Obserwacja

Obserwując siebie i neutralnie obserwując innych, mogę powiedzieć, że ludzie większość swego życia przechodzą czując się obrażeni tym, co ktoś im zrobił. Doszedłem do zadziwiającego wniosku, którym chciałbym się podzielić ze wszystkimi i w ten sposób pomóc zmienić swoje życie: Nikt Cię nie obraził !! To są twoje oczekiwania, to czego oczekujesz od tych osób, co Cię ranią. A oczekiwania tworzysz swoimi myślami. Nie są one prawdziwe, one są zmyślone. Jeśli oczekiwałeś, że twoi rodzice dadzą ci więcej miłości, a nie dawali ci jej, nie ma potrzeby, aby czuć się obrażonym. Twoje oczekiwania, co idealny rodzić powinien zrobić z tobą, to było w Tobie maltretowane. Twoje pomysły, to jest to co cię rani. Jeśli spodziewasz się, że twój partner reaguje w ten czy inny sposób, a on nie zareagował tak, to wyobrażasz sobie, że Twój partner nie zrobił nic. To różnica między opieką, którą się spodziewałeś, a to co naprawdę miałeś, to jest to, co Cię rani. Powtarzam, to wszystko jest tylko w twojej wyobraźni.

Gniewasz się na Boga? To są twoje oczekiwania o tym, co Bóg powinien zrobić, które Cię ranią. Bóg nigdy nikogo nie obrazi ani krzywdzi. Nawyk potrzebuje wszystkie swoje elementy, by funkcjonować, jeśli straci tylko jeden, to nawyk jest rozbrojony. Nawyk czucia się obrażonym, za to co inni robią ci (w rzeczywistości nikt nie robi ci nic) znikają, gdy lepiej poznasz źródło tych „obrażeń”. Nowela, która nie ma nic wspólnego z rzeczywistością. Także ludzie są stworzeniami inwentaryzacji. Przez całe swoje życie, zbierają doświadczenia: rodziców, przyjaciół, partnerów itp. i przechowują je w ich wewnętrznych inwentarzach. Negatywne doświadczenia pozostawiają głębszy ślad w nas, niż pozytywne.

A kiedy człowiek jest zraniony przez kogoś, pozostawi to doświadczenie w swoim „inwentarzu”, a  gdy poznaje kogoś innego, boi się. I próbuje sprawdzać, czy ta nowa osoba będzie powtarzać te same podejścia co ta osoba co ją zraniła. Wyciąga jedno doświadczenie z negatywnego „inwentarza”,  zakłada okulary tego doświadczenia i patrzy na nowych ludzi i ich doświadczenia życia, tymi okularami. Wynik? Podwaja te same problemy i te same negatywne doświadczenia, a ujemny inwentarz stale rośnie. Właściwie to, co robi jest tym, co przeszkadza, nie pozwala być szczęśliwym i w miarę mijania lat jest się mniej szczęśliwym. To dlatego, że negatywny inwentarz zwiększa się rok po roku. Widziałeś starsze małżeństwa z wieloletnim stażem? Ich inwentarz jest tak wielki, że wydaje się, że negatywność jest ich życiem. Raz za razem wyciągają doświadczenia z ich negatywnego inwentarza w każdych okolicznościach. Jednym z największych źródeł obrażania, jest próba narzucenia punktu widzenia jednej osoby drugiej osobie i kierowanie jej życiem. Kiedy mówisz, do tej osoby co ma robić i odpowiada ci, że „nie”, tworzysz urazy podwójnie. Po pierwsze, czujesz się urażony, ponieważ ta osoba nie zrobiła tego, co chciałeś. Po drugie, ta druga osoba czuje się obrażona, bo  nie zaakceptowałeś  ją taką jaka jest. I to jest błędne koło. Każdy ma boskie prawo prowadzić swoje życie, jak mu się podoba i uczyć się na własnych błędach. Pozwól im być! Nikt nie należy do Ciebie.

Gdy pierwsi osadnicy Ameryki Północnej chcieli kupić ziemię od Indian, oni odpowiedzieli: „że jak, kupić nasze ziemie? Jeśli one nie należą do nas! Ani blask wody ani powietrza, ani nasi bracia Buffalo których polujemy tylko na przetrwanie. Jest to całkowicie obca idea, spojrzenia dla nas. Ani natura, ani rodzice, ani dzieci, ani znajomi lub pary nie należą do ciebie, to jak blask wody lub powietrza, po prostu nie możesz ich kupić, nie możesz ich oddzielić. To nie są twoje. Tylko możesz cieszyć się nimi  jako część natury. Koryta rzeki nie można złapać, można tylko zanurzyć swoje ręce i poczuć bieg wody między nimi i pozwolić mu odejść.”

Ludzie są potężną rzeką,każda próba ich złapania, będzie cię krzywdzić. Kochaj je, ciesz się nimi i pozwól im odejść. Więc jak mogę wybaczyć?

Zrozum, że nikt nie obraził cię. Są twoje wyobrażenia, jak ludzie i Bóg powinni działać, które cię ranią. Te wyobrażenia są produktem maski społecznej, której nauczyłeś się od dzieciństwa nieświadomie. Przyznaj, że większość ludzi nigdy nie będzie zgodnych z tymi wyobrażeniami, które masz. Ponieważ oni mają swoje własne. Pozwól innym ludziom być, niech prowadzą swoje życie, tak jak im się podoba. Jest to ich obowiązek.

Udzielaj im rady jeśli poproszą o nią, ale pozwalaj im podejmować własne decyzje. Jest to ich Prawo Boskie z urodzenia: wolnej woli i wolności.

Nikt nie należy do Ciebie. Ani twoi rodzice, ani twoi przyjaciele, ani twoja para. Wszyscy jesteśmy częściami „zębatki przyrody”. Niech wszystko płynie nie opierając się. Żyj i pozwól żyć.

Przestań myśleć dużo, otwórz się na możliwości nowych doświadczeń. Nie korzystaj ze swojego „inwentarza”. Otwórz oczy i obserwuj przepływ życia, jak jest. Kiedy czyścisz swoją wizję od ciemnych okularów i je zdejmujesz, wynikiem tego jest czysta wizja.

Doskonałość nie istnieje, ani ojciec, ani przyjaciel, ani idealna para. Jest to koncepcja stworzona przez umysł ludzki, który możesz zrozumieć intelektualnie, ale w rzeczywistości to nie istnieje. Ponieważ jest to wyimaginowane pojęcie. Idealny byłby czysty las bez owadów i słońce, istnieje? Nie.

Dla ryb, idealne morze będzie takim, gdzie nie ma drapieżników, istnieje? Nie. To istnieje tylko na poziomie intelektualnym. W rzeczywistości to nigdy nie będzie istniało. Oczywiście, ryba potrafi tylko cieszyć się rzeczywistością. Wszelkie frustracje, że morze nie jest, takie jak ryba chce, nie mają sensu. Przestań opierać się, że ludzie nie są tacy jak chcesz, czy nie myślą tak jak ty. Akceptuj ludzi jak ryba akceptuje morze i kochaj ich takimi jakimi są.

Ciesz się życiem. Prawdziwe życie jest piękniejsze i bardziej ekscytujące niż jakikolwiek wyobrażenia co masz o świecie. Cieszę się, że mogę to powiedzieć z własnych  doświadczeń.

Wyobraźmy sobie, tą osobę, która cię zraniła w przeszłości, wyobraź sobie, że oboje wygodnie siedzicie. Opowiedz, dlaczego zraniła cię i słuchaj jej wyjaśnień z miłością, dlaczego to zrobiła. I przebacz jej. Jeśli kogoś bliskiego nie ma już na tym świecie, wykorzystaj tą dynamikę, by powiedzieć jej co chcesz. Posłuchaj odpowiedzi. I pożegnaj ją. To daje ogromny spokój.

W związku z krótkim okresem życia, który mamy, tylko mamy czas, by żyć, cieszyć się i być szczęśliwym. Śmierć, nasza koleżanka, w dowolnym momencie, niespodziewanie, może zabrać nas w swoje ramiona. Jest to zbędne i bezużyteczne spędzać czas na myśleniu o tym, jak ktoś inny Cię zranił. Nie możesz pozwolić sobie na taki luksus.

Naturalnie jest przechodzić przez okres smutku odpuszczania, pozwól goić się swoim ranom.

Spotkaj się z kimś i pozwól płynąć bólowi. Szczerze naucz się swoich dokonanych błędów, obiecaj sobie nie powtórzyć ich i ponownie wróć, aby żyć życie.

Aguila Mirko
http://mirko.org.pl/