Podstawą Wszechświata Fractal-Holograficznego jest sama przestrzeń. Przestrzeń jest wszędzie, nasycając pustkę pomiędzy atomami i galaktykami - jednak pomiary pokazują, że przestrzeń nie jest pusta, ale pełna energii. Przy obliczaniu gęstości energii próżni kwantowej fizycy stwierdzają, że jest ona roi się intensywnie energetycznymi wibracjami lub wahaniami próżni.
siatka niebieska
1QuantumfoamVacuum fluktuacje są w rzeczywistości falami elektromagnetycznymi w próżni absolutnej i mogą wypełnić skończoną objętość pustej przestrzeni nieskończenie drobniejszymi i drobniejszymi stopniami drgań elektromagnetycznych (fal). Ponieważ każda pojedyncza wibracja w rzeczywistości jest maleńkim wyrazem energii, logicznie rzecz biorąc, próżnia musi posiadać absolutną energię. Zarówno eksperymenty laboratoryjne, jak efekt Casimira, jak i obliczenia matematyczne wskazują na rzeczywistość tego subtelnego oceanu energii, ale ponieważ jego poziom energii jest nieokreślony - i być może nieskończony - fizycy nie są w stanie zintegrować jego znaczenia z funkcjonującym modelem naszego wszechświata. W fizyce nieograniczona wartość jest pojęciem nieco pacyfikującym, ponieważ matematycznie niemożliwe jest sformułowanie ważnego równania. Tak więc, aby sformułować sensowną fizykę, potencjalna energia próżni musi być określona ilościowo do możliwej do wyobrażenia wielkości, procesu osiągniętego poprzez reorganizację.
W celu re-normalizacji fizycy energii próżniowej wykorzystują długość Plancka, najmniejszą mierzalną długość w naszym konkretnym wszechświecie, aby przyciąć widmo elektromagnetyczne w jego najmniejszej znaczącej odległości (do naszego konceptualnego świata fizyki). Poprzez odcięcie widma elektromagnetycznego na tym poziomie definiuje się minimalną częstotliwość drgań EM, dzięki czemu efektywny poziom energii próżni może być odpowiednio obliczony. Zauważ jednak, że długość Plancka jest sprawdzoną, fizyczną stałą natury, a nie figurami wyobraźni człowieka. Jest ona pochodną trzech innych stałych fizycznych Natury: stałej Plancka, prędkości światła i stałej grawitacyjnej. Co ciekawe, wynikająca z tego długość Plancka ściśle odpowiada złotemu stosunkowi Phi, co dodatkowo potwierdza jego znaczenie dla naszego wszechświata (długość Plancka=1,61619926 × 10-35 metrów vs. stosunek Phi=1,618033989).
Aby dać umysłowy obraz skali przestrzeni Plancka, jednostka Plancka tak mała, że gdybyśmy rozszerzyli ją do wielkości ziarenka piasku, pojedynczy protonowy świat sięga stąd do Alpha Centauri, 4,37 lat świetlnych stąd! Z długością Plancka jako jednostki bazowej możemy zbliżyć się do wszechświata jako składającego się z jednostek lub bitów informacji i w ten sposób możemy lepiej (ilościowo) określić relację energii próżni do sił natury. Wyposażeni w tę stałą fizyczną fizycy mają określoną jednostkę miary, za pomocą której obliczają energię próżni w danej objętości przestrzeni.
Wszechświat w kostce cukru
Dostępna energia próżniowa w objętości przestrzeni równej kostce cukru jest znacznie większa niż cała materia we wszechświecie razem wzięta!
Używając ekwiwalentu masy i energii Einsteinów (E = mc²), znormalizowana gęstość energii próżni jest obliczana po prostu poprzez policzenie liczby jednostek Plancka, które można wypełnić w jednym centymetrze sześciennym pustej przestrzeni. Wynikiem jest równoważnik masy 1093 gramów na centymetr sześcienny (10 z 93 zerami po)! Tak więc nawet po tej procedurze próżnia wydaje się zawierać ogromną ilość energii (praktycznie nieskończonej, dla wszystkich wyobrażalnych intencji i celów). W rzeczywistości jeden centymetr sześcienny energii próżni jest znacznie, znacznie więcej energii niż jest w całym widzialnym wszechświecie, w postaci zwykłej materii. Dla porównania, całkowita masa wszechświata wynosi "tylko" 4.98 x 1055 gramów. Wynik ten może wydawać się bezsensowny i stwarza istotne problemy wyjaśniające w naszych obecnych ramach teoretycznych. Dodając do zamieszania, równania pola Einsteinsa stwierdzają, że każda określona ilość energii powoduje promieniowanie elektromagnetyczne (światło) i/lub krzywiznę czasoprzestrzenną (grawitację), których najwyraźniej nie obserwujemy w próżni. W rezultacie, obecny konsensus w społecznościach fizycznych jest taki, że energia próżniowa jest "niespójna" i że nie ma żadnego istotnego znaczenia fizycznego, innego niż w skali makro-kosmicznej (jako stała kosmologiczna). Jednak, słusznie, wielu fizyków jest niezadowolonych z tego doraźnego wniosku, a prawdziwa rola energii próżniowej pozostaje gorącym tematem dyskusji...
Aby dowiedzieć się, w jaki sposób można rozwiązać tę zagadkę, przejdź do strony The Quest for Quantum Gravity.
http://holofractal.net/2015/08/03/renormalization/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz