Wszechświatowa refleksja epoki.
Prawda jest taka, że większość z nas ma dość przeciwny stosunek do czasu.
Nigdy nie jest wystarczająco dużo. Zawsze jesteśmy w tyle. To idzie za szybko. Nie możemy robić ważnych rzeczy, bo nie mamy wystarczająco dużo czasu.
Żadna z nich nie jest pomocna. Większość z nich to bzdury.
Weźmy pierwszą: nigdy nie ma wystarczająco dużo czasu. To jest potężne, bo jest w tym jakaś prawda: czas jest ograniczony i cenny. Umrzemy, i choć nie wiemy, ile czasu nam zostało w tym życiu, wiemy, że jest on ograniczony. Pomocne jest, aby pamiętać, że musimy jak najlepiej wykorzystać nasz ograniczony czas!
Ale czasu też jest mnóstwo. Pomyślcie o ostatnich kilku latach - może się wydawać, że minęły naprawdę szybko, ale tak naprawdę mieliśmy tyle godzin, że nie możemy ich liczyć. Mieliśmy ogromną ilość godzin. Może nie spędziliśmy ich mądrze (wiem, że źle spędziłem kilka godzin), ale mieliśmy mnóstwo czasu. Nadal to robimy, dziś i w tym miesiącu i w tym roku.
Kluczem jest zobaczyć tę obfitość i poczuć ją w swoim ciele. To jak obfitość tlenu w powietrzu wokół nas: jest on ograniczony i cenny, ale mamy go mnóstwo i możemy oddychać swobodnie i z radością. W niektórych sytuacjach tlen jest tak ograniczony, że może zagrażać życiu... ale przez większość czasu mamy go więcej niż wystarczająco dużo dla naszych potrzeb.
To prawda, jeśli chodzi o czas. Mamy więcej niż wystarczająco dużo czasu na nasze potrzeby. Z czasem, który mamy, możemy robić niesamowite rzeczy - spójrzcie na da Vinci'ego i Gandhiego i Rosę Parki oraz Tołstoja i Curie. Nie chodzi o to, ile mamy czasu, ale o to, jak go wykorzystujemy, jak go doświadczamy.
Mając to na uwadze, chciałbym zaproponować kilka sposobów, w jaki możemy się zmienić, aby opanować nasze relacje z czasem.
Zobaczyć dar w czasie, który mamy. Każdy dzień, który mamy, jest wielkim darem. Możemy mieć ten czas! Możemy go wykorzystać do zrobienia czegoś, do kochania, do odczuwania radości i śmiechu, do słuchania muzyki, do widzenia natury, do poruszania się, do czytania, do odczuwania. To jest niesamowite! Zamiast patrzeć, jak mało mamy czasu, możemy docenić czas, który mamy jako niesamowity, potężny dar. Każda godzina jest ogromnym darem. Każda chwila. Czy możemy zobaczyć ten dar w czasie, który mamy i docenić go w pełni? Jak by to się zmieniło, jak się czujesz w swoim dniu?
Wykorzystaj ten czas celowo i radośnie. Jeśli każda godzina jest darem, to czy mamy zamiar go zmarnować? A może wykorzystamy go celowo, na coś, co jest dla nas ważne i znaczące? (Btw, odpoczynek jest ważny. Samodzielna opieka ma sens.) Czy możemy wykorzystać ten prezent najlepiej jak potrafimy? I czy możemy go doświadczyć z radością, z pełnym uznaniem? Jak możemy zmienić sposób, w jaki wykorzystujemy nasz czas?
Bądź szczery co do swoich priorytetów. Dużo czasu wykorzystujemy jako wymówkę, dlaczego czegoś nie robimy, lub jako powód, aby powiedzieć "nie". Wszyscy to robimy: "Przepraszam, nie mam czasu." To sposób na uhonorowanie naszych granic, ale nie jest do końca uczciwy. Wszyscy mamy czas - musimy tylko nadać mu priorytet, bo czas nie jest nieograniczony. Wybieramy spędzanie czasu w oparciu o to, co jest dla nas ważne. Jeśli nie pomagamy bezdomnym i nie ratujemy sierot ... to nie dlatego, że nie mamy czasu. To dlatego, że zdecydowaliśmy się priorytetowo traktować zarabianie pieniędzy, dbanie o rodzinę, dbanie o siebie, czy robienie czegoś innego sensownego. Jeśli jesteśmy uczciwi wobec siebie co do naszych priorytetów, to nie musimy używać czasu jako wymówki. Możemy po prostu powiedzieć, że nie jest to teraz mój priorytet, a potem postrzegać rzeczy, które wybraliśmy jako priorytety, jako sposób, w jaki chcielibyśmy spędzać czas.
Stwórzcie przestrzeń w swoim czasie. Jeśli masz jakieś jasne priorytety, dlaczego nie stworzyć czasu, aby je zrealizować? Często czujemy, że chcemy nadać czemuś priorytet, ale nie mamy na to czasu. Wtedy musimy zrobić czas. Jeśli nie możemy, to po prostu musimy przyznać, że nie jest to teraz priorytet. Jeśli jest to priorytet, zobaczmy, czy możemy stworzyć przestrzeń.
Nie pozwólmy, by sprawy się zaznajomiły. Większość z nas doświadczyła uczucia, że czas leci coraz szybciej każdego roku. Prawdopodobnie jest to spowodowane zjawiskiem, w którym nie zauważamy rzeczy, kiedy naprawdę się oswajają. To jak przejeżdżanie obok swojej dzielnicy w drodze do domu, nie widząc żadnego z nich. To wszystko jest znajome, a ty jesteś na autopilocie. W ten sposób przeżywamy wiele naszych dni - rzeczy stają się naprawdę znajome i nie zauważamy ich. A co, jeśli przestaniemy pozwalać, by rzeczy stały się zbyt znajome? Co jeśli spojrzymy na wszystko tak, jakby to był pierwszy raz, kiedy to widzimy? Czas nagle stałby się mniej zamazany, a my bylibyśmy w pełni w tym momencie.
Wyobraź sobie, że umrzesz za rok. Dla niektórych może to zabrzmieć strasznie, lub zbyt ciemno... ale kontemplacja naszej śmierci jest sposobem na przeniesienie naszego związku na życie. Aby zmienić nasz stosunek do czasu. Więc jeśli wyobrażałeś sobie, na przykład, że umrzesz wkrótce... możesz spędzić czas, który opuściłeś bardziej celowo. A oto coś, co jest dość pewne: jeśli wiesz, że masz tylko krótki czas na życie, to czas ten nagle zwalnia i staje się znacznie bardziej żywy. To właśnie dzieje się, gdy kontemplujemy śmierć - czas staje się żywy, wolniejszy, realny.
Skosztuj i bądź w pełni obecny, aby spowolnić czas. Jeśli myślimy o czasie jako o przysmaku, którym należy się delektować, możemy stać się z nim w pełni obecni. Pomyśl o godzinach dnia jako o pysznym napoju, oczekującym na wypicie i pełny smak. Jakże pyszny! Jakże cudownie jest być żywym. Czas to nie tylko przesuwanie się piasku przez palce, ale przyjemność płynąca z picia do naszych ust.
Spróbuj każdego z nich i poćwicz je, w pełni zamieszkując każdą praktykę. Oddaj się w pełni praktyce i zobacz co się zmieni. Twój związek z czasem może nigdy nie być taki sam.
» Source
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz