dynamicznej i absolutnej. Energia potencjalna jest statyczna, uporządkowana i zrównoważona, podczas gdy energia kinetyczna, która jest energią w ruchu, jest z natury niezrównoważona, w stanie stale rosnącej entropii, zaburzenia i rozpadu. Energia kinetyczna oznacza ekspansję, wirowanie, widzialne promieniowanie i ciepło, podczas gdy energia potencjalna tworzy przeciwstawny ruch skurczu, równowagę cieplną i absolutne zero stopni. Rozumiejąc jedność tych przeciwieństw, entropii i negentropii, chaosu i porządku, generoaktywnych i radioaktywnych procesów oraz ich wpływu na nasz świat, możemy zdać sobie sprawę, że rzeczywistość, w swej najbardziej podstawowej postaci, jest wyrazem uniwersalnej spójności, integralności i równowagi - wyrazem kosmicznej osobliwości.
Istnieją zatem trzy podstawowe tryby ruchu przestrzennego we wszechświecie - ekspansja, skurcz i spin. Uniwersalne siły znane jako grawitacja (skurcz) i elektromagnetyzm (ekspansja) są efektami wynikającymi z tej właśnie dynamiki przestrzeni. Rozszerzająca się przestrzeń jest promienista, zmierza w kierunku ciepła, nieporządku i coraz bardziej bezużytecznych form energii. Przemieszczając się we wszystkich kierunkach, w kierunku maksymalnej objętości vs. minimalnej stabilności, jego geometria przestrzenna jest geometrią sfery. Przestrzeń kontraktywna jest jednak generoaktywna - zmierza w kierunku chłodu, wyższego rzędu i uniwersalnej spójności z polem punktu zerowego. Skurcz to ruch w kierunku minimalnej objętości i maksymalnej stabilności, wyrażony geometrycznie jako czworościan. Będąc nieradiacyjna i implozyjna, geometria czworościanu przestrzeni nie jest widoczna gołym okiem; należy do najczystszej sfery czystego potencjału, stąd też jest to geometria nadprzestrzeni. Geometria hiperprzestrzeni osiąga całkowicie zrównoważony stan w podstawowej siatce czworościanu; tetraheralna siatka krystaliczna strukturyzująca tkankę wszechświata.
Siatka czworościanu 64 Siatka czworościanu Czarny otwór
Wyśrodkowanie każdego systemu czarnych dziur - każdej galaktyki, gwiazdy, komórki czy atomu - jest pusta przestrzeń, nieruchomy punkt statycznej energii potencjalnej, który zapewnia względny środek obrotu systemu, który obraca się wokół, jak spokój w oku huraganu. To nieporuszające się centrum znajduje się w stanie równowagi termicznej - absolutne zero stopni. Jest to doskonale chłodny spokój, który pozwala na energię kinetyczną; ruch, obrót, tarcie i wynikające z tego ciepło i ekspansję. Wokół tego statycznego centrum znajduje się horyzont zdarzeń; naturalnie występująca granica równowagi, gdzie siły skurczu i ekspansji są równe pod względem siły. Ponieważ nasz własny wszechświat jest wnętrzem gigantycznej czarnej dziury, patrząc przez przestrzeń, w przezroczystą ciemność chłodnego nocnego nieba, jesteśmy świadkami źródła porządku we wszechświecie, łączącego, łączącego i równoważącego wszystkie rzeczy w swoim majestatycznym, cichym objęciu.
Istnieje jednak tylko jeden podstawowy element materii zdolny do zamknięcia pętli sprzężenia zwrotnego sił generoaktywnych i radioaktywnych, przenosząc przez formę fizyczną taki porządek i złożoność wyrażoną w życiu biologicznym, a mianowicie element wody.
Uprawiane - top
Woda - połączenie z nadprzestrzenią
Niebieski rozbryzg kropli wody oddziałuje na powierzchnię wodyChociaż sama cząsteczka H2O wydaje się dość prosta, woda jest o wiele bardziej złożona niż wskazuje na to jej wzór chemiczny. Woda zajmuje bardzo szczególną pozycję w wielkim projekcie i jest znana z buntu wobec wszystkich istniejących modeli i porównań, gdy patrzy się na nią na równi z innymi elementami układu okresowego. Z chemicznego punktu widzenia, woda wykazuje szeroki zakres właściwości wyjątkowych w przyrodzie, wśród nich właściwości termiczne istotne dla życia biologicznego, takie jak duża pojemność cieplna, wysoka przewodność cieplna i wysokie ciepło utajonego odparowania między innymi.
Geometria wody Większego znaczenia w kontekście tej teorii ma jednak fakt, że woda ma unikalną czworo ścianową konfigurację molekularną i jest termodynamicznie odwrócona; jest to jedyny element rozszerzający się po schłodzeniu i kurczący się po podgrzaniu. Właściwości te sprawiają, że element wody jest harmonijnie dostrojony do geometrii nad-przestrzeni, zapewniając łącze zamykające pętlę zwrotną ekspansji i kurczenia się, łącznik pomiędzy siłami entropii i negentropii we wszechświecie. Na poziomie molekularnym woda jest bardzo spójna; atomy wodoru jednej cząsteczki łatwo przyciągają atomy tlenu otaczających ją cząsteczek, organizując się w kryształowo podobne siatki, które są w stanie przechowywać lub przekazywać informacje wibracyjne. Będąc dokładną geometrią próżni, krystaliczna struktura wody funkcjonuje jako doskonały kanał do spójnej wymiany informacji pomiędzy systemami nadprzestrzennymi i biologicznymi. Haramein sugeruje, że konfiguracja czworościanowa wytwarza funkcję spinową w strukturze przestrzeni, która tworzy związek rezonansowy z dynamiką płynów w cząsteczkach wody. Dzięki temu rezonansowi, spójna informacja odbija się poprzez swoją konstrukcję, propagując negatywne procesy w formie materialnej - procesy, które zmierzają w kierunku wyższych stanów porządku i złożoności, odzwierciedlając harmoniczne częstotliwości geometrii próżni, mechanizmu, który może mieć kluczowe znaczenie dla utrzymania złożoności cząsteczki DNA.
Thermo man
Pochodzenie DNA
Organizmy biologiczne składają się głównie z wody i, jak widzieliśmy, woda endogeniczna może mieć kluczowe znaczenie dla zrozumienia złożoności form życia metabolicznego. Ostatnie wyniki badań sugerują, że wysoce ustrukturyzowane makrocząsteczki wody rzeczywiście mogą być elementem odpowiedzialnym za strukturyzację i wspieranie składu łańcuchów DNA. Woda otacza i zawiera nukleotydy i atomy składające się na podwójną helisę, i może służyć jako kanał przekazywania informacji o częstotliwościach z hiperprzestrzeni próżniowej. Zjawisko to zostało rzeczywiście wykazane w niezwykłym doświadczeniu przez laureata Nagrody Nobla Luca Montagniera, gdzie woda i bardzo niskie częstotliwości elektromagnetyczne zostały wykorzystane do stworzenia cząsteczek DNA, tylko z jego podstawowych składników chemicznych. Eksperyment stanowi przekonywujący argument przemawiający za tym, że woda posiada zdolność przekształcania wysokiej energii entropii w stany niższej entropii (wyższej spójności), działając tym samym jako czynnik porządkujący, przenosząc energię z niespójnych, przypadkowych stanów do spójnych, zorganizowanych form - takich jak spirala DNA.
Spirala DNA
Chwilę po chwili każdy atom każdej cząsteczki, zarówno organicznej jak i nieorganicznej, jest zmieniany i zastępowany. Każdy z nas w ciągu najbliższych siedmiu lat będzie miał zupełnie nowe ciało, aż do ostatniego atomu. Nawet chemiczne kodony cząsteczek DNA twojego ciała zamienią się i przełączą niezliczoną ilość razy przed zachodem słońca. Wśród tej stałości zmian, gdzie możemy znaleźć nośnik ciągłości, organizacji i struktury? Odpowiedzi tkwią w geometrycznych zasadach i proporcjach nadprzestrzeni, idealnym świecie wiecznych, niezmiennych geometrycznych absolutów. W tym względzie warto zauważyć, że spirala DNA składa się z 64 kodonów, dokładnie pasujących do geometrii kryształu 64 czworościanów nadprzestrzeni. Możemy sobie wyobrazić cząsteczkę DNA istoty ludzkiej jako wynik milionów lat odcisków rezonansowych, czyli "wzorów pamięci", pośredniczących wewnątrz i przez próżnię. Pole grawitacyjne absorbuje informacje w to pole tak, aby dostroić jego różne wyrażenia (tj. różne formy biologiczne) w celu optymalnego dopasowania do wszechświata, w którym istnieje; ewolucyjny system niewiarygodnej łączności i równowagi.
dna_spiral
Ciekły kryształ w organizmie człowieka
Podstawową dynamiką wszechświata jest dynamika ekspansji i kurczenia się - ciągła pętla sprzężenia zwrotnego informacji wypromieniowującej i wchłaniającej się z powrotem na siebie. Podobnie ludzka świadomość jest również pętlą zwrotną informacji. Świat zewnętrzny kurczy się w naszą istotę poprzez niezliczone procesy fizyczne, z których część jest filtrowana jako wrażenia sensoryczne w ciele i mózgu. Jednocześnie ciało i jego niezliczone atomy promieniują energią, działając na zewnątrz we wszechświecie jedynie przez istniejące. Świadomość wynika z tego stanu granicznego, tego horyzontu zdarzeń, pomiędzy energią absolutną i dynamiczną, gdzie informacja jest pochłaniana do wewnątrz do nieskończonego, nielokalnego pola próżniowego i wypromieniowywana z powrotem do skończonego świata zewnętrznego. Świadomość jest po prostu przetwarzaną informacją. Tak więc jednostka nie jest jedyną osobą doświadczającą rzeczywistości, ale rzeczywistość doświadcza się sama przez każdą osobę, przez każdy atom. Źródło świadomości nie wywodzi się z ciała czy mózgu, ale jest raczej jakością topologii czasoprzestrzeni, fundamentalnej dynamiki i funkcji informacji przetwarzającej wszechświat czarnej dziury. Jako takie ciało biologiczne jest bardziej jak transceiver świadomości, a nie jej źródło pochodzenia. Aby znaleźć przewód świadomości, musimy ponownie spojrzeć na krystaliczną geometrię wody w ludzkiej postaci.
Kryształ to po prostu struktura, której cząsteczki są ułożone w regularny, zorganizowany wzór. Charakterystyczne jest to, że kryształy rezonują lub oscylują w określonych częstotliwościach, a niektóre kryształy są również piezoelektryczne, tzn. reagują na naprężenia mechaniczne, generując impuls elektryczny. Obie te właściwości są często wykorzystywane w dziedzinie elektroniki i inżynierii komputerowej, np. w celu produkcji nadajników radiowych, aby dostroić i ustabilizować określone częstotliwości.Szukając przewodnika informacji próżniowej łączącego ciało fizyczne z kontinuum czasoprzestrzennym, moglibyśmy spojrzeć na kryształopodobne systemy w ciele. W rzeczywistości większość struktur w organizmie człowieka można opisać jako krystaliczne.
Ciekły Kryształ
Ciekły kryształ jest rodzajem kryształu, który wykazuje dynamikę płynów przy jednoczesnym zachowaniu cząsteczek w zorganizowany wzór, podobnie jak żołnierze marszowi zachowują swoją regimentną strukturę nawet podczas skręcania w kącie. Cząsteczki fosfolipidów błony komórkowej zachowują się podobnie; ich płynno-krystaliczna organizacja pozwala membranie dynamicznie zmieniać jej kształt przy zachowaniu integralności, dzięki czemu jest w stanie izolować i wibrować w rezonansie z impulsami elektrycznymi, podobnie jak krystaliczny półprzewodnikowy układ scalony.
membrana komórkowa
Cząsteczki fosfolipidów błony komórkowej są rozmieszczone w organizacji krisyalińskiej.
Cząsteczka DNA sama w sobie również wykazuje tę samą organizację krystaliczną, podobnie jak kości szkieletowe ciała. Oba z nich są również piezoelektryczne i będzie reagować elektrycznie na mechaniczny impuls z jego otoczenia. W rzeczywistości każdy organ, gruczoł, układ nerwowy, struktura komórkowa i białkowa pokazuje poziom organizacji z pewnym stopniem funkcji krystalicznej i razem tworzą sieć oscylujących, rezonansowych struktur, które tworzą ogólny zorganizowany i spójny wzorzec rezonansowy, a więc pod względem fizjologii i fizyki, istota ludzka może być lepiej rozumiana jako biokryształy wibracyjne; otwarte systemy w ciągłym rezonansie z częstotliwościami nadprzestrzeni. Nie ma wyraźnej granicy między polami elektromagnetycznymi utrzymywanymi przez metabolizm organizmu a polami istniejącymi w środowisku. Jako tacy możemy myśleć o ciele ludzkim jako jedynie gęstszą krystalizację samej przestrzeni.
Ciało ludzkie składa się z 75% wody i naszego mózgu około 90%, jednak znaczenie tego faktu jest często niedoceniane. W rzeczywistości, niemowlęta urodzone w większości z wodą w mózgu (hydrocefalia) świadomie reagują na bodźce i ogólnie funkcjonują doskonale, ale tylko bardzo mała część ich mózgu składa się z neuronów. Innymi słowy, jesteśmy w pełni świadomi i świadomi nawet przy bardzo małej ilości materii szarej w mózgu - ale jeśli usuniemy wodę, życie się załamie. W konsekwencji, woda może działać jako medium, przez które nad=przestrzeń próżniowa rozciąga się do złożonej formy fizycznej - dzięki rezonansowemu elementowi wody fraktal wzrostu biologicznego i ewolucji jest możliwy.
2-fraktal-flower
Rezolucja biologiczna
W przeciwieństwie do powszechnego przekonania, komórka biologiczna jest obiektem wysoce energetycznym; jej membrana fosfolipidowa i wewnętrzna struktura mikrotubulek oscyluje w ekstremalnych intensywnościach mierzonych do 1014 Hz. W modelu fraktalno-holograficznym każda komórka może być rzeczywiście porównywana z bardzo małą jednostką czarnej dziury. W "prawie skalowania" Harameina i Rauchera możemy nawet zobaczyć, że produkcja energii z mikrotubułek w komórkach biologicznych, pod względem częstotliwości i promienia, jest w liniowym, harmonicznym dopasowaniu z innymi systemami czarnych dziur we wszechświecie (tj. ), sugerując, że komórki same w sobie są naturalną rozdzielczością skali wszechświata, rozdzielczością biologiczną, umieszczoną w środku mikro- i makro-kompozytury, pomiędzy atomami i gwiazdami na mapie kosmicznej. To odkrycie nie tylko implikuje obfitość życia biologicznego w kosmosie, ale stawia człowieka w centrum jego własnego antropicznego wszechświata.
Prawo skalowania" ukazuje liniową zależność pomiędzy częstotliwością i promieniem geometrycznym obiektów z czarną dziurą we wszechświecie, na granicy między mikro- i makrokosmosem. (BB=Odległość planu, A=atom, S=Słońce, G=znane rdzenie galaktyczne, U=wszechświat)
W tym widoku ciało ludzkie składa się z trylionów mini czarnych dziur w krystalicznej organizacji, zharmonizowanych wokół pulsującego, spójnego pola ludzkiego serca. Cały ten system tworzy, w symfonii, horyzont zdarzeń absorbujący informacje z makrokomu do świata mikrokosmicznego, zasilając w ten sposób jednolite pole próżniowe swoimi danymi z doświadczenia. Każdy horyzont zdarzeń reprezentuje inny punkt widzenia, unikalną pozycję geometryczną w kosmicznym fraktalu, dostarczając całemu światu własnego, szczególnego rodzaju informacji. W sumie, to "rozszerzenie przestrzeni" jest precyzyjnie dostrojonym, samo-organizującym się systemem o niesamowitej czułości i złożoności, zdolnym do rejestrowania najdrobniejszych impulsów z jego otoczenia. Jak widzieliśmy, poprzez medium wody ciało biologiczne dosłownie krystalizuje się z hiperpola próżniowego, a ta gęsta krystalizacja energii wydaje się być jedynie widocznym aspektem wielu warstw rezonansowej krystalicznej struktury energetycznej, której całość rozciąga się w nieprzerwanym kontinuum od poziomu materii brutto do przyczynowej sfery całkowitej pustki - stanu równowagi.
Dostrajanie Biokryształu
Ten nadwrażliwy holograficzny system biokryształów nieustannie dostraja się do naszej własnej, świadomej (i nieświadomej) pętli zwrotnej stanów psycho-emocjonalnych; interpretacje, jakie dokonujemy na polu, wpływają na nasz wszechświat, a z kolei wszechświat wpływa na nas - naturalną równowagę tworzenia i współtworzenia. W miarę jak świadomie wchodzimy w stan równowagi wewnętrznej, różne warstwy energetyczne biokryształu będą wahać się w wyższe stopnie organizacji i spójności. W obrębie każdego rdzenia istnieje równowaga, co oznacza uniwersalną jedność, a zatem im bardziej skoncentrowani jesteśmy, tym bardziej oczywista staje się nasza łączność ze wszystkimi rzeczami.
Możemy sobie wyobrazić, że akt introspekcji jest równoznaczny z ruchem implozyjnym, siłą negentropijną, a tym samym ruchem w kierunku większej spójności, porządku i przepływu, co może być powodem, dla którego praktyki medytacyjne i jogiczne są tak korzystne dla zdrowia psychicznego i fizycznego. Wykorzystanie metod uzdrawiania wibracyjnego, takich jak IKYA, esencje, akupunktura i kryształy do dostrajania wibracyjnego jest również starożytną wiedzą, która dopiero teraz wkracza w nasz współczesny świat. Nauka medyczna dotycząca energetycznego, wibracyjnego składu człowieka znajduje się jeszcze we wczesnym dzieciństwie, a przed nami rozległy wszechświat odkryć...
Wszystko to rozważane, możemy dojść do nowego spojrzenia na człowieka, spojrzenia na nieodłączną równowagę uniwersalną, spójność, współtworzenie i połączenie. Geometryczne proporcje nad-przestrzeni to plan Stworzenia, kierujący powstawaniem wszechświatów, kwazarów, galaktyk, gwiazd, planet, komórek i atomów. Rozszerza się jednocześnie poprzez wszystkie te skalarne wymiary i ostatecznie obserwuje swoją własną tajemnicę oczami samoświadomej istoty. Forma ludzka jest niczym innym jak holograficzną projekcją harmonicznej geometrii nad-przestrzeni - naturalną krystalizacją samej Totalności.
Więcej informacji na temat uzdrawiania wibracyjnego można znaleźć na stronie głównej mojego praktykującego.
http://holofractal.net/2013/08/08/the-biocrystal/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz