"Biokryształ". Sieć Jednolitej Pamięci Kosmicznej

 
"Biokryształ".
The Quest for Quantum Gravity".
Sieć Jednolitej Pamięci Kosmicznej (Unified Space Memory Network)

"Ponieważ czas jest odległością w przestrzeni, czas jest pamięcią o strukturze przestrzeni. Bez pamięci nie ma czasu. Bez czasu nie ma pamięci. Wynika z tego, że energia, którą postrzegamy jako świat materialny, musi być informacją, albo energią na strukturze przestrzeni". - Nassim Haramein

Generalnie zakładamy, że pojęcie czasu jest fizyczną rzeczywistością w naszym wszechświecie, ale w społecznościach fizyki dokładność tego założenia jest często dyskutowana. Sam Einstein nigdy nie widział zjawiska czasu jako odrębnego czwartego wymiaru, a fizycy wydają się osiągać znacznie większą precyzję w swoich obliczeniach opartych na czterech wymiarach przestrzeni.

Oś czasu
W fraktalno-holograficznym wszechświecie czas, jako taki, tak naprawdę nie istnieje. Jest tylko ten moment w przestrzeni - ta unikalna konfiguracja informacji. Zdarzenia wydają się zachodzić w sposób uporządkowany, ponieważ dynamika fraktalna przestrzeni rozwija się w sekwencyjnej pętli zwrotnej informacji. To właśnie ta rekurencyjna matematyka jest typowa dla fraktali; nowa struktura opiera się na poprzedniej strukturze. Zatem teraźniejszość to przeszłość informacyjna, która "popycha" nas do przodu. Innymi słowy, czas jest pamięcią przestrzeni. Z tego powodu nic tak naprawdę nigdy nie znika. W miarę jak fraktal czasoprzestrzeni rozwija się w czterech wymiarach przestrzeni, informacje z "przeszłości", tj. poprzedzające fraktalne sekwencje informacyjne, pozostają niezmienione, utrwalone w unikalnych współrzędnych geometrycznych w przestrzeni, gdzie nadal rezonują w obecnej rzeczywistości. Możemy zatem przypuszczać, że również "przyszłe" informacje są domyślnie przechowywane w holograficznym polu próżniowym. To zunifikowane pole zawiera wszystkie możliwe informacje ze wszystkich możliwych przeszłości i przyszłości, a także wszystkie ich kąty, perspektywy, warianty i alternatywne rzeczywistości. Jedyną rzeczą, która się dzieje, jest to, że nieustannie zmieniamy naszą perspektywę, uświadamiając sobie coraz to nowe potencjały tego nieskończonego pola holograficznego.
Ze względu na naturalny moment obrotowy przestrzeni czasowej świat materii jest zorganizowany w spirale spiralne: elektron wokół atomu, ziemia wokół słońca, słońce wokół galaktyki, galaktyka w swoim superklusterze, nasz wszechświat w większym wszechświecie i tak dalej. Jednakże, ponieważ wszystko porusza się w tym samym kierunku w pozornym "czwartym wymiarze" (tzw. "strzałka czasu"), każdy pojedynczy fragment informacji może być prześledzony do dokładnego punktu geometrycznego w przestrzeni, w której został zakodowany. Podążając tą linią rozumowania o krok dalej, nie ma w zasadzie nic, co "porusza się": kiedy poruszasz ręką, dzieje się to na planecie poruszającej się wokół Słońca z prędkością 20 km na sekundę, w układzie słonecznym poruszającym się wokół galaktyki z prędkością 220 km/s, w galaktyce poruszającej się w przestrzeni z prędkością 1000 km/s, w superklusterze poruszającym się w przestrzeni międzygalaktycznej, w wszechświecie poruszającym się w większym wszechświecie i tak dalej, ad infinitum. Wszystkie prędkości razem wzięte składają się na szybkość ruchu równą prędkości światła! To elegancko przywołuje nas z powrotem do holograficznej natury rzeczywistości; materia powstaje z interferencyjnego wzoru światła, światło jest informacją, a wszechświat jest jak holofraktograficzny film z prędkością klatek na sekundę. Topologia przestrzeni, jej ciągłe implozje/rozszerzenia i ukryta geometria fraktalna definiuje nową konfigurację informacji w każdym momencie, jako że elektrony każdego atomu wpadają do i z pola punktu zerowego. Dlatego użyteczne może być podejście do rzeczywistości wyłącznie w kategoriach holograficznych pól informacyjnych, pamięci kosmicznej i geometrii fraktalnej. Geometria definiuje informację, tworząc warstwy porządku i harmonii w nielokalnym polu holograficznym abstrakcyjnych bitów kwantowych, określając ich różne skale, wymiary i kąty widzenia. Jakość przetwarzania informacji, organizacji i synchronizacji informacji w oparciu o aktualną sytuację jest czymś, co zazwyczaj kojarzy nam się z inteligencją. Innymi słowy, wszechświat może być łatwo zdefiniowany jako zjednoczona, superinteligentna istota żyjąca, która wyraża i bada nieskończony potencjał informacyjny poprzez niekończącą się fraktalizację samego siebie.


planetary_spiral2

Każde pole grawitacyjne jest skupione wokół czarnej dziury. W jądrze Ziemi pewnego dnia odkryjemy czarną dziurę wielkości marmuru; piastę fraktalną poruszającą się w spirali w czasoprzestrzeni, organizującą jednocześnie podrzędne informacje w jej ogromnym toroidalnym polu grawitacyjnym/elektromagnetycznym. Podczas tej podróży przez kosmos każda osoba na powierzchni tej planety podąża unikalną ścieżką przez cztery wymiary czasoprzestrzeni, a zatem koduje informacje z własnej, niepowtarzalnej perspektywy. Podczas gdy to oznacza, że wszyscy mamy różne doświadczenia z rzeczywistością, nasze wrażenia są jednocześnie wspólnie zakotwiczone we wspólnym punkcie geometrycznym: pojedynczej czarnej dziury ziemi. Pojedynczy, lub jej horyzont zdarzeń, definiuje zbiorową sumę informacji pochłoniętej z jej unikalnego punktu widzenia i tworzy kompleksowe ramy parametryczne określające naszą zbiorową rzeczywistość konsensusu - w stosunku do innych skalarnych wymiarów. Te względne punkty geometryczne tworzą wzory rezonansu w polu holograficznym, które determinują sposób, w jaki rzeczywistość, materia/energia przejawia się na naszej planecie, naszym układzie słonecznym, naszej galaktyce, naszym wszechświecie.



To planetarne centrum zawiera mnóstwo informacji na temat wszystkiego, co znajduje się w polu rezonansu, jego pola morfogenicznego - ziemskie spojrzenie na rzeczywistość. Możemy sobie wyobrazić, że taki ośrodek planetarny jak ten działa na poziomie fraktalnym wyższym niż jednostki przebywające na jego powierzchni, a procesy uczenia się mogą przybrać bardziej kolektywną formę. Tymczasem sama Ziemia może być postrzegana jako jednostka w szerszym kontekście, w taki sam sposób, w jaki poszczególne komórki są częścią kolektywu ciała. W rzeczywistości sama informacja nie jest lokalna i powszechnie dostępna, jednak względne współrzędne geometryczne każdego horyzontu czarnej dziury dają wyraźnie nieokreślone, subiektywne realia (wersje) jeszcze niezdefiniowanego potencjału informacyjnego. Dlatego obiektywnie rzecz ujmując, na "Ziemi" nie ma "Ziemi" ani "ludzi" - to tylko czysta informacja/energia, jaką daje nam własne subiektywne spojrzenie na rzeczywistość. Można to nazwać naszym geometrycznym punktem tożsamości. Ziemia jest względną perspektywą geometryczną, przez którą Obserwuje się Rzeczywistość, podobnie jak ludzie. Jedyną rzeczą, która odróżnia jedną osobę od drugiej, jest ich perspektywa, ich punkt geometryczny w przestrzeni, z którego sami się obserwują. Z tego powodu nasza pierwotna tożsamość, jako istoty uniwersalnej, jest zawsze wolna od wszystkich swoich geometrycznych punktów widzenia.



Jednak ta forma organizacji fraktalnej pozwala na uniwersalną synchronizację i organizację informacji oraz lokalnych doświadczeń i ewolucję unikalnych, subiektywnych perspektyw, zarówno indywidualnie, jak i zbiorowo. Każdy ośrodek dyktuje pewne parametry dla swojego systemu bazowego, pozwalając tym samym na nieliniowe (losowe), nieprzewidywalne procesy w liniowej, deterministycznej strukturze. Pole holograficzne nie preferuje tego, co jest manifestowane lub wyjaśnione, z jego niekończącego się ukrytego potencjału - wynika to naturalnie z cyklicznych procesów sprzężenia zwrotnego w każdym systemie. Niemniej jednak, powyższy wymiar fraktalny zawsze ustawia parametry dla podrzędnych informacji poniżej. Perspektywa ludzka jest podrzędna w stosunku do rzeczywistości keratynowych, zdefiniowanych odpowiednio przez poziom Ziemi - Słońce - jądro galaktyki - wszechświat i tak dalej. W zasadzie nasze własne serce służy jako rodzaj "biofizycznego słońca", które podtrzymuje elektromagnetyczny przepływ informacji pomiędzy podległymi komórkami w organizmie. Wspólnie komórki te generują subiektywne, indywidualne doświadczenie (lub zbiorowe doświadczenie komórek) wszechświata. Ludzie istnieją jako całkowicie odrębne jednostki we własnym subiektywnym wszechświecie i jednocześnie przyczyniają się do ewolucji naszej zbiorowej świadomości i wspólnego rozumienia samej rzeczywistości. Cała rzecz jest płynną współpracą w celu przetwarzania informacji z niezliczonych, unikalnych kątów. Każdy fraktalny ośrodek, od atomu do wszechświata, jest indywidualnym prawem, w tym sensie, że ma unikalną perspektywę geometryczną w samej Totalności. Nasze ludzkie doświadczenie życia, nasze ciało, nasz umysł, rzeczywistość, która jest wyrażana i przetwarzana na planecie Ziemia, w tym układzie słonecznym, w tej galaktyce, w tym wszechświecie, jest tylko kolejnym wzorem w nieskończonym medium holograficznym - wyrazem naszego obecnego rozumienia rzeczywistości, która ostatecznie ewoluuje w zupełnie nowe formy.

Na tej podstawie możemy również lepiej zrozumieć różnorodność i złożoność życia biologicznego. Formy życia są w rzeczywistości fraktalnymi gałęziami czasoprzestrzeni, nadaną formą i funkcją opartą na geometrii fraktali i rezonansie w holograficznym polu informacyjnym. Biolog Rupert Sheldrake był pionierem w konceptualizacji tych pierwotnych pól. Biorąc pod uwagę ogromną złożoność organizmów biologicznych, dostrzegł on potrzebę stworzenia kompleksowego "archetypu", podstawowego holograficznego wzorca energetycznego, dyktującego holistyczną formę i funkcję każdego okazu. Sheldrake uważa, że powstawanie organizmów wywodzi się z ukrytych, nielokalnych pól morfogenetycznych, które stanowią wytyczne dla morfologii (powstawania) organizmu. W kontekście fraktalno-holograficznego światopoglądu podkreśla się, że biologiczne formy życia to głównie systemy elektryczne, a ich rezonans elektromagnetyczny o niskiej częstotliwości z wahaniami próżni narzuca określone wzorce w skądinąd przypadkowych procesach umożliwiających powstawanie organizmu.

Spirala fraktalna



W oparciu o ten fraktal możemy wizualizować rozwój czasoprzestrzenny i ewolucję poprzez różną ekspresję biologiczną. Każda nowa gałąź, na przykład. czy to królestwo, porządek, gatunek czy jednostka danego systemu biologicznego
.


Informacje są zorganizowane zarówno w lokalnych, jak i zbiorowych "polach pamięci", które podążają za gatunkami biologicznymi, przechowują ideały gatunków i dyktują morfologię poszczególnych systemów biologicznych. Każdy gatunek posiada odrębne holograficzne pole morfogenetyczne, które powstaje w wyniku rozkładu fraktalnego w czterowymiarowej przestrzeni. Rodzina ludzka jest tylko jedną z niezliczonych gałęzi tego czterowymiarowego Drzewa życia. Każdy osobnik w obrębie danego gatunku ma również własne pole morfogenetyczne, a jednocześnie jest częścią pola gatunku jako całości. Formy życia biologicznego są granicą fraktalnego rozgałęzienia w przestrzeni, przedłużeniem czasoprzestrzeni, przez które rzeczywistość gromadzi i wyraża informacje o jej aktualnej pozycji geometrycznej. Fraktalna gałąź rozwija się w czterowymiarowej przestrzeni, a podczas jej rozwijania pewne parametry są programowane w pole morfogeniczne reprezentowanego przez nią gatunku.fraktalno-holograficzne Słoń wygląda jak słoń i zachowuje się jak słoń, ponieważ krystalizuje się z określonego wzoru pamięci w czasoprzestrzeni ze wszystkimi prawami mającymi zastosowanie do słoni; formy, zachowania, myśli itp. Organizmy są samo-organizującymi się systemami, które odziedziczą strukturalne wspomnienia poprzednich systemów w tej samej gałęzi fraktalnej. Zdefiniowanie praw każdego systemu jest więc bardziej jak nawyki we wszechświecie; tymczasowe parametry zapewniające ramy strukturalne dla doświadczenia, ekspresji i ewolucji. Każdy człowiek podąża własną czterowymiarową spiralną trajektorią przez przestrzeń i wyrasta z pola rezonansowego, w którym zaprogramowana jest jego forma, myśli i wzory. Jednocześnie wszystkie jednostki przyczyniają się do programowania pamięci zbiorowej i ewolucji gatunku. To....
Pole morfogenetyczne nie jest ograniczone do planet z systemami biologicznymi, ale jest podstawową cechą fraktalno-holograficznego wszechświata; jest to tylko kategoryzacja pola punktu zerowego. Ostatecznie mamy do czynienia z bezproblemowym systemem absolutnej inteligencji, który zarządza i synchronizuje nieokreślone ilości informacji holograficznych według zasad geometrii fraktalnej, aby kiedykolwiek doświadczyć i wyrazić swoją nieskończoną tajemnicę...

http://holofractal.net/2015/02/20/the-fractal-holographic-field-of-life/