Świat, jaki znamy, nie jest prawdziwy, ale zapamiętany. To jest pamięć. Kim myślisz, że jesteś, nie jest zasadniczo prawdziwe, ale pamiętane i akceptowane chwilę po chwili. Cierpimy głównie z powodu pamięci i założeń umysłowych, a nie rzeczywistości. Kiedy śpisz w nocy, świat śpi razem z tobą, w głębokim śnie nie ma cierpienia i opowieści, jednak poczucie bycia pozostaje.
Po przebudzeniu, natychmiast, jest tylko poczucie BYCIA lub JA JESTEM bez uwarunkowań. Wtedy wkracza pamięć i świat, jaki jest ci znany, zostaje zapamiętany i odebrany, wraz ze wszystkimi jego problemami, tożsamościami i skojarzeniami. Nosisz wszystkie te tożsamości, problemy, urazy i osądy ponownie, tak jak swoje fizyczne ubrania.
Pamięć nie istnieje w TERAZ
Gdybyś nie przywiązywał swojego poczucia JA JESTEM do tego, co pamiętasz, nie cierpiałbyś. Gdybyś zdecydował się nie nosić tych mentalnych obciążeń i po prostu być w TERAZ z niewinną percepcją i obserwacją, nie cierpiałbyś. Problemy żyją tylko w umyśle, nie w rzeczywistości. Rzeczywistość jest zawsze doskonała bez historii, które sobie opowiadamy.
Jak mówi Jezus w pierwszej lekcji kursu cudów "nic, co widzę, nic nie znaczy". Rzeczy otrzymują znaczenie w fabryce umysłu. Bez nadanego znaczenia historia rozpuszcza się i ustaje cierpienie (złość, zmartwienie, panika, napięcie, niepokój, depresja, zazdrość itp.
Możesz wybrać przywrócenie swojej niewinnej wizji. Twoje prawdziwe ja to JESTEM, czyli BYCIE. Możesz dokonać wyboru, aby po prostu BYĆ, bez przywiązywania tych wszystkich osądów do rzeczywistości. Byron Katie mówi "Jestem miłośnikiem tego, co jest". To jest błogość. Po prostu bądź. Zaakceptuj to, co jest, bez soczewki cierpienia, bez historii, a wszystko będzie wyglądać zupełnie inaczej.
Możesz obserwować rzeczywistość jak obraz na ekranie. Przyjmując rolę oderwanego obserwatora, odmawiasz rzeczom życiodajnej mocy.
Moc bycia neutralnym obserwatorem pochodzi z tego, że nie przywiązujesz swoich UCZUĆ do tego, co jest obserwowane. Bez uczuć nie ma rzeczywistości, ponieważ rzeczy nie są dla ciebie prawdziwe. Są obserwowane, ale nie wierzy się w nie ani nie nadaje się im żadnego szczególnego znaczenia. To pozbawia je ich mocy i ich dalsza manifestacja w waszej rzeczywistości ustaje. Przywiązywanie znaczenia i uczuć do rzeczy przekształca je w przekonanie, które następnie będzie się dalej manifestować. Tak właśnie tworzy się rzeczywistość.
Mamy tylko pamięć (przeszłość) i wyobraźnię (przyszłość). Nawet wyobraźnia jest produktem pamięci. To, co sobie wyobrażamy, jest zwykle pod wpływem przeszłych doświadczeń.
**By Mwendwa Mbaabu
**Source
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz